چکیده محرک‌های زیستی طبیعی همانند جلبک دریایی و هیومیک اسید اثرات مثبتی روی جوانه زنی ممکن است تاثیر داشته باشند. عصاره جلبک دریایی شامل ترکیبی از عناصر پرمصرف و کم مصرف، اسیدهای آمینه، محرک‌های رشد گیاهی و ویتامین‌ها است که موجبات افزایش جذب ریشه و به‌طور کلی بهبود کیفیت و ترکیبات آنتی‌اکسیدان محصول می‌گردند. مواد هیومیک مخلوطی از ترکیبات آلی مختلف هستند که از منابع مختلفی نظیر خاک، هوموس، پیت، لیگنیت اکسید شده، زغال سنگ و غیره استخراج می‌شوند. عناصر غذایی نیز بسیار لازم و ضروری برای رشد و نمو گیاهان هستند که در مقادیر کمتر از عناصر غذایی اصلی از قبیل نیتروژن، فسفر و پتاسیم مصرف می‌شوند. این مطالعه با هدف بررسی اثرات محرک‌های زیستی جلبک دریایی و هیومیک اسید و برخی عناصر غذایی بر جوانه زنی و دیگر صفات مرتبط در سویا انجام شد. نتایج این مطالعه نشان داد که محرک‌های زیستی جلبک دریایی و هیومیک اسید و برخی عناصر غذایی بر جوانه زنی و صفات مرتبط با آن اثرات مثبتی داشتند. واژگان کلیدی: محرک زیستی، هیومیک اسید، جلبک دریایی، بور، پتاسیم پرونده مقاله

گندم به عنوان یکی از عمده‌ترین محصولات کشاورزی است که 6/19 درصد منبع غذایی جهان را تشکیل می‌دهد. به منظور بررسی اثر پیش تیمار با هیومیک اسید و قارچ‌کش و همچنین اثر اندازه بذر بر خصوصیات جوانه‌زنی و رشد گیاهچه ارقام گندم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار که فاکتور اول شامل سه سطح ارقام گندم (مروارید، گنبد و N8720)، فاکتور دوم چهار سطح پیش تیمار، آب مقطر (شاهد)، اسید هیومیک، قارچ‌کش و قارچ‌کش + اسید هیومیک و فاکتور سوم اندازه بذر شامل بزرگ و کوچک بودند. این پژوهش در آزمایشگاه مرکز تحقیقات کشاورزی استان گلستان در سال 1395 انجام گرفت. صفاتی از جمله درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه زنی، طول گیاهچه، طول ریشه چه، طول ساقه چه و شاخص طولی بنیه گیاهچه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر رقم بر تمامی صفات مورد مطالعه (درصد و سرعت جوانه‌زنی، میانگین مدت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، طول گیاهچه، نسبت طول ریشه چه به ساقه چه و شاخص طولی بنیه گیاهچه) معنی دار بود. اثر سه گانه رقم در اندازه بذر در پیش تیمار بر سرعت جوانه زنی در سطح احتمال 5 درصد و طول ساقه چه در سطح احتمال یک درصد معنی دار به دست آمد. بیشترین سرعت جوانه زنی بذر در رقم مروارید، در اندازه بذر بزرگ و پیش تیمار با اسید هیومیک و قارچ کش، در هر دو با میانگین 49/08 بذر در روز بود. همچنین بلندترین طول ساقه چه در ترکیب تیماری رقم مروارید در اندازه بذر کوچک و پیش تیمار با قارچ کش با میانگین 16/4 سانتی متر بود. به طور کلی استفاده پیش تیمار بذر با استفاده از قارچ کش و اسید هیومیک توانست، با افزایش سرعت جوانه زنی و شاخص بنیه گیاهچه موجب بهبود شاخص های جوانه زنی بذر گندم گردد. پرونده مقاله

