مقاله حاضر به خلا مطالعاتی موجود در" سنجش ﺗﺎب آوری در ﺳﻄﺢ ﺳﻬﻢ"، در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. این پژوهش رویکردی توسعه ایـکاربردی داشته که به ارائه یک شیوه هدفمند در طراحی مدل تاب آوری قیمت سهام پرداخته است. پس از ارائه مدل سنجش تاب آوری، فرضیات پژوهش با اتکا به مبانی نظری و مطالعات پیشین، تدوین و در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 1388 لغایت 1398 مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل داده ها ، استفاده از رگرسیون تابلویی با اثرات ثابت را تجویز نموده و خروجی های نرم افزارهایEviews نسخه 10 و Stata نسخه 12 نشان داد که تاب آوری سهام در سالهای مختلف متفاوت بوده و بین کلیه متغیرهای مد نظر در فرضیات فرعی بجز "متغیر نقدشوندگی تأثیر قیمت" با تاب آوری در سطح اطمینان 95 درصد رابطه معناداری وجود داشته و در این میان "متغیرهای بتای سهام و نسبت ارزش دفتری به بازار " دارای بیشترین رابطه معکوس و متغیر جزء گذرای روند قیمت سهام دارای بیشترین رابطه مثبت در مدل بوده است. پرونده مقاله

چکیدههدف از این پژوهش طراحی شاخص استرس مالی برای پیش‌بینی وقوع بحران مالی است. در این پژوهش، شاخصی ترکیبی برای سنجش نظام مالی ایران و اثرات تلاطمی مالی در شرایط عدم قطعیت در بازارهای مالی و بورس اوراق بهادار تهران در فاصله زمانی سال‌های 1388 تا 1399 طراحی‌شده است. ازآنجایی‌که در پژوهش‌های قبلی از شوک متغیرها استفاده گردید در این پژوهش از سه عامل تلاطم ارز، تلاطم شاخص بورس و تلاطم صنعت بانکی برای طراحی و ساخت شاخص استرس مالی استفاده‌شده است. این پژوهش در پنج گام و بر اساس رویکردDCC- GHARCH انجام و درنهایت بر اساس متغیرهای نهادهای مالی و شاخص بورس، یک مدل پیش‌بینی برای شاخص استرس مالی ارائه گردیده است. از نتایج درمیابیم تمامی متغیرهای مستقل پژوهش اثر مثبت و معنی‌داری بر روی شاخص استرس مالی دارند، به‌جز شاخص تلاطم قیمت سکه که اثری منفی و معنی‌داری دارد. مقدار ضریب تعیین مدل نیز 0.8736 می‌باشد که بیانگر مطلوب بودن کیفیت مدل برازش شده است. پرونده مقاله