انتخاب یک سبد سهام به منظور بیشینه‌سازی سود، یکی از دغدغه‌های مهم سرمایه‌گذاران خرد و نهادی در بازارهای مالی جهان است. ازاین‌رو، بهینه‌سازی دارایی‌های مالی به صورتی کارا و مطمئن، یکی از مهم‌ترین موضوعات جدید در مباحث مالی است که با بهره‌گیری از رویکردهای نوین از سایر علوم، سعی در بهبود عملکرد تشکیل سبد دارایی‌ها دارد. بر این اساس در این تحقیق با استفاده از رویکرد حداقل سازی ریسک سبد دارایی‌های مالی با قید بیشترین مقدار بازدهی بر اساس رویکرد ارزش در معرض ریسک مشروط و الگوی الگوریتم تکامل تفاضلی به بهینه‌سازی بازدهی شاخص 10 شرکت برتر بورس اوراق بهادار تهران در طی دوره 1390 تا 1394 به‌صورت ماهانه پرداخته‌شده است. نتایج نشان می‌دهد که رویکرد تکامل تفاضلی با استفاده از ارزش در معرض ریسک مشروط نسبت به رویکرد ساده در الگوریتم تصادفی دارای نسبت شارپ و نسبت بازدهی به مقدار ارزش در معرض ریسک مشروط بهتر بوده و در بررسی نتایج پس آزمایی با رویکرد ماهانه نیز معیارهای انتخاب سبد دارایی بهینه در این روش، نسبت به رویکرد الگوریتم تصادفی دارای شرایط مناسب‌تری است. پرونده مقاله

در استراتژی‌های معاملاتی با فرکانس معاملات بالا، هزینه‌های معاملاتی، اعم از هزینه‌های کارگزاری و مالیات، تاثیر بسیار زیادی روی ثروت نهایی حاصل از سرمایه‌گذاری داشته و قسمت بزرگی از آن را از بین می‌برند. در پژوهشی که توسط چا در سال 2007 انجام گرفت، 37 روش برای کاهش هزینه‌های معاملاتی در این استراتژی‌ها معرفی گردید. در این مقاله تلاش می‌شود، تا این 37 روش کاهش هزینه‌های معاملاتی، برای سه روش تشکیل سبد سهام، به‌صورت عملی پیاده‌سازی شده و نتایج بررسی و مقایسه گردند. در این پژوهش علی‌رغم معرفی روش‌های بهتر در کاهش هزینه‌های معاملاتی، چارچوبی مناسب نیز برای چگونگی مقایسه این روش‌ها معرفی می‌گردد. داده های مورد استفاده در این پژوهش، قیمت‌های تعدیل شده 10 شرکت فعال‌تر بورس اوراق بهادار تهران، طی سال‌های 1390 تا 1394 می‌باشد. با استفاده از سه روش بهینه سازی سبد سهام میانگین-واریانس، میانگین-ارزش در معرض ریسک مشروط و پرتفوی مشابه بازار، سه سبد فرضی تشکیل شده و روش‌های کاهش هزینه‌های معاملات، روی هر یک از سبدها پیاده‌سازی می‌گردند. سپس با توجه به نتایج به‌دست آمده، بهترین روش‌های کاهش هزینه‌های معاملاتی معرفی می‌گردند. پرونده مقاله

در این مقاله با استفاده از 10125 داده استخراج‌شده از 225 شرکتِ با ماهیت غیر‌مالی و ارزش ویژه غیر منفی که طی سال‌های 1390 تا 1394 در تابلوی شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران، فعال بودند، شواهدی از تئوری قراردادها در رابطه با تأثیر مجموعه فرصت‌های سرمایه‌گذاری روی سیاست‌های تأمین مالی شرکت‌ها ارائه شده است. در این مطالعه برای دستیابی به نتایج قابل اعتماد و اجتناب از پیامدهای دوره‌های محدود زمانی، از رگرسیون داده‌های ادغام شده به‌عنوان مدل آماری استفاده شده است. برای کمی کردن مفهوم مجموعه فرصت‌های سرمایه‌گذاری و اختیارات واقعی مربوط به آن‌ها از نسبت ارزش بازاری به دفتری دارایی‌ها، نسبت ارزش بازاری به دفتری سهام، معکوس نسبت قیمت به عایدات و معیار استخراج شده از تحلیل عاملی استفاده شده است. سیاست تأمین مالی نیز با استفاده از نسبت ارزش بازاری بدهی‌ها به حقوق صاحبان سهام استخراج شد. نتایج نشان می‌دهند که پس از کنترل تأثیرات اندازه شرکت‌ها و نیز قابلیت سودآوری آن‌ها، رابطه معکوس معناداری بین فرصت‌های سرمایه‌گذاری و رشد و استفاده از بدهی در ساختار سرمایه شرکت‌های مورد بررسی وجود دارد. نتایج به‌دست‌آمده با تبیین‌های تئوریک که در تئوری مجموعه فرصت‌های سرمایه‌گذاری و قراردادها فی‌مابین ذی‌نفعان در شرکت مطرح شده است سازگار می‌باشند. پرونده مقاله