هدف: تحقیق حاضر باهدف دلایل پایین‌بودن رشد جمعیت در استان لرستان انجام شده است. نظریه تعاملی جمعیت به‌عنوان رویکرد نظری غالب در تحقیق حاضر است.روش: روش پژوهش کیفی و از نوع دلفی است. جامعۀ آماری پژوهش کلیۀکارشناسان رسانه‌ای، متخصصان روان‌شناسی، جامعه‌شناسی، جمعیت‌شناسی و کارشناسان مذهبی استان لرستان هستند. از این تعداد در 20 نفر به شیوۀ هدفمند انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری اطلاعات از تکنیک مصاحبه نیمه‌ساختاریافته بهره گرفته شد. مدت مصاحبه‌ها 30 دقیقه و تحلیل آنها به روش کلایزی انجام پذیرفت.یافته‌ها: فردگرایی منفی، رواج مدرنیته غربی مبتنی بر مصرف و تنوع‌طلبی، تغییرات هویتی زنان، مشکلات مسکن، مشکلات مربوط به ازدواج، مهاجرت جوانان، بیکاری، تحصیلات، گسترش طلاق، تغییر نگرش به ازدواج، گسترش رسانه‌های مجازی، عدم امنیت شغلی، ضعف اقتصادی، بالابودن هزینه‌های فرزند، تغییرات ارزشی، تعدد فرزندان به‌مثابه امری ناپسند، نگرش به فرزند به‌عنوان کالای لوکس، عدم اعتماد، ابهام در آینده کشور، عدم صراحت برنامه‌ریزان، خلأ پژوهش علمی و تئوریک و اهمیت شرایط اقلیمی، از دلایل کاهش جمعیت در استان لرستان است که در قالب عوامل اقتصادی در رتبه اول، عوامل فرهنگی و عوامل اجتماعی، عوامل محیطی و اقلیمی طبقه‌بندی ‌شده‌اند. وضعیت حاضر در دو بعد ازدواج جوانان و تحدید موالید قابل‌تبیین است.نتایج: در مجموع می‌توان نتیجه گرفت چنانچه بسترهای اجتماعی و اقتصادی و تسهیل ساز در زمینه تغییر نگرش جامعه نسبت به فرزندآوری محقق شود، با کمک رسانه‌ها همسو با سیاست‌گذاری‌های کلان می‌توان مسئله کاهش جمعیت استان را تا حدودی برطرف نمود. پرونده مقاله

شهرنشینی در ایران از سال 1335 تا زمان حاضر،‌ رشد چشمگیری داشته است. افزایش جمعیت و توسعه ی صنعت ساختمان سازی سبب رشد احداث ساختمانهای چند طبقه در شهرها شده است. این نزدیکی فضایی و از بین رفتن فضاهای طبیعی می تواند تأثیر زیادی بر افراد داشته و رفتارهای اجتماعی آنان را تحت تأثیر قرار دهد. یکی از نیازهای اولیه ی انسان برای زیستن احساس امنیت است که این پدیده ای ذهنی بوده و تحت تأثیر عوامل مختلفی می باشد؛ یکی از این عوامل که در تحقیق حاضر به آن پرداخته شده، سرمایه ی اجتماعی است که با مؤلفه هایی چون اعتماد، روابط و مشارکت سنجیده می شود. تحقیق حاضر از نوع پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه بوده و جامعه ی آماری آن ساکنان مجتمع های مسکونی شهر اصفهان می باشد که بر اساس نمونه گیری خوشه ای تصادفی 225 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. در تحلیل آماری از نرم افزار Amos در بررسی رابطه ی سرمایه ی اجتماعی و احساس امنیت از رویکرد دو مرحله ای استفاده شد. با توجه به شاخص های اندازه گیری مدل ترسیمی و فرضیه تحقیق تأیید گردید و نتایج تحقیق نشان داد که رابطه ی معناداری بین میزان سرمایه ی اجتماعی به عنوان متغیر مستقل و احساس امنیت وجود دارد. در پایان پژوهش پیشنهاد شده که به منظور افزایش احساس امنیت در بین ساکنان مجتمع های مسکونی باید برنامه ریزان از طریق افزایش سرمایه ی اجتماعی موجبات اقزایش احساس امنیت را فراهم آورند. پرونده مقاله