عاطفه، به خلق و احساسات ذهنی افراد اشاره دارد که به صورت عاطفه ی مثبت یا منفی تجربه می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان نگرانی آسیب شناختی، نشخوارگری و همچنین راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان در سطوح عاطفی مثبت و منفی بود. بدین منظور، ابتدا 287 نفر از دانشجویان پسر و دختر دانشگاه ارومیه از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از دانشکده های مختلف انتخاب شدند و پس از تحلیل نتایج اولیه تعداد 74 نفر از آنان بر اساس نمرات انتهایی توزیع (Z استاندارد) در مقیاس عاطفه ی مثبت و منفی جدا شدند و درنهایت به منظور آزمون فرضیه های پژوهش، شرکت کنندگان جهت سنجش نگرانی آسیب شناختی، نشخوارگری و راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره واریانس تک متغیره و آزمون های تعقیبی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که نگرانی آسیب شناختی و نشخوارگری با سطوح عاطفه ی منفی بالا و عاطفه ی مثبت پایین مرتبط هستند، از سویی نتایج نشان داد که افراد با عاطفه ی منفی بالا (HNA) در راهبردهای تنظیم هیجانی منفی نمرات بالا تری داشتند و گروه عاطفه ی مثبت بالا (HPA) در راهبردهای تنظیم هیجانی مثبت نمرات بالا تری به دست آوردند. به نظر می رسد ابعاد عاطفه ی مثبت و منفی از طریق میانجی گری نگرانی آسیب شناختی، نشخوارگری و همچنین راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان به عوامل مستعد کننده ی آسیب شناسی روانیهستند پرونده مقاله

نظریه عصب روان شناختی گری تبیین می کند که چگونه صفات شخصیتی مرتبط با مغز با شکل‌گیری اختلال های آسیب شناختی مرتبط است. هدف پژوهش حاضر بررسی روابط همبستگی و بررسی مدل میانجی گری ارزیابی شناختی و فرونشانی به عنوان دو راهبرد تنظیم هیجانی، بین سیستم های مغزی-رفتاری با اضطراب، افسردگی و استرس بود. به این منظور، از بین دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا و ارومیه تعداد 340 نفر بر اساس نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و از نظر حساسیت به تقویت، ارزیابی شناختی و فرونشانی و مقیاس اضطراب، افسردگی و استرس مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج همبستگی و تحلیل مسیر نشان داد که همبستگی مثبت معناداری بین سیستم بازداری با اضطراب و استرس و فرونشانی و همچنین همبستگی منفی با ارزیابی شناختی وجود دارد. سیستم فعال ساز رفتاری همبستگی منفی معناداری با اضطراب، افسردگی و استرس و نیز همبستگی مثبت با ارزیابی شناختی داشت. بین ارزیابی شناختی با اضطراب، افسردگی و استرس همبستگی منفی به دست آمد. الگوی مدل یابی تحلیل مسیر نشان دهنده روابط نیرومند سیستم های مغزی-رفتاری با اضطراب، افسردگی و استرس بود و ارزیابی شناختی و فرونشانی قادر به میانجی‌گری این روابط نبودند. به نظر می رسد حساسیت سیستم های مغزی-رفتاری موجب آسیب پذیری نسبت به علایم آسیب‌شناسی روانی می شود. پرونده مقاله