به منظور بررسی علف‌کش‌‌ها بر عملکرد و اجزای ذرت در سیستم های مختلف خاک‌ورزی در منطقه فسا، آزمایشی در سال زراعی 96-1395 به صورت اسپلیت پلات در قالب بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار در 2 سال زراعی انجام شد. کرت‌های اصلی شامل خاک‌ورزی در 3 سطح خاک‌ورزی رایج ، کم خاک‌ورزی و بی خاک‌ورزی و تیمار کرتهای فرعی شامل علف‌کش‌ها در 7سطح نیکوسولفورون در 2 غلظت 2 و یک لیتر در هکتار، فورام سولفورون در دو مقدار 2 و یک لیتر در هکتار، فورامسولفورون + یدوسولفورون در 2 غلظت 5/1 و 75/0 لیتر در هکتار و شاهد بدون علف‌کش بود. نتایج نشان داد که بیشترین تراکم علف‌های هرز در خاک‌ورزی مرسوم (5/7 و 5/5 بوته در متر مربع) بود و کمترین تراکم علف‌های هرز در بی خاک‌ورزی به دست آمد. بیشترین وزن خشک علف‌های هرز در خاک‌ورزی مرسوم (3/45 و 1/36 گرم در متر مربع) بود و کمترین وزن خشک علف‌های هرز در بی خاک‌ورزی به دست آمد. نیکوسولفورون در میزان 2 لیتر در هکتار بیشترین تاثیر برکاهش تراکم علف‌های هرز باریک برگ را داشت و در کاهش تراکم علف‌های هرز پهن برگ تفاوت معنیداری بین علف‌کش‌های مصرفی مشاهده نشد. همچنین نیکوسولفورون در میزان 2 لیتر در هکتار بیشترین تاثیر در کاهش وزن خشک علف‌های هرز باریک برگ و پهن برگ نسبت به شاهد ( به ترتیب 8/22 و 8/13 گرم در متر مربع) داشت. بیشترین عملکرد دانه ذرت (12 تن در هکتار) در تیمار کم خاک‌ورزی و نیکوسولفورون به میزان 2 لیتر در هکتار به دست آمد و کمترین عملکرد دانه (6/5 تن در هکتار) در تیمار خاک‌ورزی مرسوم و شاهد بدون علف‌کش به دست آمد. پرونده مقاله

BACKGROUND: The use of plant growth regulators is a agronomic strategy that researchers are interested in to compensate or moderate the negative effect of environmental stress. One of the most important physiological effects of these factors is increasing the tolerance of plants to environmental stresses.OBJECTIVES: This research was conducted with the aim of investigating the effect of delay in planting on leaf area index and seed growth process and yield formation of three wheat cultivars and how these cultivars respond to paclobutrazol consumption.METHODS: Current research was done in two cropping years 2020-21 and 2021-22 in a farm located in Izeh city, in the northeast of Khuzestan province. It was implemented as a split factorial in the form of randomized complete block design (RCBD) with three replications. The main factor included planting date (November 16, December 11, and January 5) and the secondary factor factorially included bread wheat cultivars (Karim, Mehregan, and Chamran 2) and the use of paclobutrazol (0, 60, 120 mg.lit-1).RESULT: The results showed that with the application of paclobutrazol, the length of the filling period and seed yield increased significantly. The leaf area index increased up to the application of 60 mg.lit-1, but the seed filling rate was not affected by the application of paclobutrazol. The highest seed filling period was observed on the sowing date of November 16 (21 