فعالیت‌های مدیریت زنجیره تأمین سبز می‌تواند منجر به بهبود شهرت شرکت و رضایت مشتری و ابتکارات زیست محیطی و کارایی منابع و در نتیجه بهبود عملکرد اقتصادی شرکت شوند. در میان عوامل مؤثر در اتخاذ مدیریت زنجیره تأمین سبز، محرک‌های خارجی قدرت تأثیرگذاری بیشتری نسبت به درون سازمانی دارند. بهبود کیفیت کالا و خدمات، صرفه‌جویی در هزینه و افزایش کارایی در صنایع تولیدی به عنوان محرک‌های قدرتمند، شناخته شده‌اند. در این پژوهش ابتدا با بررسی مباحث نظری، اصلی‌ترین عوامل محرک‌های زنجیره تأمین سبز در یکی از صنایع تولیدی شناسایی گردیده و سپس با بکارگیری روش مدل‌سازی ساختاری تفسیری، روابط بین عوامل مورد تجزیه و تحلیل قرار داده شده است. نتایج این پژوهش نشان دهنده این است که عوامل شناسایی شده را‌ می‌‌توان در 5 سطح بر اساس مدل ساختاری تفسیری طبقه‌بندی کرد و عامل قوانین و مقررات بین المللی و دولتی جهت الزام سازمان‌ها به اجرای مدیریت زنجیره تأمین سبز، تأثیرگذارترین عامل محرک شناخته شد که با داشتن آن می‌‌توان زمینه ساز بسیاری از عوامل دیگر شد. همچنین از نظر میزان قدرت نفوذ و وابستگی، عواملی که مهمتر و در سطوح پایین‌تر قرار دارند، اکثر آن‌ها در ناحیه مستقل که دارای نفوذ بالا و ‌میزان وابستگی کم هستند، قرار گرفته‌اند. پرونده مقاله