هدف از این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش رویکرد هیجان مدار به شیوه گروهی بر افسردگی و بهزیستی اجتماعی زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره منطقه هفده شهر تهران با مشکل اختلال در بهزیستی اجتماعی و افسردگی ناشی از خیانت همسر در سال 1397 بود. نمونه مورد مطالعه شامل ۲۰ نفر در دو گروه ۱۰ نفری (آزمایش و کنترل) بود. ابزار پژوهش پرسشنامه افسردگی (Beck, 1961) و پرسشنامه بهزیستی اجتماعی (Keys, 1998) بود. سپس افرادی که در گروه آزمایش قرار داشتند طی ۱۰ جلسه طبق پروتکل رویکرد هیجان‌مدار (Ranjbar, 2014) تحت‌آموزش قرار گرفتند. پس از پایان آموزش‌ها، هر دو گروه دوباره ارزیابی شدند. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس و بوسیله نر‌م‌افزار SPSS تحلیل شد. یافته‌های پژوهش نشان دادند که آموزش رویکرد هیجان‌مدار به‌طور معناداری موجب کاهش افسردگی (00/0=p) و افزایش بهزیستی اجتماعی (00/0 =p) زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی شد. توصیف هیجانات اولیه و ثانویه و توجه به هیجانات، دلایلی بود که موجب کاهش هیجانات منفی و اصلاح روابط تنش‌زا می‌شد. پرونده مقاله

هدف از پژوهش حاضر تعیین برازش مدل رابطه ساختاری تعارض والدین و نوجوان با بدتنظیمی هیجانی با نقش میانجی اجتناب از تجربه در نوجوانان شهر تهران بود. جامعه آماری پژوهش شامل نوجوانان 13 تا 18 ساله شهر تهران بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 400 نفر(200 نوجوان دختر و 200 نوجوان پسر) به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه‌ی‌ تعارض والد نوجوان اسدی و یونسی (1390)، اجتناب از تجربه بوند و همکاران (2007) و بدتنظیمی هیجانی گراتز و رومر (2004) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری و نرم افزار IBM AMOS24 استفاده شد. نتایج نشان داد بین تعارض والدین و نوجوان با بدتنظیمی هیجان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد(05/0p<). همچنین، بین تعارض والدین و نوجوان با بدتنظیمی هیجانی با نقش میانجی اجتناب از تجربه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد(05/0 p<). همچنین نتایج نشان داد که رابطه تعارض والد –نوجوان با بدتنظیمی هیجانی با نقش میانجی اجتناب از تجربه در پسران از دختران بیشتر بود(05/0 p<). بر اساس یافته های پژوهشی می توان گفت که از والدین خواسته شود تا حدالامکان زمینه را برای نوجوانان جهت کسب تجربه های جدید و مفید فراهم کنند تا اعتماد به نفس آنان افزایش یابد و از این طریق حتی تعارض میان خود و فرزندشان را برطرف نمایند. پرونده مقاله

امروزه مسئله‌ی هوش هیجانی در جهت برقراری ارتباط با دیگران و هوش معنوی در جهت برقراری ارتباط با عالم فرامادی، به عنوان دو پدیده مهم شناختی هیجانی نقش بسزائی در بهزیستی روانشناختی و خودکنترلی نوجوانان ایفا می کند. هدف این پژوهش شناخت و تأثیر آموزش هوش هیجانی و هوش معنوی بر افزایش بهزیستی روانشناختی وخود کنترلی دانش آموزان دختر پایه یازدهم شهر همدان است. روش مورد استفاده در این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه پژوهش حاضر ۳۵۰ نفر و نمونه اولیه این پژوهش از ۲۰۰ نفر دانش آموز دختر شهر همدان که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند، تشکیل شد. ۲۰ نفر دانش آموز به صورت تصادفی برای گروه گواه و گروه آزمایشی تعیین گردید. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف، پرسشنامه خودکنترلی تانجی، برنامه درمانی_آموزشی هوش هیجانی و برنامه درمانی _آموزشی هوش معنوی است. نتایج نشان می دهد که آموزش هوش هیجانی بر بهزیستی روان شناختی دانش آموزان و همچنین بر خودکنترلی آنان مؤثر است (05/0>P). همچنین آموزش هوش معنوی بر بهزیستی روان شناختی دانش آموزان و همچنین بر خودکنترلی آنان مؤثر است (05/0>P). پرونده مقاله

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار و زوج درمانی شناختی-رفتاری بر افزایش کیفیت زندگی زوجین بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی شهر کرمانشاه در سال 1400 بودند. در مرحله اول با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد 45 نفر زوج انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در 3 گروه آزمایش(هر گروه 15 زوج) جایگزین شدند. سپس مادران گروه‌ آزمایش اول تحت 10 جلسه 90 دقیقه ای زوج درمانی هیجان مدار و گروه آزمایش دوم تحت 10 جلسه 90 دقیقه ای زوج شناختی-رفتاری قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ‌ گونه مداخله ای دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی نسخه کوتاه (2004) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. ‌برای تحلیل داده های به‌دست‌آمده از تحلیل واریانس آمیخته با نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد هر دو زوج درمانی مذکور اثربخشی معناداری بر افزایش کیفیت زندگی داشته است(05/0>P). نتایج آزمون تعقیبی بن فرونی نشان داد که زوج درمانی هیجان مدار اثربخشی بیشتری نسبت به زوج درمانی شناختی-رفتاری دارد(05/0>P). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می توان گفت که زوج درمانی هیجان مدار و زوج درمانی شناختی-رفتاری می توانند به عنوان شیوه های زوج درمانی برای افزایش کیفیت زندگی زوجین در مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی به کار برده شوند. پرونده مقاله