ایرانیان قصد بالایی برای کارآفرینی دارند، اما کمبود نسبی دید فرصت گرایانه سبب شده ایران از لحاظ اقدام به فعالیت‌های کارآفرینی رتبه مناسبی نداشته باشد. بسیاری از پژوهشگران حوزه کارآفرینی، مرحله بهره‌برداری از فرصت را گام اولیه در راه‌اندازی کسب و کارها می‌دانند. در صورتی که کارآفرینان موفق به شناسایی فرصت‌های کسب و کار شوند، به احتمال زیاد موفق به ایجاد و رشد کسب و کارها خواهند شد. از سویی توسعه فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی باعث سهولت در شناسایی و بهره‌برداری از فرصت‌های کارآفرینی شده است. هدف از این پژوهش، ارائه مدلی برای بهره‌برداری از فرصت‌های کارآفرینی سازمانی با استفاده از شبکه‌های اجتماعی می‌باشد. روش تحقیق پژوهش حاضر، کیفی می‌باشد و از نظریه داده بنیاد برای دستیابی به هدف پژوهش استفاده شده است. بدین صورت که پس از بررسی و مصاحبه با 10 کسب و کار فعال در شبکه‌های مجازی، که به وسیله نمونه گیری هدفمند انتخاب شده بودند، متن مصاحبه‌ها به وسیله کدگذاری در قالب کدهای باز، محوری و انتخابی، دسته بندی شده‌اند و در نهایت 50 کد باز در قالب 15 کد محوری دسته بندی شده‌اند. ابعاد بهره‌برداری از فرصت‌های کسب و کار با استفاده از شبکه‌های اجتماعی در 6 مقوله یا کد انتخابی شامل شرایط عللی، مقوله اصلی، راهبردها، زمینه‌ها، شرایط محیطی و پیامدها، دسته بندی شده‌اند. و مدل نهایی پژوهش از مصاحبه‌ها، استخراج گردید. پرونده مقاله

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین عوامل مؤثر بر انسجام کاری است. این پژوهشِ کاربردی به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان شرکت‌های بیمه ایران، آسیا، پارسیان و کارآفرین در استان البرز بود که 520 نفر به روش نمونه‌گیری احتمالی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند‌. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه گریس و همکاران (2017) استفاده شد که روایی محتوایی آن طبق نظر اساتید و متخصصان و پایایی آن به روش ضریب آلفای کرونباخ تأیید شده است. فرضیه‌ها با استفاده از مدل‌یابی معادلات ساختاری در نرم‌افزار LISREL8.54 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها نشان داد که پشتیبانی داخلی بر کیفیت ارتباط سازمانی و ارتباط روانی تأثیر مثبت و معناداری دارد؛ کیفیت ارتباط‌ سازمانی بر ارتباط روانی تأثیر مثبت و معناداری دارد؛ اجتماعی کردن داخلی بر کیفیت روابط بین‌ فردی تأثیر مثبت و معناداری دارد، اما بر ارتباط روانی تأثیر معناداری ندارد؛ کیفیت روابط بین ‌فردی بر ارتباط روانی تأثیر مثبت و معناداری دارد؛ همچنین، 2/17 درصد اثر کل پشتیبانی داخلی بر ارتباط روانی توسط متغیر میانجی کیفیت ارتباط سازمانی تبیین می‌شود؛ و 3/41 درصد اثر کل اجتماعی کردن داخلی بر ارتباط روانی توسط متغیر میانجی کیفیت روابط بین ‌فردی تبیین می‌شود. پرونده مقاله