days) and the lowest on the sowing date of January 5 (19 days). With delay in planting, the duration of seed filling period decreased. On the planting dates of November 16 and December 11, the use of 60 mg.lit-1 of paclobutrazol and on the delayed planting date of January 5, the use of 120 mg.lit-1 of paclobutrazol led to an increase in seed yield compared to the conditions of not using paclobutrazol. The effect of using paclobutrazol on seed yield is positive, and by increasing the use of paclobutrazol (120 mg.lit-1), it moderates the negative effects caused by the delay in planting.CONCLUSION: With the application of 60 mg.lit-1 of paclobutrazol, the seed yield of Chamran 2 cultivar was higher on the two planting dates of November 16 (6940.85 kg.ha-1) and December 11 (6779.47 kg.ha-1) compared to other treatment levels. پرونده مقاله

در این تحقیق، تاثیر مصرف چند نوع کود دامی بر جوانه زنی و رشد رویشی چند رقم کلزا (Brassica napus L.) در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل هشت رقم کلزا (هایولا 50، هایولا 76، هایولا 308، هایولا 401، هایولا 420، هایولا 4815، دلگان و صفی 6) و عصاره‌های کود حیوانی شامل عصاره کود مرغی، گوسفندی و گاوی در سطح 50 درصد حجمی به همراه تیمار شاهد (آب مقطر) بود. نتایج تجزیه واریانس آزمایش نشان داد که اثر عصاره‌ی کودهای دامی بر خصوصیات جوانه زنی و رشد گیاهچه‌های کلزا در سطح احتمال 1 درصد معنی‌دار شد. با توجه به نتایج مقایسه میانگین، بیشترین ضریب جوانه زنی مربوط به تیمارهای عصاره کود گاوی 50 درصد (11/0) و شاهد (1175/0) بود. آغاز جوانه زنی در تیمار عصاره کود گوسفندی 50 درصد (833/2 روز) نسبت به شاهد (292/1 روز) سریع‌تر بود و بیشترین خاتمه جوانه زنی در تیمار عصاره کود گاوی 50 درصد (58/11 روز) دیده شد. عصاره کود مرغی 50 درصد اثر بازدارنگی بر جوانه زنی و دیگر صفات کلزا داشت. در مجموع چنین استنباط شد که کود مرغی در مقایسه با کود گوسفندی و گاوی، اثرات منفی را بر تمام ویژگی‌های مورد بررسی کلزا داشت و می بایست جهت جلوگیری از اثر بازدارندگی این کود بر جوانه زنی و رشد گیاهچه، در زمان کاشت به میزان کمتری کمتر مورد استفاده قرار گیرد. پرونده مقاله

استقرا گیاهچه‌ها در در مراحل اولیه رشد گیاهان زراعی یکی از مهمترین اجزاء تعیین کننده عملکرد بالا می‌باشد که به شدت تحت تاثیر خشکی خاک قرار می‌گیرند. ببه این منظور 15 ژنوثیپ گندم (Triticum aestivum L.) در سه سطح خشکی 4/0- ، 8/0- و 2/1- مگاپاسکال با استفاده از پلی اتیلن‌گلیکول6000 و آب مقطر به عنوان شاهد، در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. تایج این آزمایش نشان داد که افزایش خشکی، سرعت جوانه‌زنی، طول ساقه‌چه و ریشه‌چه، وزن تر و خشک گیاهچه و وزن خشک ریشه‌چه و ساقه‌چه را کاهش داد. درصد جوانه‌زنی در خشکی بیش از 8/0- مگاپاسکال کاهش معنی داری در تمام ارقام مورد مطالعه یافت. در بین ارقام مورد بررسی در این آزمایش، اینیا، کویر و چمران بالاترین میزان تحمل را به خشکی داشتند، در حالی که ژنوثیپهای دز، ویناک، کراس‌عدل و استار کمترین میزان تحمل را از خود نشان دادند. علاوه بر این ارقام دز و ویناک