مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان یکپارچه توحیدی بر دشواری تنظیم هیجان و خودمهارگری دانش‌آموزان پسر در معرض آسیب‌های اجتماعی بود. روش: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی و با اهداف کاربردی است که در چهارچوب طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش متشکل از دانش‌آموزان پسر نوجوان در معرض آسیب‌های اجتماعی شهر میبد بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری دردسترس، 30 نفر به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه 15 نفری (آزمایش و کنترل) جایگزین شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه‌های دشواری تنظیم هیجان گرتز و روئمر (2004) و خود مهـارگری تانجـی (2004) در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون پاسخ دادند. گروه آزمایش مداخله درمان یکپارچه توحیدی را در 10 جلسه 5/1 ساعته و هرهفته دو جلسه دریافت کردند، درصورتی که گروه کنترل هیچگونه مداخله‌ای را در طول مدت آزمایش دریافت ننمود. داده‌ها روش تحلیل کوواریانس چند متغیری و با بهره‌گیری از بسته نرم‌افزاری spss26 و در سطح ۰۵/۰ مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که درمان یکپارچه توحیدی بر دشواری تنظیم هیجان و خودمهارگری در دانش‌آموزان موثر بوده است (۰۵/۰>P). نتیجه‌گیری: درمان یکپارچه توحیدی با توجه به نزدیکی با فرهنگ ایرانی – اسلامی و تمرکز آن بر ابعاد مختلف زندگی می‌تواند به عنوان یک روش آموزشی درمانی موثر در مراکز مشاوره، مدارس و مراکز درمانی استفاده شود. پرونده مقاله

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان یکپارچه توحیدی بر خویشتن‌داری و آسیب‌های اجتماعی دانش‌آموزان دختر مناطق کمتر ‌برخوردار میبد بود. پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر مناطق کمتر‌ برخوردار میبد در سال تحصیلی 1400-1401 و با تعداد 370 نفر بود. با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، 30 نفر به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری (آزمایش و کنترل) جایدهی شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های خویشتن‌داری (علی اکبری دهکردی و همکاران، ۱۳۹۴) و آسیب‌های اجتماعی(آقایی و تیمور تاش، 1389) بود. درمان یکپارچه توحیدی در 12 جلسه 1 ساعته و هرهفته دو جلسه به اعضای گروه آزمایش ارائه شد اما گروه کنترل هیچگونه مداخله‌ای را در طول مدت آزمایش دریافت ننمود. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری و با بهره‌گیری از بسته نرم‌افزاری spss26 و در سطح معنی‌داری ۰۵/۰ تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان یکپارچه توحیدی بر خویشتن‌داری و آسیب‌های اجتماعی دانش‌آموزان موثر بوده است (۰01/۰>P). این نتایج کارآمدی درمان یکپارچه توحیدی را در کاهش آسیب‌های اجتماعی و عوامل مرتبط با آن را نشان می‌دهد و با توجه به همسویی آن با فرهنگ ایرانی- اسلامی می‌تواند در مراکز آموزشی و درمانی استفاده شود. پرونده مقاله