هدف اصلی این پژوهش، شناسایی نوع‌شناسی های قدرت و اجبار در سازمان‌ها و بررسی تأثیر آنها بر حل مسائل پیچیده است. در این مقاله، نوع‌شناسی‌های اجبار موجود در سبک رهبری مدیران و نظام گفتمانی مسلط در سازمان‌ها، با استفاده از ابزارهایی نظیر تجربة پژوهشگر و ادبیات موضوعی ارائه شده‌اند. به منظور تأیید این نوع‌شناسی‌ها نیز از نظرات خبرگان مرتبط استفاده شده است که نتیجة حاصل، تأیید این نوع‌شناسی‌ها از سوی آنها بود. همچنین، در بخش بعدی پژوهش، به نوع سبک مدیریتی رایج برای حل مسائل پیچیده و افراد کمک‌کننده به مدیر در حل مسائل پیچیده پرداخته شده است. در همین راستا، مصاحبه‌های حضوری نیمه ساختاریافته‌ای با چهارده مدیر در سازمان‌های دولتی ایرانی انجام شده است. سپس با استفاده از روش تحلیل محتوا، سؤالات مصاحبه ها مورد تحلیل قرار گرفته‌اند. نتایج حاصل از این بخش نیز نشان داد که سبک رایج اغلب مدیران در حل مسائل پیچیدة سازمانی، سبک تعاملی است. با این حال، آنها ممکن است از سبک‌های مختلفی برای حل مسائل مختلف بهره بگیرند. همچنین، مشخص شد که مدیران غالباً از کمک افراد مختلفی در داخل و خارج از سازمان به منظور حل مسائل سازمانی بهره می‌گیرند که این افراد نیز معرفی شده‌اند. پرونده مقاله