کنگرفرنگی (Cynara scolymus L.) گیاهی چند ساله از تیره Asteraceae است که در سراسر جهان جایگاه ویژه‌ای در صنایع داروسازی و غذایی دارد. به منظور ارزیابی برخی خصوصیات فیتوشیمیایی برگ کنگرفرنگی در مراحل مختلف رشدی، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار در اصفهان طی دو سال زراعی متوالی (1394 -1393 و 1394-1395) به اجرا در آمد. تیمارها برداشت برگ در مراحل مختلف رشدی (مرحله رشد رویشی، غنچه دهی و گلدهی) در سال دوم رشد بودند. پس از برداشت میزان فنل کل (روش فولین سیوکالتیو)، فلاونوئید کل (روش رنگ سنجی آلومینیوم کلرید)، کلروژنیک اسید (کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا) و توانمندی آنتی اکسیدانی به دو روش قدرت مهارکنندگی رادیکال آزاد DPPH و قدرت احیاءکنندگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد خصوصیات فیتوشیمیایی و توانمندی آنتی اکسیدانی برگ طی مراحل مختلف رشدی از مقادیر متفاوتی برخوردار بود به نحوی که بیشترین مقدار فنل کل (25/76 میلی‌گرم گالیک اسید در گرم ماده خشک)، فلاونوئید کل (28/1 میلی‌گرم کوئرستین در گرم ماده خشک)، کلروژنیک اسید(25/2 درصد در ماده خشک)، قدرت مهارکنندگی رادیکال آزاد DPPH (34/92 درصد) و قدرت احیاءکنندگی (16/2) عصاره برگ در مرحله غنچه دهی مشاهده شد. همبستگی مثبت و معنی‌داری بین فنل کل با فلاونوئید کل و فعالیت آنتی اکسیدانی وجود داشت. همچنین رابطه بین کلروژنیک اسید با قدرت مهارکنندگی رادیکال آزاد DPPH و قدرت احیاءکنندگی مثبت و معنی‌دار بود. با توجه به نتایج حاصله، برداشت برگ کنگرفرنگی در مرحله غنچه دهی به لحاظ دارا بودن ویژگی‌های فیتوشیمیایی و فعالیت آنتی اکسیدانی مطلوب، مناسب‌تر از سایر مراحل رشدی است. پرونده مقاله

استفاده مناسب از کودهای نیتروژنی و بهینه نمودن مدیریت مصرف آن در گیاهان از اهمیت به سزایی برخوردار می باشد. در این راستا به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف کود نیتروژنی بر برخی صفات مورفولوژیک و فیتوشیمیایی گیاه دارویی کنگر فرنگی، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در شرایط مزرعه ای در اصفهان انجام شد. تیمارها کاربرد مقادیر مختلف کود نیتروژنی صفر، 100، 150 و 200 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص از منبع اوره بودند. در این آزمایش صفات مورفولوژیکی شامل ارتفاع ساقه، تعداد برگ و کاپیتول در بوته و صفات کیفی از جمله مقدار فنل کل، فلاونوئید کل و فعالیت آنتی اکسیدانی اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که با افزایش مصرف کود اوره از صفر تا 200 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار ارتفاع ساقه، تعداد برگ و کاپیتول در بوته افزایش یافت ولی میزان فنل کل، فلاونوئید کل و فعالیت آنتی اکسیدانی کاهش یافت. اگر چه نیتروژن یک عنصر ضروری برای رشد و توسعه این گیاه است اما به دلیل اینکه مصرف سطوح بالای کود شیمیایی نیتروژنی تاثیر منفی بر صفات کیفی این گیاه دارد و همچنین با توجه به آثار سوء زیست محیطی ناشی از مصرف بی رویه کودهای شیمیایی، جهت حصول عملکرد کمی و کیفی مطلوب پیشنهاد می شود از کود اوره به میزان 100 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار استفاده شود. پرونده مقاله