محرکهای زیستی میتوانند نقش مهمی بر افزایش اسانس گیاهان دارویی، از طریق اثرات مثبت بر رشدو مواد مؤثره اعمال نمایند. در این پژوهش به بررسی اثر محلولپاشی کیتوزان به عنوان یک محرکزیستی بر صفات کمی و کیفی گیاه دارویی بادرنجبویه ) (Melissa officinalisپرداخته شد. این تحقیقدر سال 1397در گلخانه دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایششامل: کیتوزان در 4سطح، صفر (شاهد،) 1/5 ،1 ،0/5و 2گرم در لیتر بود. نتایج حاصله بیانگر آن استکه اثرات کیتوزان بر صفات مورفولوژیکی شامل طول ساقه اصلی، تعداد ساقه فرعی، قطر ساقه اصلی،طول ریشه اصلی، وزن خشک ساقه و ریشه و همچنین کلروفیل ،aکلروفیل bمعنیدار بود. حداکثرصفات مذکور در تیمار 1/5گرم در لیتر کیتوزان حاصل شد. حداکثر درصد اسانس در تیمار 2گرم درلیتر و حداکثر درصد ژرانیول و ژرانیال در غلظت 1گرم در لیتر حاصل شد پرونده مقاله

تنش شوری از جمله تنش های مهم در کاهش عملکرد گیاهان، به ویژه گیاهان برگی است و ارائه راهکارهایی جهت مقابله با آن بسیار حائز اهمیت است. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار در گلخانه ای واقع در نظر آباد کرج بر کاهو لولاروزا به صورت هیدروپونیک و در شرایط تنش شوری انجام شد. عامل های این پژوهش شامل اسید هیومیک در چهار غلظت صفر (شاهد)، 500، 1000 و 1500 میلی گرم در لیتر و تنش شوری در دو سطح بدون تنش (شاهد) و 30 میلی مولار بود. نتایج نشان داد که اعمال تنش شوری موجب کاهش عملکرد کاهو لولاروزا شد. کاربرد اسید هیومیک و افزایش غلظت آن موجب افزایش عملکرد کمی و کیفی این گیاه شد و اثرات منفی حاصل از تنش شوری را کاهش داد. بیشترین عملکرد وزن تر کاهو (27/682 گرم بر متر مربع)، مربوط به اثرات متقابل تیمارهای اسید هیومیک 1500 میلی گرم در لیتر و شاهد تنش شوری بود که با برهمکنش اسید هیومیک 1500 میلی گرم در لیتر و تنش شوری در یک گروه آماری قرار گرفتند. کاربرد اسید هیومیک وافزایش غلظت آن سبب کاهش فعالیت آنزیم های کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز شد. تنش شوری فعالیت آنزیم کاتالاز و آنزیم آسکوربات پراکسیداز را افزایش داد. کمترین فعالیت آنزیم کاتالاز با µmole FW/min 004/0 و آنزیم آسکوربات پراکسیداز با µmol H2O2 min-1.mg-1 protein 41/0، مربوط به اثرات متقابل تیمارهای اسید هیومیک 1500 میلی گرم در لیترو شاهد تنش شوری بود. بیشترین فعالیت آنزیم کاتالاز µmole FW/min 024/0 و آنزیم آسکوربات پراکسیداز µmol H2O2 min-1.mg-1 protein 81/0 در شاهد اسید هیومیک در شرایط تنش شوری مشاهده شد. پرونده مقاله

جوانه زنی و استقرار گیاه یکی از چالش های کشاورزان در مناطق خشک و نیمه خشک است و پرایمینگ ارگانیک راهکار مناسبی جهت کاهش آلودگی های زیست محیطی ناشی از کاربرد نهاده های شیمیایی است. بدین منظور پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی بر بذر بادرنجبویه در سه تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج اجرا شد. تیمارهای این آزمایش عبارتند از پنج سطح پرایمینگ (کیتوزان، اسید هیومیک، ورمی کمپوست، آب مقطر و شاهد (بدون پرایم) و چهار سطح تنش خشکی (صفر، 3/0، 6/0، 9/0 مگاپاسکال). نتایج نشان داد که تنش خشکی کاهش درصد جوانه زنی، رشد و کیفیت گیاهچه های بادرنجبویه را در شرایط بدون پرایم در پی داشت و با افزایش شدت تنش خشکی، رشد گیاهچه ها کاهش یافتند. پرایمینگ کیتوزان، اسید هیومیک و ورمی کمپوست در افزایش ویژگی های جوانه زنی و همچنین مقابله با تنش خشکی، موثرتر از پرایمینگ آب مقطر (هیدروپرایمینگ) بود و کاهش اثرات منفی ناشی از تنش خشکی را به همراه داشت. پرایمینگ بذر با تیمارهای ذکر شده سبب روند کاهشی غلظت پرولین و فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز شد. پرایمینگ با اسید هیومیک و ورمی کمپوست در شرایط بدون تنش به ترتیب منجر به افزایش 52/19% و93/19% جوانه زنی بادرنجبویه نسبت به تیمار بدون پرایم و تنش خشکی 9/0 مگاپاسکال گردید. پرونده مقاله