هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر اسپرمیدین (به عنوان یک پلی‌آمین) و دوره آبیاری بر محتوای پرولین، قندهای محلول، فعالیت آنزیم‌های آنتی-اکسیدانی پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز، شاخص پایداری غشا و محتوای کلروفیل a و b گیاه کدو بود. این پژوهش در شرایط گلدانی و در محیط باز به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. فاکتور اول تیمار با اسپرمیدین در سه سطح صفر، 1 و 2 میلی‌مولار و فاکتور دوم دوره آبیاری در سه سطح 3 روز در میان (شاهد)، 5 روز در میان و 7 روز در میان بود. نتایج نشان داد دوره آبیاری 7 روز در میان نسبت به گروه شاهد، باعث افزایش در صفات محتوای پرولین، فعالیت آنزیم‌های پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز و شاخص پایداری غشاء و کاهش در صفات قندهای محلول، کلروفیل a و bشد. گیاهان با دور آبیاری هفت روزه، با مصرف اسپرمیدین 2 میلی‌مولار (نسبت به غلظت‌های صفر و 1 میلی‌مولار) باعث شد که محتوای پرولین، قندهای محلول، فعالیت آنزیم‌های پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز در بالاترین سطح (کلاس a) حفظ شود. در مورد صفت پایداری غشاء در این گیاهان غلظت صفر میلی‌مولار اسپرمیدین بالاترین میزان را دارا بود (77.75%). تیمار اسپرمیدین بر صفات محتوای کلروفیل a و b اثر معنی‌دار نداشت. در این آزمایش به طور کلی تیمار اسپرمیدین 2 میلی‌مولار در گیاهان با دور آبیاری هفت روزه، باعث شد تا صفات محتوای پرولین(1.11 mM/g.FW)، قندهای محلول (0.96 mg/gFW)، فعالیت آنزیم‌های پراکسیداز (0.91 OD.g-1.FW.min-1) و آسکوربات پراکسیداز(0.98 OD.g-1.FW.min-1) در حد بالا (کلاس a) حفظ شود. پرونده مقاله