شوری یک عامل محیطی محدودکننده تولید محصول در گیاهان است و امروزه به‌عنوان یک مشکل روزافزون در کشاورزی مطرح است. این تحقیق به‌منظور بررسی تأثیر هیدروپرایمینگ بذر بر برخی از خصوصیات بذور تربچه در مرحله جوانه‌زنی انجام شد. پس از جوانه‌زنی بذور تربچه درصد نهایی جوانه‌زنی، سرعت جوانه‌زنی، شاخص جوانه‌زنی، شاخص بنیه بذر و محتوای پرولین ساقه‌چه و ریشه‌چه مورد ارزیابی قرار گرفت. پژوهش به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار انجام شد. این تحقیق شامل دو فاکتور هیدروپرایمینگ در چهار سطح (صفر، 10، 15 و 20 ساعت) و تنش شوری در چهار سطح (صفر، 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر) بود. نتایج نشان داد درصد نهایی و سرعت جوانه‌زنی در هیدروپرایمینگ به‌مدت 15 ساعت و غلظت 4 دسی‌زیمنس بر متر کلرید سدیم بیشترین تأثیر را دارا بود. همچنین هیدروپرایمینگ به‌مدت 15 ساعت و غلظت صفر کلرید سدیم سبب بهبود شاخص جوانه‌زنی شد و نیز غلظت‌های 8 و 12 دسی زیمنس بر متر کلرید سدیم با آن تفاوت معنی‌دار نداشت. در هیدروپرایمینگ به مدت 10 ساعت و غلظت 4 دسی زیمنس بر متر کلرید سدیم بیشترین شاخص بنیه بذر مشاهده شد. زمانی که بذور به‌مدت 10، 15 و 20 ساعت هیدروپرایمینگ شدند و نیز تحت غلظت‌های مختلف شوری قرار گرفته بودند، نسبت به بذور هیدروپرایمینگ نشده (شاهد)، محتوای پرولین هم در ساقه‌چه و هم در ریشه‌چه افزایش یافت. پرونده مقاله

جهت بررسی اثر محلول‌پاشی اسید سالیسیلیک بر میزان اسمولیت‌ها و رنگدانه‌های کلروفیل و ترکیبات کاروتنوئیدی در گیاه بادمجان تحت تنش سرما، آزمایشی در سال 1390 در دانشگاه آزاد اسلامی شیراز، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. عوامل مورد بررسی شامل محلول پاشی با اسید سالیسیلیک در چهار سطح (0، 1، 2 و 3 میلی‌مولار) و تنش سرمایی با دو سطح (عدم سرمادهی و سرمادهی) و صفات مورد بررسی شامل محتوای پرولین، محتوای کربوهیدرات‌های محلول، رنگدانه‌های کلروفیل b ,a و ترکیبات کاروتنوئیدی بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس تأثیر متقابل تنش سرما و اسید سالیسیلیک نشان داد در شرایط تنش سرما، محلول‌پاشی با اسیدسالیسیلیک 3 میلی‌مولار سبب افزایش محتوای پرولین و کربوهیدرات‌های محلول هم در برگ و هم در ریشه شد. همچنین در شرایط عدم تنش سرما و غلظت‌های صفر و 1 میلی‌مولار اسید سالیسیلیک، محتوای کلروفیل a و b در بالاترین میزان بود. بیشترین ترکیبات کاروتنوئیدی در شرایط عدم تنش سرما همراه با غلظت‌های صفر، 1 و 2 میلی‌مولار اسیدسالیسیلیک مشاهده شد. پرونده مقاله

این پژوهش بر روی تربچه (Raphanus sativus L.) رقم تجاریRadish cherry belleتحت تنش خشکی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار در سال 1390 در دانشگاه آزاد اسلامی شیراز به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش شامل دو فاکتور تنش خشکی در سه سطح آبیاری به فاصله یک روز (شاهد)، سه روز (تنش ملایم) و پنج روز (تنش شدید) و اسید‌سالیسیلیک در سه سطح 0، 1 و 2 میلی‌مولار بود. خصوصیات مورد بررسی شامل رنگدانه‌های کلروفیلa ،b و ترکیبات کاروتنوئیدی، محتوای یون‌های سدیم و پتاسیم و محتوای نسبی آب بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس تاثیر متقابل تنش خشکی و اسید‌سالیسیلیک نشان داد در زمان اعمال تنش خشکی شدید محلول پاشی با غلظت‌ 2 میلی‌مولار اسید سالیسیلیک سبب افزایش کلروفیل a و b ولیکن محلول پاشی با اسید‌سالیسیلیک 1 و 2 میلی‌مولار سبب کاهش محتوای کاروتنوئیدی شد. همچنین در گیاهان تحت تنش خشکی شدید، محلول پاشی با اسید‌سالیسیلیک 2 میلی‌مولار سبب افزایش محتوای یون‌های سدیم، پتاسیم و محتوای نسبی آب گشت. پرونده مقاله

