هدف این مقاله، بررسی چگونگی رابطه علوم انسانی و فرایند توسعه‌ی ایران در عصر جهانی‌شدن و ارائه‌ی راه‌هکارهایی جهت تقویت علوم انسانی به ‌منظور تاثیرگذاری مطلوب آن بر فرایند مذکور می‌باشد. بر این ‌اساس، سئوال اصلی پژوهش ایناست که، علوم انسانی چگونه می‌تواند در دستیابی ایران به توسعه در عصر جهانی‌شدن کمک نماید؟ در این تحقیق با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی به سئوال مذکور پاسخ داده شده است. فرضیه مقاله این است که علوم انسانی در ایران در صورت برطرف ‌نمودن نقاط ضعف خود و توجه به الزامات فرایند جهانی‌شدن و تعامل بهتر با مراکز علوم انسانی خارج از کشور، می‌تواند در دستیابی کشور به توسعه در عصر جهانی‌شدن کمک نماید. نتیجه‌ی کلی پژوهش عبارت از این است که با توجه به این‌که علوم انسانی در ایران با نارسایی‌های اساسی مواجه می‌باشد و این مسئله موجب شده‌ است تا این حوزه نتواند آن‌چنان که باید، در مسیر توسعه‌ی کشور نقش ایفا نماید، بنابراین برنامه‌ریزان و اصحاب علوم انسانی در کشور می‌بایست با درنظر گرفتن الزامات و تحولات ناشی از فرایند جهانی‌شدن در تربیت انسان‌های عقلانی و کارآمد، زمینه‌های دستیابی کشور به توسعه‌ را فراهم نمایند. پرونده مقاله

پیگیری اهداف یک دولت در حوزه فراملی، از طریق سیاست خارجی برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری می‌گردد که مهم‌ترین آنها را می‌توان تامین امنیت دانست. یکی از مهم‌ترین ابزارهای دست‌یابی به اهداف طراحی شده برای سیاست خارجی، شناخت موقعیتِ و وضعیتی است که سیاست خارجی معطوف بدان طراحی شده است. پژوهش حاضر در صدد است ابتدا با استفاده از روش منطق فازی، شکنندگی دولت‌های آسیای مرکزی را به عنوان محیط بلافصل جمهوری اسلامی ایران بررسی نموده و مسیرهایی که در شکنندگی دولت‌های آسیای مرکزی وجود دارد را به عنوان مبنای شناخت وضعیت قرار داده و با تحلیل آن، ضمن شناختِ تهدیدات امنیتی موجود در آسیای مرکزی، در گام دوم، سیاست خارجیِ متناسب با وضعیت موجود را فرا رو نهد. بدین منظور، سوالات اصلی تحقیق عبارتند از: وضعیت شکنندگی دولت‌های آسیای مرکزی چگونه است؟ چندمسیر شکنندگی در آسیای مرکزی وجود دارد؟ با توجه به وضعیت آسیای مرکزی، الگوی مناسب سیاست خارجی ایران چیست؟. نتیجه بررسی وضعیت آسیای مرکزی در شکنندگی دولت‌ها حاکی از آن است که تمامی 5 دولت موجود، دارای هشدار شکنندگی و ایجاد معضلات امنیتی هستند که دو متغیر مهم در این وضعیت عبارتند از نخبگان مخالف دولت و گروه‌های انتقام‌جو و متخاصم. با استناد به نظریه امنیت منطقه‌ای، به نظر می‌آید که پیشگیری چندجانبه‌گرایی در سیاست خارجی با توجه به وضعیت هر یک از مسیرهای شناسایی شده، علاوه بر تامین امنیت منطقه‌ای، منجر به ایفای نقش محوری برای جمهوری اسلامی ایران منتهی خواهد شد.

پرونده مقاله