این مطالعه برای تعیین ارتباط اثر رنگ پوسته بذر در دو سطح (سیاه و سبز) و شوری در پنج سطح (0، 6، 12، 16 و 20 دسی‌زیمنس بر متر) بر جوانه زنی بذر گیاه آرتیشو (Cynara scolymus L.) به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام شد. بذر لازم از مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گلستان تهیه شد. بذرها قبل از آزمایش با هیپوکلریت سدیم ضدعفونی و سپس با آب مقطر شسته شدند. صفات درصد جوانه زنی، نسبت طول اندام هوایی به ریشه، نسبت وزن اندام هوایی به ریشه و شاخص قدرت گیاهچه اندازه گیری شد. رنگ بذر بر نسبت طول اندام هوایی به ریشه و نسبت وزن اندام هوایی به ریشه اثر معنی دار نداشت درحالی‌که بر درصد جوانه زنی در سطح پنج درصد و بر شاخص قدرت گیاهچه در سطح یک درصد اثر معنی دار داشت. همه صفات اندازه گیری شده تحت تأثیر شوری در سطح یک درصد اختلاف معنی دار داشتند. با افزایش شوری درصد جوانه زنی در هر دو بذر سیاه و سبز کاهش داشت و بیشترین کاهش در بذرهای بارنگ سبز (52 درصد) در سطح شوری 20 دسی‌زیمنس بر متر مشاهده شد. نتایج حاکی از آن بود که بذر های بارنگ سیاه نسبت به بذر های سبزرنگ ارجحیت دارند. پرونده مقاله

مصرف بیش از حد کودهای شیمیایی باعث تخریب اکوسیستم‌های کشاورزی شده است. یکـی از برنامـه هـای کشاورزی پایدار کاهش مصرف کودهای شیمیایی و افزایش کارایی آن‌ها می‌باشـد.در ایـن راسـتا آزمایشـی بـه منظور ارزیابی اثر سطوح مختلف منابع تامین کننده نیتروژن و فسفر بر برخی خصوصیات مرفولوژیک و عملکردی گندم رقم مروارید اجرا شد.آزمایش مزرعه‌ای به صورت فاکتوریل در قالـب طـرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان نوکنده و گرگان در استان گلستان به مرحله اجـر ا در آمـد. فاکتورهای آزمایش شامل منابع تامین کننده نیتروژن در چهار سطح ازتوباکتر (12 گرم بر 100 کیلوگرم بذر)، آزوسپیریلیوم (12 گرم بر 100 کیلوگرم بذر)، اوره (200 کیلوگرم در هکتار) و ترکیب مساوی از سه منبع و منابع تامین کننده فسفر در سطح سه سطح سوپرفسفات تریپل (100 کیلوگرم در هکتار)، فسفات بارور2 (12 گرم بر 100 کیلوگرم بذر ) و ترکیب مساوی دو منبع به همراه شاهد بود. صفات مروفولوژیکی و عملکردی از قبیل ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد سنبله، تعداد دانه در سنبله، طول سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، کارایی مصرف نیتروژن، پروتئین گلدهی، رسیدگی و دانه و رنگدانه‌های کلروفیل اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که اثر سطوح مختلف منابع تامین کننده نیتروژن وفسفر بر صفات مورد بررسی معنی‌دار بود. بیشترین میزان ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد سنبله، طول سنبله، عمکلرد بیولوژیک و عملکرد دانه در تیمار ترکیب مساوی سه منبع تامین کننده نیتروژن (33 درصد ازتوباکتر+ 33 درصد آزوسپیریلیوم+ 33 درصد اوره) و بیشتر میزان کارایی مصرف نیتروژن در تیمار تلقیح بذر با کود زیستی ازتوباکتر مشاهده شد. کاربرد کودهای زیستی مناسب، می‌تواند در افزایش عملکرد، بهبود ویژگی‌های رشدی گیاه گندم و کاهش کود شیمایی مؤثر باشد. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی تأثیر فرسودگی بذر، تراکم کاشت و مصرف کود نیتروژن بر صفات کمی و کیفی گندم، آزمایشی در شهرستان گرگان استان گلستان به صورت اسپلیت پلات در قالب بلوک کامل تصادفی با 4 تکرار در سال زراعی 95-1394 انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل مصرف نیتروژن در 3 سطح مقدار توصیه شده، 15 و 30 درصد بیشتر از مقدار توصیه شده (به‌ترتیب 125، 75/143 و 5/162 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) و تراکم کاشت در دو سطح 350 و 420 بوته در مترمربع که در کرت‌های اصلی قرار داشتند و کیفیت بذر در 4 سطح شاهد، 15، 30 و 45 ساعت فرسودگی تسریع شده در کرت‌های فرعی بود. عملکرد دانه، عملکرد پروتئین و نشاسته تحت اثر سه‌گانه فرسودگی بذر، تراکم کاشت و کود نیتروژن معنی‌دار شدند. با افزایش سطوح فرسودگی دانه، کاهش معنی‌دار آماری در همه صفات مورد مطالعه (به غیر از درصد پروتئین و درصد نیتروژن دانه) مشاهده شد. کاربرد کود نیتروژن 30 درصد بیشتر از مقدار توصیه شده، و همچنین تراکم کاشت 420 بوته در مترمربع باعث افزایش معنی‌دار درصد پروتئین و درصد نیتروژن دانه شدند. بالاترین میانگین عملکرد پروتئین در ترکیب تیماری‌ 350 بوته مترمربع در سطح فرسودگی 30 ساعت و سطوح کود نیتروژن 15 درصد بیشتر از مقدار توصیه شده و همچنین در ترکیب تیماری 420 بوته در مترمربع در سطح فرسودگی 45 ساعت و سطح کود نیتروژن 30 درصد بیشتر از مقدار توصیه شده بدست آمد. به طور کلی فرسودگی بذر باعث کاهش صفات کمی و کیفی گردید ولی کاربرد کود نیتروژن بیشتر با بهبود صفات کیفی، میزان افت کیفیت را از این طریق بهبود بخشید. پرونده مقاله