در سطوح خشکی متوسط و زیاد به میزان بیشتری حساسیت از خود نشان دادند، در حالی که در سطوح خشکی پایین، این دو رقم واکنش مناسبتری از خود نشان دادند. کاهش در طول ریشه ‌چه بسیار بیشتر از کاهش در طول ساقه‌چه در تمام تیمارهای خشکی مورد استفاده بود، هر چند این کاهش در رقم دز نسبت به دیگر ارقام بیشتر بود. به طور کلی می‌توان نتیجه‌گیری نمود کژنوتیپ‌های متحمل تر به خشکی مانند اینیا و کویر می‌تواند برای اصلاح کنندگان گیاه برای توسعه ژنوتیپ‌های متحمل به خشکی مورد استفاده قرار گیرند. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثرآللوپاتی اندام های مختلف گل جعفری بر جوانه زنی و رشد علف های هرز و گیاه زراعی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در سه تکرار در شرایط گلخانه انجام گرفت. فاکتور اول شامل 5 غلظت عصاره (0، 5، 10، 25، 50 و 100 درصد عصاره گل جعفری) و فاکتور دوم شامل سه قسمت مختلف گیاه جعفری (برگ، ساقه و ریشه) بود. اعمال عصاره های مختلف اندام های مختلف گیاه جعفری بر علف های هرز تاج خروس، سلمه تره، فالاریس، چچم، جودره و گیاه ذرت انجام گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش عصاره، درصد جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، وزن تر و خشک گیاهچه کاهش یافت و کمترین میزان صفات اندازه گیری در غلظت 100 درصد عصاره به دست آمد. اثر بازدارندگی عصاره ساقه بر علف هرز فالاریس و گیاه ذرت بیشتر بود. به طور کلی نتایج نشان داد که در بین علفهای هرز مورد بررسی، فالاریس نسبت به بقیه علفهای هرز حساس تر بود و در غلظت های کمتری از عصاره، درصد جوانه زنی متوقف گردید. در بین عصاره اندامهای مورد بررسی گل جعفری، عصاره ریشه بیشترین تاثیر را در بازدارندگی علفهای هرز و گیاه ذرت داشت. عصاره اندامهای گیاه جعفری بازدارندگی بیشتری بر روی ریشه چه علفهای هرز و گیاه ذرت داشت و ساقه چه این گیاهان به میزان کمتری تحت تاثیر قرار گرفت. علف های هرزی که دارای بذور ریزتر بودند حتی غلظت های پایین،حساسیت بیشتری از خود نشان دادند و جوانی زنی آنها متوقف گردید. پرونده مقاله

در این تحقیق، تاثیر مصرف چند نوع کود دامی بر جوانه زنی و رشد رویشی چند رقم کلزا (Brassica napus L.) در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل هشت رقم کلزا (هایولا 50، هایولا 76، هایولا 308، هایولا 401، هایولا 420، هایولا 4815، دلگان و صفی 6) و عصاره‌های کود حیوانی شامل عصاره کود مرغی، گوسفندی و گاوی در سطح 50 درصد حجمی به همراه تیمار شاهد (آب مقطر) بود. نتایج تجزیه واریانس آزمایش نشان داد که اثر عصاره‌ی کودهای دامی بر خصوصیات جوانه زنی و رشد گیاهچه‌های کلزا در سطح احتمال 1 درصد معنی‌دار شد. با توجه به نتایج مقایسه میانگین، بیشترین ضریب جوانه زنی مربوط به تیمارهای عصاره کود گاوی 50 درصد (11/0) و شاهد (1175/0) بود. آغاز جوانه زنی در تیمار عصاره کود گوسفندی 50 درصد (833/2 روز) نسبت به شاهد (292/1 روز) سریع‌تر بود و بیشترین خاتمه جوانه زنی در تیمار عصاره کود گاوی 50 درصد (58/11 روز) دیده شد. عصاره کود مرغی 50 درصد اثر بازدارنگی بر جوانه زنی و دیگر صفات کلزا داشت. در مجموع چنین استنباط شد که کود مرغی در مقایسه با کود گوسفندی و گاوی، اثرات منفی را بر تمام ویژگی‌های مورد بررسی کلزا داشت و می بایست جهت جلوگیری از اثر بازدارندگی این کود بر جوانه زنی و رشد گیاهچه، در زمان کاشت به میزان کمتری کمتر مورد استفاده قرار گیرد. پرونده مقاله

