دعا یکی از عمیق ترین شیوه‌‌‌‌‌های ارتباط انسان با خداوند و هر انسانی به فراخور درک خود به معناشناسی پرداخته است. در این میان نگاه مری بیکر ادی؛ بنیانگذار جنبش علم مسیحی درخور توجه است. این جنبش با آشتی دادن حوزه‌های علم و سلامت توجه همگان را به خود جلب کرد. شعار آن بازگشت به مسیحیت نخستین و بازیابی عنصر درمانگر اولیه این دین است. شهرت آن درمان معنوی بیماری‌هاست زیرا به نظر آن بیماری وهم است و وهم از ذهن تنها از طریق دعا بر طرف می گردد. بدین ترتیب دعا روشی مهم محسوب می شود.اما دعا در نظر ادی دارای مفاهیم و ضرورت و شرایط خاصی است که دراین مقاله در پی بررسی این مضامین خواهیم بود. مفهوم معنوی دعا در نظر ادی دوست داشتن همه بشر است. دعای حقیقی در نظر او درخواست از خداوند نیست، بلکه تمایل به خوب بودن و کار خوب انجام دادن است. از تأثیرات وجودی دعا در اندیشه ادی پیشرفت معنوی انسان و توکل صرف به خداوند است. ضرورت دعا به نظر او رهایی از مهلکاتی مثل قضاوت کردن است. از جمله شرایط اجابت دعا داشتن نیت درونی درست، اشتیاق زیاد همراه با مراقبت فردی، دعا بطور مستمر و فروتنانه است. پرونده مقاله

این نوشتار با هدف ارائه تصویر نظامند از معرفت‌شناسی تائویی، به تحلیل محتوای دو منبع متقدّم اندیشه تائویی یعنی دائو ده جینگ و جوانگ‌دزو پرداخته و مباحث اصلی معرفتی‌شناسی هم‌چون ارکان معرفت، امکان معرفت، معیار‌صدق معرفت‌، ابزارهای معرفت، اقسام و مراتب معرفت، مرزها و حدود معرفت، یقین و حد‌ نهایی‌ آن و موانع معرفت را استنباط و بررسی کرده و به‌طور‌ نظامند تبیین نموده است. اگرچه این منابع موجز و کنایی، با هدف ارائه نظام معرفت‌شناسی تدوین نیافته‌اند اما برآیند پژوهش حاکی است، با تحلیل محتوای آن‌ها می‌توان نظام معرفتی تائویی را ترسیم نمود؛ نظام معرفتی که در آن ارکان معرفت دارای سنخیت و وحدت هستند. شناخت امری ممکن و شناخت یقینی در روند انحلال فردیت در تائو بی‌نام حاصل می‌شود. علم به‌مثابة نور است که شناخت را تحقق ‌می‌بخشد اما حقیقت مطلق، تاریکی (فرانور) است و امکان معرفت به آن وجود ندارد. در رویکرد معرفتی آنان، شهود و علم حضوری، که می‌تواند وجود پویا، متغیر و سیال را ادراک نماید، جایگاه ویژه ای دارد. معرفت از نظر آنان امری ذومراتب و حاصل تجربه تواجد و برطرف ‌نمودن موانع معرفتی چون ذات‌گرایی، عقل‌گرایی، زبان، توجه به بُعدمادی نفس، جهان و هم‌چنین احساسات است. معیار صدق معرفت، تطابق معرفت با کنه هستی است پرونده مقاله

جریان صهیونیزم دارای گرایش‌های مختلف و محصول شرایط و احوال متفاوت یهودیان اروپای شرقی و غربی در سده 19 میلادی است. صهیونیزم فرهنگی یا روحانی از جمله این گرایش‌ها است. فهم ماهیت و موضوع صهیونیزم فرهنگی و نیز روش و اهداف آن در گرو بررسی اندیشه‌های بنیان‌گذار آن - آشر گینزبرگ مشهور به احدهاعام- متفکر یهودی در اروپای شرقی است. مقاله حاضر با مروری بر بیوگرافی احدهاعام، شاخص‌ترین اندیشه‌های او را برای تأسیس صهیونیزم فرهنگی، مورد بررسی قرار داده است. مهم‌ترین برنامه‌های او برای نیل به این هدف، احیاء روحانی و فرهنگی قومیت یهود با استفاده از راه‌کارهایی چون تأسیس مرکز فرهنگی، ایجاد نظام آموزشی با تکیه بر زبان و ادبیات عبری و بهره‌گیری از تلاش نخبگان در راستای تحقق این هدف بود. شناخت دیدگاه‌های احدهاعام که از جمله منتقدان صهیونیزم سیاسی به‌شمار می‌رود، با توجه به تأثیر این جریان در روند وقایع عصر حاضر، حائز اهمیت است. در واقع شناخت صهیونیسم فرهنگی موجب شناخت بهتری در مورد جریان صهیونیسم می‌شود و این‌که صهیونیسم تنها شامل تفکرات سیاسی نیست بلکه برنامه‌ها واندیشه‌های دیگری را نیز دربردارد. پرونده مقاله