چکیده محرک‌های زیستی طبیعی همانند جلبک دریایی و هیومیک اسید اثرات مثبتی روی جوانه زنی ممکن است تاثیر داشته باشند. عصاره جلبک دریایی شامل ترکیبی از عناصر پرمصرف و کم مصرف، اسیدهای آمینه، محرک‌های رشد گیاهی و ویتامین‌ها است که موجبات افزایش جذب ریشه و به‌طور کلی بهبود کیفیت و ترکیبات آنتی‌اکسیدان محصول می‌گردند. مواد هیومیک مخلوطی از ترکیبات آلی مختلف هستند که از منابع مختلفی نظیر خاک، هوموس، پیت، لیگنیت اکسید شده، زغال سنگ و غیره استخراج می‌شوند. عناصر غذایی نیز بسیار لازم و ضروری برای رشد و نمو گیاهان هستند که در مقادیر کمتر از عناصر غذایی اصلی از قبیل نیتروژن، فسفر و پتاسیم مصرف می‌شوند. این مطالعه با هدف بررسی اثرات محرک‌های زیستی جلبک دریایی و هیومیک اسید و برخی عناصر غذایی بر جوانه زنی و دیگر صفات مرتبط در سویا انجام شد. نتایج این مطالعه نشان داد که محرک‌های زیستی جلبک دریایی و هیومیک اسید و برخی عناصر غذایی بر جوانه زنی و صفات مرتبط با آن اثرات مثبتی داشتند. واژگان کلیدی: محرک زیستی، هیومیک اسید، جلبک دریایی، بور، پتاسیم پرونده مقاله

گندم به عنوان یکی از عمده‌ترین محصولات کشاورزی است که 6/19 درصد منبع غذایی جهان را تشکیل می‌دهد. به منظور بررسی اثر پیش تیمار با هیومیک اسید و قارچ‌کش و همچنین اثر اندازه بذر بر خصوصیات جوانه‌زنی و رشد گیاهچه ارقام گندم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار که فاکتور اول شامل سه سطح ارقام گندم (مروارید، گنبد و N8720)، فاکتور دوم چهار سطح پیش تیمار، آب مقطر (شاهد)، اسید هیومیک، قارچ‌کش و قارچ‌کش + اسید هیومیک و فاکتور سوم اندازه بذر شامل بزرگ و کوچک بودند. این پژوهش در آزمایشگاه مرکز تحقیقات کشاورزی استان گلستان در سال 1395 انجام گرفت. صفاتی از جمله درصد جوانه‌زنی، سرعت جوانه زنی، طول گیاهچه، طول ریشه چه، طول ساقه چه و شاخص طولی بنیه گیاهچه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر رقم بر تمامی صفات مورد مطالعه (درصد و سرعت جوانه‌زنی، میانگین مدت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، طول گیاهچه، نسبت طول ریشه چه به ساقه چه و شاخص طولی بنیه گیاهچه) معنی دار بود. اثر سه گانه رقم در اندازه بذر در پیش تیمار بر سرعت جوانه زنی در سطح احتمال 5 درصد و طول ساقه چه در سطح احتمال یک درصد معنی دار به دست آمد. بیشترین سرعت جوانه زنی بذر در رقم مروارید، در اندازه بذر بزرگ و پیش تیمار با اسید هیومیک و قارچ کش، در هر دو با میانگین 49/08 بذر در روز بود. همچنین بلندترین طول ساقه چه در ترکیب تیماری رقم مروارید در اندازه بذر کوچک و پیش تیمار با قارچ کش با میانگین 16/4 سانتی متر بود. به طور کلی استفاده پیش تیمار بذر با استفاده از قارچ کش و اسید هیومیک توانست، با افزایش سرعت جوانه زنی و شاخص بنیه گیاهچه موجب بهبود شاخص های جوانه زنی بذر گندم گردد. پرونده مقاله