استقرا گیاهچه‌ها در در مراحل اولیه رشد گیاهان زراعی یکی از مهمترین اجزاء تعیین کننده عملکرد بالا می‌باشد که به شدت تحت تاثیر خشکی خاک قرار می‌گیرند. ببه این منظور 15 ژنوثیپ گندم (Triticum aestivum L.) در سه سطح خشکی 4/0- ، 8/0- و 2/1- مگاپاسکال با استفاده از پلی اتیلن‌گلیکول6000 و آب مقطر به عنوان شاهد، در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. تایج این آزمایش نشان داد که افزایش خشکی، سرعت جوانه‌زنی، طول ساقه‌چه و ریشه‌چه، وزن تر و خشک گیاهچه و وزن خشک ریشه‌چه و ساقه‌چه را کاهش داد. درصد جوانه‌زنی در خشکی بیش از 8/0- مگاپاسکال کاهش معنی داری در تمام ارقام مورد مطالعه یافت. در بین ارقام مورد بررسی در این آزمایش، اینیا، کویر و چمران بالاترین میزان تحمل را به خشکی داشتند، در حالی که ژنوثیپهای دز، ویناک، کراس‌عدل و استار کمترین میزان تحمل را از خود نشان دادند. علاوه بر این ارقام دز و ویناک در سطوح خشکی متوسط و زیاد به میزان بیشتری حساسیت از خود نشان دادند، در حالی که در سطوح خشکی پایین، این دو رقم واکنش مناسبتری از خود نشان دادند. کاهش در طول ریشه ‌چه بسیار بیشتر از کاهش در طول ساقه‌چه در تمام تیمارهای خشکی مورد استفاده بود، هر چند این کاهش در رقم دز نسبت به دیگر ارقام بیشتر بود. به طور کلی می‌توان نتیجه‌گیری نمود کژنوتیپ‌های متحمل تر به خشکی مانند اینیا و کویر می‌تواند برای اصلاح کنندگان گیاه برای توسعه ژنوتیپ‌های متحمل به خشکی مورد استفاده قرار گیرند. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثرآللوپاتی اندام های مختلف گل جعفری بر جوانه زنی و رشد علف های هرز و گیاه زراعی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در سه تکرار در شرایط گلخانه انجام گرفت. فاکتور اول شامل 5 غلظت عصاره (0، 5، 10، 25، 50 و 100 درصد عصاره گل جعفری) و فاکتور دوم شامل سه قسمت مختلف گیاه جعفری (برگ، ساقه و ریشه) بود. اعمال عصاره های مختلف اندام های مختلف گیاه جعفری بر علف های هرز تاج خروس، سلمه تره، فالاریس، چچم، جودره و گیاه ذرت انجام گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش عصاره، درصد جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، وزن تر و خشک گیاهچه کاهش یافت و کمترین میزان صفات اندازه گیری در غلظت 100 درصد عصاره به دست آمد. اثر بازدارندگی عصاره ساقه بر علف هرز فالاریس و گیاه ذرت بیشتر بود. به طور کلی نتایج نشان داد که در بین علفهای هرز مورد بررسی، فالاریس نسبت به بقیه علفهای هرز حساس تر بود و در غلظت های کمتری از عصاره، درصد جوانه زنی متوقف گردید. در بین عصاره اندامهای مورد بررسی گل جعفری، عصاره ریشه بیشترین تاثیر را در بازدارندگی علفهای هرز و گیاه ذرت داشت. عصاره اندامهای گیاه جعفری بازدارندگی بیشتری بر روی ریشه چه علفهای هرز و گیاه ذرت داشت و ساقه چه این گیاهان به میزان کمتری تحت تاثیر قرار گرفت. علف های هرزی که دارای بذور ریزتر بودند حتی غلظت های پایین،حساسیت بیشتری از خود نشان دادند و جوانی زنی آنها متوقف گردید. پرونده مقاله

