به‌منظور بررسی تأثیر کودهای زیستی، شیمیایی و تلفیقی بر رشد، عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل در سال زراعی 94-1393 اجرا شد. آزمایش شامل 13 تیمار بود که عبارتند از: NPK، بیوفسفر، بیوفسفر+ 25 درصد NPK، بیوفسفر+50 درصد NPK، بیوفسفر+100 درصد NPK، نیتروکسین، نیتروکسین + 25 درصد NPK، نیتروکسین + 50 درصد NPK، نیتروکسین +100 درصد NPK، نیتروکسین + بیوفسفر، نیتروکسین+ بیوفسفر + 25 درصد NPK، نیتروکسین + بیوفسفر +50 درصد NPK و نیتروکسین + بیوفسفر+100 درصد NPK. نتایج نشان داد که تأثیر تیمارهای مختلف کود شیمیایی، زیستی و تلفیقی بر اغلب صفات مورد بررسی به استثنای تعداد برگ، تاریخ گلدهی و تعداد گلچه در طبق معنی‌دار بود. در اغلب صفات بیشترین میانگین از تیمار تلفیقی نیتروکسین+ بیوفسفر + 100 درصد NPK حاصل گردید هرچند اختلاف معنی‌داری با تیمار نیتروکسین+ بیوفسفر +50 درصد NPK نداشت. نتایج این مطالعه نشان داد که کاربرد تلفیقی کود زیستی نیتروکسین + بیوفسفر + 50 درصد NPK در مقایسه با تیمار تلفیقی نیتروکسین + بیوفسفر + 100 درصد NPK می‌تواند ضمن کاهش 50 درصدی مصرف کودهای شیمیایی، عملکرد مطلوبی نیز تولید کند. با توجه به نتایج بدست آمده می‌توان اظهار داشت که استفاده از 50 درصد مقدار توصیه شده کودهای شیمیایی به همراه کودهای زیستی نیتروکسین و بیوفسفر می‌تواند جهت حصول حداکثر عملکرد کمی و کیفی آفتابگردان توصیه گردد. پرونده مقاله

مدیریت عناصر خاک با استفاده از کود‌های زیستی از ارکان کشاورزی پایدار محسوب می‌شود. به منظورمطالعه مقادیر مختلف ورمی کمپوست و رژیم‌های آّبیاری آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشگاه زابل اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری در سه سطح 90 درصد ظرفیت زراعی (شاهد)، 50 و 75 درصد ظرفیت زراعی و ورمی کمپوست در سه سطح صفر، 20 و 40 درصد حجمی گلدان در نظر گرفته شد. تجزیه واریانس نشان داد که بین سه سطح مختلف ظرفیت زراعی برای اکثر صفات اختلاف بسیار معنی داری در سطح 01/0 درصد مشاهده شد، بطوریکه بیشترین و کمترین مقدار برای صفات مورد بررسی به ترتیب از تیمار عدم تنش (شاهد) و آبیاری در 50 درصد ظرفیت زراعی به دست آمد. همچنین بیشترین مقدار درصد اسانس (42/1 درصد) از آبیاری 50 درصد ظرفیت زراعی به دست آمد. همچنین نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بین سطوح مختلف کود ورمی کمپوست نیز اختلاف بسیار معنی داری در سطح 01/0 درصد وجود دارد، به طوری که کاربرد 40 درصد حجمی گلدان ورمی کمپوست در شرایط عدم تنش بالاترین اجزای رشدی را حاصل کرداثر متقابل آبیاری و کود ورمی کمپوست نیز برای برخی از صفات در سطح 01/0 معنی دار شد. نتایج حاکی از آن بود که بیشترین مقدار صفت درصد اسانس (65/1 درصد) از تیمار آبیاری در 50 درصد ظرفیت زراعی و 40 درصد حجمی گلدان حاصل شده است. برای پارامتر‌های وزن تر بوته، قطر ساقه و تعداد پنجه از برهمکنش تیمار‌ها اثر معنی داری مشاهده نشد پرونده مقاله