این مطالعه برای تعیین ارتباط اثر رنگ پوسته بذر در دو سطح (سیاه و سبز) و شوری در پنج سطح (0، 6، 12، 16 و 20 دسی‌زیمنس بر متر) بر جوانه زنی بذر گیاه آرتیشو (Cynara scolymus L.) به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام شد. بذر لازم از مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گلستان تهیه شد. بذرها قبل از آزمایش با هیپوکلریت سدیم ضدعفونی و سپس با آب مقطر شسته شدند. صفات درصد جوانه زنی، نسبت طول اندام هوایی به ریشه، نسبت وزن اندام هوایی به ریشه و شاخص قدرت گیاهچه اندازه گیری شد. رنگ بذر بر نسبت طول اندام هوایی به ریشه و نسبت وزن اندام هوایی به ریشه اثر معنی دار نداشت درحالی‌که بر درصد جوانه زنی در سطح پنج درصد و بر شاخص قدرت گیاهچه در سطح یک درصد اثر معنی دار داشت. همه صفات اندازه گیری شده تحت تأثیر شوری در سطح یک درصد اختلاف معنی دار داشتند. با افزایش شوری درصد جوانه زنی در هر دو بذر سیاه و سبز کاهش داشت و بیشترین کاهش در بذرهای بارنگ سبز (52 درصد) در سطح شوری 20 دسی‌زیمنس بر متر مشاهده شد. نتایج حاکی از آن بود که بذر های بارنگ سیاه نسبت به بذر های سبزرنگ ارجحیت دارند. پرونده مقاله

به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف کود نیتروژن بر جذب و تخصیص نیتروژن به اندام‌های مختلف گیاه به ویژه غده، تجمع نیترات و عملکرد پروتئین غده در سیب‌زمینی، آزمایشی در طی چهار سال در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. فاکتور مورد مطالعه در این آزمایش‌ سطوح مختلف کود نیتروژن شامل صفر، 80، 160 و 200 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار از منبع اوره بود. نتایج نشان داد که کاربرد 160 کیلوگرم نیتروژن در هکتار باعث تولید بالاترین عملکرد غده تر، درصد و عملکرد پروتئین شد. با افزایش سطح کودی از صفر به 200 کیلوگرم در هکتار، درصد نیتروژن غده و اندام هوایی، میزان جذب نیتروژن در غده، اندام هوایی و کل گیاه و تجمع نیترات در ماده خشک و تر افزایش یافت، به طوری که کمترین مقادیر این صفات در شرایط عدم مصرف نیتروژن و بیشترین مقادیر آن‌ها در تیمار کاربرد 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار مشاهده شد. بیشترین میانگین عملکرد غده تر (49/31 تن در هکتار) و عملکرد پروتئین (95/467 کیلوگرم در هکتار) به ترتیب در سال اول و سال چهارم بدست آمد. به طور کلی افزایش بیش از حد مطلوب نیتروژن در خاک باعث کاهش عملکرد سیب‌زمینی گردید و با کاهش میزان پروتئین غده و افزایش تجمع نیترات باعث افت کیفیت محصول تولیدی شد. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی تاثیر نیتروژن بر صفات زراعی، اجزای عملکرد و عملکرد دانه دو رقم کلزا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در 4 تکرار در شهرستان بندرگز در سال زراعی 92-1391 اجرا شد. هفت سطح نیتروژن شامل بدون مصرف نیتروژن، 25، 50، 75، 100، 125 و 150 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار و دو رقم کلزا هایولا401 و آرجی اس003 به صورت فاکتوریل با هم ترکیب شده و 14 تیمار آزمایش را تشکیل دادند. نتایج نشان داد که کود نیتروژن اثر معنی داری بر روز تا شروع گلدهی، طول دوره گلدهی، روز تا رسیدگی، ارتفاع بوته، ارتفاع در شروع ساقه دهی، اجزای عملکرد و عملکرد کلزا داشت. مصرف کود نیتروژن تا حد مشخصی باعث افزایش عملکرد شد و سپس عملکرد کاهش یافت. بیشترین عملکرد دانه مربوط به هیبرید هایولا401 و کمترین عملکرد مربوط به رقم آرجی اس003 بود. تیمار 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار با 2245 کیلوگرم در هکتار بیشترین و تیمار 25 کیلوگرم نیتروژن در هکتار با 1718 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد دانه را داشتند. نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن کود نیتروژن می تواند باعث افزایش عملکرد دانه شود. پرونده مقاله