سرعت و درصد جوانه‌زنی بالا در خاک‎های شور مورد توجه است. از این رو به منظور ارزیابی اثر پیش تیمار هورمون سالسیلیک اسید، جیبرلیک اسید و آبسزیک اسید بر جوانه‌زنی بذر و رشد گیاهچه کلزا هایولا 401 در شرایط تنش شوری سه آزمایش به صورت مستقل، به صورت فاکتوریل با دو عامل، در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در سال 1395 در آزمایشگاه صورت گرفت. آزمایش اول شامل سطوح مختلف شوری ( 0، 80، 160 و 240 میلی مول در لیتر) و غلظت‌های مختلف هورمون سالسیلیک اسید (0، 5/1، 3 و 5/4 میلی گرم در لیتر) بود. آزمایش دوم و سوم شامل سطوح شوری فوق و غلظت‌های مختلف هورمون جیبرلیک اسید ( 0، 5/0 و 5/1 میلی گرم در لیتر) و آبسزیک اسید (0، 2 ، 4 و 6 میکرو مول در لیتر) بود. نتایج آزمایش نشان داد درصد جوانه‌زنی و سرعت جوانه‌زنی به طور معنی‌داری با کاربرد سالسیلیک اسید و جیبرلیک اسید در تحت شرایط شور نسبت به عدم کاربرد این دو هورمون، افزایش یافت. آبسزیک اسید باعث کاهش درصد جوانه‌زنی در حدود 12% در سطح دو میلی مول بر لیتر آبسزیک اسید نسبت به تیمار شاهد گردید. غلظت یون‌های سدیم و کلر همراه با افزایش میزان نمک، افزایش یافت. در حالی که غلظت یون پتاسیم در ساقه و ریشه کلزا به میزان زیادی با افزایش نمک، کاهش یافت.به طور کلی تحمل به شوری در بذور تیمار شده با کاربرد سالسیلیک اسید، جیبرلیک اسید و آبسزیک اسید در مقایسه با عدم کاربرد این دو هورمون افزایش یافت. پرونده مقاله

این آزمایش در سال زراعی94-1393 به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در منطقه رامهرمز اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل دو عامل که فاکتور اول مقادیر مختلف کود نیتروژن خالص (صفر،50، 100 و 200 کیلوگرم در هکتار) از منبع اوره و فاکتور دوم مربوط به تقسیط کود نیتروژن شامل : T1 = (50% کاشت + 50% ساقه رفتن)، T2 = (33% کاشت + 33% ساقه رفتن + 33% قبل از ظهور سنبله)، T3 = (25% کاشت + 50% ساقه رفتن + 25% قبل از ظهور سنبله) و T4 = (25% کاشت + 25% ساقه رفتن + 25% قبل از ظهور سنبله + 25% در مرحله شیری) بود. نتایج نشان داد که تفاوت بین سطوح مقادیر مختلف کود نیتروژن از نظر ارتفاع ساقه، تعداد سنبله در متر مربع، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و میزان و کارایی فتوسنتز جاری در سطح یک درصد و میزان انتقال مجدد ماده خشک در سطح احتمال پنج درصد معنی‌دار بود. اثر تقسیط کود نیتروژن بر ارتفاع ساقه، تعداد سنبله در متر مربع، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و میزان فتوسنتز جاری در سطح یک درصد و بر کارایی فتوسنتز جاری در سطح احتمال پنج درصد معنی‌دار شد. همچنین بر همکنش مقدار و تقسیط کود نیتروژن بر عملکرد بیولوژیک، میزان و کارایی انتقال مجدد ماده خشک و میزان و کارایی فتوسنتز جاری در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار شد. بیشترین عملکرد دانه در تیمار 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص با 5/5141 کیلوگرم در هکتار و در تقسیط کود در سطح T3 با 4/4592 کیلوگرم در هکتار حاصل شد. بیشترین میزان و کارایی فتوسنتز جاری در تیمار 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص و T3 مشاهده شد. به طور کلی با توجه به نتایج این تحقیق، مصرف 100 کیلوگرم نیتروژن خالص و تقسیط کود 25% کاشت + 50% ساقه رفتن + 25% قبل از ظهور سنبله نسبت به سایر تیمارها باعث افزایش عملکرد و اجزای عملکرد شده و در منطقه مورد مطالعه نیز قابل توصیه می‌باشد. پرونده مقاله