به منظور ارزیابی اثر اسپرمیدین بر ویژگی‌های بیوشیمایی شامل فعالیت آنزیم‌های پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز، محتوای نسبی آب، قند محلول و نشت یون در گیاه خیار (Cucumis sativus L.) تحت تنش خشکی، پژوهشی در دانشگاه آزاد اسلامی شیراز به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور اول، شامل دورهای مختلف آبیاری در 3 سطح: آبیاری یک روز در میان، آبیاری سه روز در میان و آبیاری به فاصله پنج روز در میان بود. فاکتور دوم شامل محلول پاشی با غلظت‌های مختلف اسپرمیدین در سه سطح: صفر، 1 و 2 میلی‌مولار بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس اثر متقابل اسپرمیدین و دور آبیاری بر فعالیت آنزیم پراکسیداز در سطح احتمال 5 درصد، بر فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز و محتوای نسبی آب در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار شد. نتایج نشان داد که در گیاهانی که آبیاری پنج روز در میان داشتند و با غلظت دو میلی مولار اسپرمیدین تیمار شده بودند، بیشترین میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز (از نظر عددی برابر با 0.71 OD.g-1.FW.min -1) و بیشترین فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز (برابر با 0.72 OD.g-1.FW.min -1) همچنین بالاترین محتوای نسبی آب (78%) مشاهده شد. اثر متقابل دور آبیاری و محلول‌پاشی با اسپرمیدین بر صفت‌های قند محلول و نشت یونی غشاء برگ اثر معنی‌دار نداشت. به طور کلی در این آزمایش تیمار با اسپرمیدین 2 میلی‌مولار باعث افزایش معنی ‌داری در فعالیت آنزیم پراکسیداز، فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز و محتوای نسبی آب شد. پرونده مقاله

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر اسپرمیدین (به عنوان یک پلی‌آمین) و دوره آبیاری بر محتوای پرولین، قندهای محلول، فعالیت آنزیم‌های آنتی-اکسیدانی پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز، شاخص پایداری غشا و محتوای کلروفیل a و b گیاه کدو بود. این پژوهش در شرایط گلدانی و در محیط باز به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. فاکتور اول تیمار با اسپرمیدین در سه سطح صفر، 1 و 2 میلی‌مولار و فاکتور دوم دوره آبیاری در سه سطح 3 روز در میان (شاهد)، 5 روز در میان و 7 روز در میان بود. نتایج نشان داد دوره آبیاری 7 روز در میان نسبت به گروه شاهد، باعث افزایش در صفات محتوای پرولین، فعالیت آنزیم‌های پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز و شاخص پایداری غشاء و کاهش در صفات قندهای محلول، کلروفیل a و bشد. گیاهان با دور آبیاری هفت روزه، با مصرف اسپرمیدین 2 میلی‌مولار (نسبت به غلظت‌های صفر و 1 میلی‌مولار) باعث شد که محتوای پرولین، قندهای محلول، فعالیت آنزیم‌های پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز در بالاترین سطح (کلاس a) حفظ شود. در مورد صفت پایداری غشاء در این گیاهان غلظت صفر میلی‌مولار اسپرمیدین بالاترین میزان را دارا بود (77.75%). تیمار اسپرمیدین بر صفات محتوای کلروفیل a و b اثر معنی‌دار نداشت. در این آزمایش به طور کلی تیمار اسپرمیدین 2 میلی‌مولار در گیاهان با دور آبیاری هفت روزه، باعث شد تا صفات محتوای پرولین(1.11 mM/g.FW)، قندهای محلول (0.96 mg/gFW)، فعالیت آنزیم‌های پراکسیداز (0.91 OD.g-1.FW.min-1) و آسکوربات پراکسیداز(0.98 OD.g-1.FW.min-1) در حد بالا (کلاس a) حفظ شود. پرونده مقاله