a factorial pot experiment was conducted in the form of a complete random block design with three repetitions under greenhouse condition. The first factor of the study was mycorrhiza at three levels, namely control (no mycorrhiza), Glomus intraradices strain, and Glomus mosseae strain. The second factor of the study included three levels of humic acid, namely 0 (control), 15, and 30 mg L-1. The results showed that with the application of mycorrhiza and humic acid, the number of seeds per plant, seed weight per plant, chlorophyll index, percentage of seed protein content, and nitrogen, phosphorus, and potassium contents of leaves increased. The highest seed weight per plant (13.47 g) was recorded in the red beans treated with 30 mg L-1 of humic acid + Glomus intraradices strain and 13.01 g and 13.72 g in the plants treated with 15 and 30 mg L-1 of humic acid, respectively along with Glomus mosseae strain. Also, the highest percentage of seed protein was 26.15% obtained from the treatment with 30 mg L-1 of humic acid + Glomus intraradices and 25.23% and 27.93% in the treatments with 15 mg L-1 and 30 mg L-1 of humic acid, respectively along with Glomus mosseae. Maximum leaf nitrogen content (5.85%) was obtained from the application of 30 mg L-1 of humic acid with Glomus mosseae. Mycorrhizae and humic acid seem to be able to improve the yield and yield components of red beans by providing nutrients to the plant پرونده مقاله

به ‌منظور بررسی تأثیر قارچ میکوریزا و باکتری حل کننده فسفات بر گیاه دارویی مرزنگوش تر تحت شرایط تنش شوری آزمایشی گلخانه‌ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در منطقه سلفچگان قم انجام شد. فاکتور اول سطوح شوری شامل صفر (شاهد)، 100 و 150 میلی‌مولار نمک کلرید سدیم در آب، فاکتور دوم قارچ میکوریزا در دو سطح عدم مصرف و مصرف سویه Glomus mosseae و فاکتور سوم باکتری حل کننده فسفات در دو سطح عدم مصرف و مصرف سویه Pseudomonas fluorescens بود. نتایج نشان داد اثرات اصلی شوری، میکوریزا و باکتری حل کننده فسفات بر صفات مطالعه شده در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود، همچنین اثر متقابل میکوریزا با شوری بر روی تعداد گل در بوته، تعداد شاخه، وزن خشک گیاه و درصد اسانس، اثر متقابل میکوریزا با باکتری حل کننده فسفات روی ارتفاع بوته، تعداد گل در بوته، تعداد برگ در بوته، تعداد شاخه و وزن خشک گیاه و اثر متقابل سه گانه تیمارهای آزمایشی روی تعداد برگ در بوته به طور معنی‌داری در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شد. بر اساس نتایج آزمایش، با افزایش تنش شوری اصفات مورد مطالعه کاهش یافت به طوری که شوری 150 میلی‌مولار بیشترین تأثیر منفی را روی گیاه داشت. همچنین مشاهده شد کاربرد میکوریزا و باکتری حل کننده فسفات در شرایط مطلوب و همچنین تنش شوری صفات مورد مطالعه را افزایش داد. نتایج نشان داد که کاربرد تؤام میکوریزا و باکتری حل کننده فسفات نتیجه بهتری در مواجه با سطوح مختلف تنش شوری داشت. پرونده مقاله

این تحقیق با هدف بررسی اثر باکتری حل کننده فسفات Pseudomonas putida بر مقاومت به شوری دو رقم آفتابگردان در سال زراعی 89-1388 در گلخانه دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه اجرا گردید.. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتور اول شامل تلقیح و عدم تلقیح بذرهای آفتابگردان با باکتری سودوموناس پوتیدا، فاکتور دوم شامل دو رقم آفتابگردان به نامهای آلستار و پروگرس و فاکتور سوم سطوح شوری 6/0 (شاهد)، 5 و 7 دسی زیمنس بر متر در نظر گرفته شد. شوری سبب کاهش وزن خشک اندام هوایی، ارتفاع بوته، تعداد برگ در بوته، تعداد دانه در طبق، وزن صد دانه، عملکرد دانه در بوته و غلظت و محتوای فسفر رقم های مورد آزمایش گردید. کلیه صفات مورد بررسی در گیاهان تلقیح شده با باکتری، هم در شرایط تنش شوری و هم در شرایط بدون تنش ، بیشتر از گیاهان تلقیح نشده بودند. رقم آلستار نسبت به پروگرس به شوری متحمل تر بود ولی در شرایط شور رقم پروگرس به تلقیح باکتریایی پاسخ بهتری نشان داد. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که گیاهان تلقیح شده با باکتری دارای تحمل به شوری بالاتری نسبت به گیاهان تلقیح نشده بودند. بنابراین می‌توان اظهار داشت که در شرایط وجود تنش شوری، باکتری سودوموناس پوتیدا تحمل آفتابگردان به شوری را افزایش می‌دهد. پرونده مقاله