به منظور تعیین بهترین تاریخ کاشت در دو رقم سویا، آزمایشی در شهرستان رامهرمز به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1395 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل سه تاریخ کاشت 10 مرداد، 25 مرداد و 10 شهریور در کرت‌های اصلی و دو رقم سویا شامل 504 و سالند در کرت‌های فرعی قرار گرفتند. تجزیه آماری صفات اندازه‌گیری شده نشان داد که تاریخ کاشت اثر معنی‌داری بر ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، تعداد دانه در بوته، تعداد بوته در متر مربع، شاخص برداشت و درصد پروتئین دانه داشت. اثر رقم بر صفات ارتفاع بوته، تعداد دانه در غلاف، تعداد بوته در متر مربع، وزن کل ماده خشک، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه معنی‌دار شد. رقم سالند در تاریخ کاشت دوم بالاترین وزن هزار دانه را با میانگین 2/148 گرم و در تاریخ کاشت سوم کمترین وزن هزار دانه را با میانگین 8/103 گرم را به دست آورد. درصد روغن دانه در هیچ کدام از صفات معنی‌دار نشد . درصد پروتئین دانه تحت تاثیر تیمار تاریخ کاشت قرار گرفت و در تاریخ کاشت سوم کاهش آن معنی‌دار شد. وزن هزار دانه با درصد پروتئین دانه همبستگی مثبت معنی‌دار در سطح یک درصد داشت . در نهایت بر اساس یافته‌های این تحقیق، می‌توان رقم سالند را برای تاریخ کاشت 25 مرداد و رقم 504 را برای تاریخ کاشت 10 مرداد و 10 شهریور در منطقه مورد مطالعه توصیه نمود. پرونده مقاله

به منظور مقایسه کارایی کود نانو کلاته نیتروژن وکود اوره در گیاه گندم تحت شرایط تنش خشکی آزمایشی به صورت اسپلیت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در دو منطقه نصرآباد وکودیان در استان فارس انجام شد. فاکتور اصلی شامل تیمار آبیاری (آبیاری نرمال و قطع آبیاری در مرحله گلدهی)، فاکتور فرعی شامل مصرف کود اوره درسطوح (0، 37، 74 و 110 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) ، و فاکتور فرعی فرعی شامل مصرف کود نانو کلاته نیتروژن در سطوح ( 0، 14، 27 و 41 کیلوگرم نیتروژن در هکتار ) بود . نتایج نشان داد که تیمارهای تنش خشکی، کود اوره و کود نانو کلاته نیتروژن اثر معنی داری بر روی تمام صفات مورد مطالعه داشت. با توجه به مقادیر میانگین، تنش خشکی در مرحله قطع گلدهی باعث کاهش 51 درصدی در عملکرد دانه گندم در مقایسه با آبیاری طبیعی شد. استفاده از کود اوره 37، 74 و 110 کیلوگرم نیتروژن در هکتار باعث افزایش 9، 19 و 27 درصد در عملکرد دانه در مقایسه با شاهد شد. کاربرد کود نانو کلاته نیتروژن در مقادیر 14، 27 و 41 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به ترتیب باعث افزایش 31، 44 و 98 درصد افزایش عملکرد دانه نسبت به شاهد بود. در اثر متقابل تنش، اوره و کود نانوکلاته نیتروژن بر عملکرد دانه، مشخص شد که در شرایط نرمال و قطع آبیاری در مرحله گلدهی بالاترین عملکرد دانه (7591 و4091کیلوگرم در هکتار) توسط 110 کیلوگرم نیتروژن در هکتارکود اوره و 41 کیلوگرم نیتروژن در هکتار کود نانو بدست آمد . پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر تاریخ های مختلف کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد سه رقم کلزا (Brassica napus L.) پژوهشی با استفاده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 91-1390 در منطقه سیاخ دارنگون فارس اجرا استفاده شد. تیمار ها شامل چهار تاریخ کاشت 15 شهریور، 1 مهر، 15 مهر و 1 آبان و سه رقم کلزا شامل طلایه ، اکاپی و لیکورد بودند. نتایج این آزمایش نشان داد که تیمار رقم در صفات تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف و وزن هزار دانه و تاریخهای مختلف کاشت بر تعداد غلاف در بوته ، وزن هزار دانه و عملکرد دانه در سطح آماری 5% تاثیر معنی داری داشتند. میزان عملکرد دانه با میانگین 2006 کیلو گرم در هکتار به رقم طلایه تعلق داشت.در بین تاریخهای کاشت بررسی شده تاریخ کاشت 1 مهر با میانگین1760 کیلوگرم در هکتار برای کلیه ارقام عملکرد مطلوبی داشت. همچنین ملاحظه گردید که تاخیر در کاشت موجب کاهش تعداد غلاف در بوته ، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و شاخص برداشت گردید. با توجه به نتایج بدست آمده، تاریخ کاشت 1 مهر و رقم طلایه مناسب ترین تاریخ کاشت و رقم در شرایط آب و هوایی منطقه مورد مطالعه و مناطق مشابه می باشند. پرونده مقاله

به منظور بررسی پاسخ ارقام مختلف گلرنگ به تنش رطوبتی در منطقه سروستان، آزمایشی به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با سه تکرار و پانزده ژنوتیپ گلرنگ در دو سال زراعی 95 و 96 اجرا شد. کرت اصلی شامل دو سطح آبیاری نرمال و قطع آبیاری از مرحله ظهور اولین قوزه‌ها و کرت فرعی شامل پانزده ژنوتیپ گلرنگ بود. شاخص‌های مورد ارزیابی در این آزمایش شامل عملکرد دانه، محتوای نسبی آب برگ، محتوای روغن، عملکرد روغن و شاخص‌های تحمل به تنش بودند. نتایج تجزیه مرکب نشان داد که در هر دو شرایط آبیاری ژنوتیپ‌های Dincer و PI-537598، بیشترین عملکرد دانه، محتوای نسبی آب برگ و عملکرد روغن را به خود اختصاص دادند. بررسی شاخص‌های تحمل به تنش خشکی شامل میانگین هندسی بهره‌وری(GMP) و شاخص تحمل تنش (STI) که با توجه به مقادیر بالای آنها می‌توان ارقام متحمل را تشخیص داد، ژنوتیپ Dincer در هر دو شرایط آبیاری و بر اساس درصد کاهش عملکرد دانه ژنوتیپ PI-537636-s (57%) به عنوان متحمل‌ترین ژنوتیپ‌ها معرفی شدند. پرونده مقاله

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف کود نیتروژن بر رنگدانه‌های کلروفیل a، کلروفیل b، فلاونوئید، کارتنوئید و اجزای عملکرد چهار رقم گندم در دو منطقه کودیان و نصرآباد از توابع استان فارس ایران پژوهش انجام شد. آزمایش به صورت کرت دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی به انجام رسید به نحوی که فاکتور اصلی شامل دو سطح آبیاری (نرمال و قطع آبیاری در مرحله ساقه‌دهی)، فاکتورهای فرعی شامل چهار سطح کودی صفر، 120، 240 و 360 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و چهار رقم گندم (شیرودی، چمران 2، چمران مادری و سیروان) با سه تکرار بود. صفات عملکرد دانه، تعداد دانه‌ در سنبله، تعداد سنبله در متر مربع، وزن هزار دانه و رنگدانه‌های کلروفیل a، کلروفیل b، کارتنوئید و فلاونوئید مورد مطالعه قرار گرفتند. براساس نتایج به دست آمده مشخص گردید تنش خشکی منجر به کاهش کلروفیل a، کلروفیل b، کارتنوئید، فلاونوئید، عملکرد و اجزای عملکرد گردید به طوریکه اعمال تنش خشکی منجر به کاهش 29 درصدی عملکرد دانه گردید اما اعمال تیمارهای 120، 240 و 360 کیلوگرم در هکتار نیتروژن منجر به افزایش 25، 32 و 15 درصدی عملکرد دانه نسبت به عدم کابرد نیتروژن گردید. بنابراین استفاده از این ارقام با 240 کیلوگرم نیتروژن برای شرایط تنش خشکی و عدم تنش مناسب است. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر تاریخ های مختلف کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد سه رقم کلزا پژوهشی با استفاده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 91-1390 در منطقه سیاخ دارنگون فارس اجرا شد. تیمار ها شامل چهار تاریخ کاشت 15 شهریور، 1 مهر، 15 مهر و 1 آبان و سه رقم کلزا شامل طلایه، اکاپی و لیکورد بودند. نتایج این آزمایش نشان داد که اختلاف معنی داری در سطح 5% بین ارقام، در صفات تعداد خورجین در بوته، تعداد دانه در خورجین و وزن هزار دانه و تاریخ‌های مختلف کاشت بر تعداد خورجین در بوته ، وزن هزار دانه و عملکرد دانه وجود داشت. بیشترین عملکرد دانه با میانگین 2006 کیلو گرم در هکتار به رقم طلایه تعلق داشت. در بین تاریخ‌های کاشت بررسی شده تاریخ کاشت 1 مهر برای کلیه ارقام عملکرد مطلوبی داشت. همچنین مشاعده شد که تاخیر در کاشت موجب کاهش تعداد خورجین در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و شاخص برداشت گردید. با توجه به نتایج بدست آمده می‌توان بیان کرد که، تاریخ کاشت 1 مهر و رقم طلایه مناسب‌ترین تاریخ کاشت و رقم در شرایط آب و هوایی منطقه مورد مطالعه و مناطق مشابه می باشند پرونده مقاله

با توجه به کمبود آب آبیاری و لزوم صرفه جویی در منابع آب و از طرف دیگر نقش مثبت عناصری مانند روی در کاهش اثرات منفی تنش خشکی این تحقیق انجام گردید. این آزمایش در استان فارس، شهرستان کوار روی ذرت رقم ماکسیما انجام شد. سطوح مختلف دور آبیاری شامل آبیاری 8 روزه، 10 روزه، 12 روزه و 14 روزه به عنوان فاکتور اصلی و تعداد دفعات محلول پاشی شامل بدون محلول پاشی، یکبار محلول پاشی و دوبار محلول پاشی به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. نتایج این آزمایش نشان داد که دور آبیاری 8، 10 و 12 روزه تفاوت معنی داری روی عملکرد دانه ندارد، در حالیکه دور آبیاری 14 روز کاهش معنی داری روی عملکرد نهایی نشان می دهد. دوبار محلول پاشی روی در برخی از صفات من جمله شاخص سطح برگ و میزان پروتیین دانه اختلاف های معنی داری را ایجاد کرد. در برهمکنش دفعات محلول پاشی روی و دور آبیاری بهترین عملکرد نهایی از تیمار دوبار محلول پاشی و آبیاری 12 روزه به میزان9438 کیلو گرم در هکتار حاصل شد. بنابراین می‌توان نتیجه گیری کرد که تفاوت قابل ملاحظه ای بین اعمال تنش در دور های آبیاری 8، 10 و 12 روزه بر عملکرد گیاه ذرت قابل مشاهده نیست. در شرایطی که دوبار محلول پاشی سولفات روی انجام گرفت، افزایش به ترتیب 5 و 13 درصدی عملکرد نهایی و پروتیین دانه نسبت به شاهد، مشاهده گردید ودر شرایط آبیاری 14 روزه و دو بار محلول پاشی روی نسبت به شرایط آبیاری های 8، 10 و 12 روزه در صفات شاخص سطح برگ، اجزای عملکرد و عملکر نهایی کاهش معنی داری، نشان داد، اما در صفات شاخص برداشت و پروتیین دانه افزایش معنی داری مشاهده گردید. درنهایت می توان چنین نتیجه گیری نمود که بهترین عملکرد دانه در تلفیق آبیاری 12 روزه و دوبار محلول پاشی مشاهده شد. پرونده مقاله