به‌منظور بررسی تاثیر پیش ‌تیمار اسپرمیدین و پلی‌اتیلن‌گلیکول بر روی جوانه‌زنی و برخی از شاخص‌های فیزیولوژی و مورفولوژی در گیاه گندم تحت تنش‌ خشکی، یک آزمایش فاکتوریل در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با 20‌ تیمار و سه‌ تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل پنج سطح اسپرمیدین (0، 02/0 ، 05/0، 1/0و 15/0 میلی‌مولار) و چهار سطح پلی‌اتیلن‌گلیکول (0، 2-، 4- و 5- بار) بودند. نتایج آزمایشات نشان داد که کاربرد اسپرمیدین باعث افزایش وزن نسبی برگ، سطح برگ، کلروفیل ،کربوهیدرات و فنل کل گردید. در این مطالعه با افزایش سطح اسپرمیدین از میزان کاروتنوئیدها و ظرفیت انتی اکسیدانی برگ کاسته شد. همچنین بر روی جوانه زنی به لحاظ آماری اثر معنی داری نداشت. تنش خشکی که با پلی‌اتیلن‌گلیکول مورد ارزیابی قرار گرفت. باعث افزایش ظرفیت آنتی‌اکسیدانی، فنل کل وکربوهیدرات گردید. نتایج نشان داد که افرایش سطح پلی‌اتیلن‌گلیکول منجر به کاهش جوانه‌زنی برگ شد. بنابراین با توجه به نتایج فوق بکارگیری اسپرمیدین و پلی اتیلن گلیکول بعنوان پیش تیمار بذر می تواند در شرایط تنش برروی شاخص‌های فیزیولوژیکی ومورفولوژیکی تاثیر قابل توجهی داشته باشد و توان گیاه را در شرایط تنش افزایش دهد. پرونده مقاله

زمان مناسب برداشت نقش مهمی در حفظ کیفیت میوه در شرایط انبارداری دارد. برداشت زودهنگام یا با تاخیر می تواند منجر به طعم ناخوشایند، عدم نگه داری در انبار و شکل ظاهری نامتناسب شود. به این منظور آزمایشی با هدف بررسی زمان برداشت و دوره انبارداری بر شاخص های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی با 3 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل 4 زمان برداشت (بر اساس شاخص مواد جامد محلول) 5، 5/6، 8 و 5/9 درجه بریکس و 4 دوره انبارداری صفر، 30، 60 و 90 روز در نظر گرفته شد. بر مبنای تیمارهای آزمایشی صفاتی نظیر آب میوه، مواد جامد محلول (TSS)، اسیدیته قابل تیتراسیون (TA)، نسبت TSS/TA، محتوای نشاسته و پروتئین، رنگدانه های میوه، ترکیبات فنلی، فعالیت آنتی اکسیدانی، ویتامین ث، محتوای قند کل و قندهای احیاشونده در میوه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که در تمامی تیمارهای برداشت، افزایش دوره انبارداری موجب افزایش معنی دار TSS، TA، محتوای پروتئین، فنل کل، ویتامین ث، محتوای قند کل، قند احیاشونده و ظرفیت آنتی اکسیدان شد. با افزایش شاخص برداشت و دوره انبارداری محتوای کلروفیل a، b، کلروفیل کل و کاروتنوئیدها افزایش معنی داری داشت. نتایج این پژوهش نشان داد که دوره های 60 و 90 روز انبارداری نقش مهمی در افزایش شاخص های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی میوه کیوی (به‌جز صفاتی نظیر آب میوه، محتوای نشاسته، نسبت TSS/TA و فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز) در تمامی زمان های برداشت دارد. پرونده مقاله

میوه مرکبات سرشار از ترکیبات زیست‌فعال متعدد و مفیدی شامل ویتامین ث، ترکیبات فنلی، انواع فلاوونوئیدها، کاروتنوئیدها و قندها هستند که ارزش غذایی و آنتی اکسیدانی بالایی دارند. موقعیت میوه روی تاج پوششی درخت و اندازه میوه تأثیر بسزایی در کیفیت و کمیت این ترکیبات در مرکبات دارد. به همین منظور این پژوهش با هدف بررسی میزان تأثیر موقعیت میوه روی تاج درخت و اندازه میوه بر خصوصیات مورفوفیزیولوژی و بیوشیمیایی میوه پرتقال تامسون ناول (Citrus sinensis cv. Thomson Navel) انجام شد. در آزمایش اول میوه ها با اندازه متوسط و یکنواخت از دو موقعیت داخل و خارج تاج درخت برداشت شدند و در آزمایش دوم میوه ها پس از برداشت به سه اندازه کوچک، متوسط و بزرگ گروه بندی شدند. سپس وزن، حجم، طول و عرض میوه، رنگ پوست، ضخامت پوست، میزان عصاره، درصد ماده خشک، TA، TSS، TSS/TA، کلروفیل و کاروتنوئید کل، ظرفیت آنتی اکسیدانی، میزان فنل کل، ویتامین ث، قند کل و قندهای احیاکننده به طور جداگانه در پوست و گوشت میوه ارزیابی و هم چنین ارزیابی حسی نیز انجام شد. نتایج نشان داد که میوه های برداشت شده از خارج تاج درخت سطح بالاتری را در شاخص های حجم میوه، ضخامت پوست،TSS/TA ، میزان a*، CCI، ظرفیت آنتی اکسیدانی پوست و قند کل پوست دارا بودند و در مقابل، میزان TA، L*، C، h° و b* در میوه های داخل تاج بالاتر بود. هم‌چنین نتایج نشان داد که اندازه میوه بر شاخص های فیزیکی میوه، میزان CCI و h°، میزان عصاره و درصد ماده خشک تأثیر معنی داری داشت اما این میوه ها در صفات کیفی و شیمیایی تفاوت معنی‌داری را نشان ندادند. به‌طورکلی نتایج این پژوهش نشان داد که میوه پرتقال با موقعیت خارج از تاج و اندازه بزرگ افزایش معنی داری در محتوای عصاره، میزان حجم واقعی، میانگین قطر میوه، عطر، طعم و شیرینی در مقایسه با موقعیت داخل تاج با اندازه کوچک دارد. پرونده مقاله