اقاقیا درختی است که در چند دهه اخیر کاربرد فراوانی در فضای سبز داشته، ضمن اینکه این گونه خاصیت دارویی هم دارد. بذر این گیاه دارای خواب است و بایستی خواب آن بوسیله تیمارهای مختلف شکسته تا جوانه زنی انجام شود. خراش دهی، اسید سولفوریک و آب جوش تیمارهای هستند که باعث شکست خواب بذر اقاقیا می شود. به منظور بررسی اثر این تیمار ها بر جوانه زنی گونه‌ اقاقیا، آزمایشات مربوطه در آزمایشگاه مرکز بذر جنگلی خزر طراحی شد. این تحقیق به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار انجام شد. تیمارها شامل چهار گروه، آب جوش (طی زمان 24 ساعت)، تیمار شیمیایی (سولفوریک اسید 98 درصد به مدت 5 دقیقه)، خراش دهی (بمدت 24 ساعت) و تیمار شاهد (آب مقطر) بودند. نتایج نشان داده است که از بین تیمارهای مختلف، تیمار آب جوش بعد از 5 روز بیشترین تاثیر را بر جوانه زنی بذر داشته و به عنوان موثرترین تیمار تعیین شد. پرونده مقاله

آتریپلکس یک گونه بردبار در برابر عوامل محدود کننده محیط‌های خشک و بیابانی مانند شوری و خشکی است که از نظر تولید علوفه و تثبیت خاک نیز اهمیت دارد. از آنجا که تکثیر این گیاه بوسیله بذر انجام می‌شود، استفاده از روش پرایمینگ با بهبود جوانه‌زنی بذرها باعث افزایش کارکرد آنها در شرایط تنش می‌شود. در این تحقیق تاثیر اسموپرایمینگ با سطوح مختلف غلظت-های کلرورسدیم بر رشد ریشه‌چه، ساقه‌چه و گیاه چه سه گونه مرتعی A. canescens A. verciffera, Atriplex griffithi, مورد بررسی قرارگرفت. آزمایش فاکتوریـل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1397 انجام شد. تیمارهای پرایمینگ شامل غلظت‌های مختلف کلرور سدیم (10، 20، 30 میلی‌گرم/لیتر) در سه زمان (24، 48 و72 ساعت) و شاهد (آب مقطر) بود. اثرات متقابل تیمارها و مقایسه میانگین‌ها با استفاده از آزمون تجزیه واریانس و آزمون دانکن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که پرایمینگ باعث افزایش طول ریشه‌چه، ساقه‌چه و گیاه چه در گونه‌های مورد مطالعه می‌شود. تأثیر تیمار گونه در سطح یک درصد و تیمارهای غلظت و زمان در سطح پنج درصد بر میانگین طول ریشه‌چه معنی‌دار شدند. همچنین بین سطوح مختلف تیمارهای گونه، شرایط و غلظت، به لحاظ میانگین طول ساقه‌چه، اختلاف معنی‌داری در سطح یک درصد وجود داشت. از طرفی بررسی اثرات متقابل سه‌‌گانه نشان داد که میانگین طول گیاه چه تحت تأثیر تیمارهای گونه، شرایط و زمان در سطح پنج درصد معنی‌‌دار شد. همچنین نتایج نشان داد که گونه‌ی A.canescens از نظر شاخص‌های اندازه‌گیری شده بر اثر تیمارها عملکرد بهتری نسبت به دو گونه‌ی دیگر داشت. پرونده مقاله

به دلیل ارزش بالای دارویی، غذایی، جلوگیری از فرسایش خاک و استفاده در طراحی فضای سبز، بذر گونه زرشک معمولی از مبدأ کلاردشت مورد مطالعه قرار گرفت. بذرها تحت تاثیر تیمارهای اسید سالیسلیک، اسید جیبرلیک، اسید اسکوربیک و پراکسید هیدروژن قرار گرفت و شاخص های جوانه زنی (درصد، سرعت، زمان شروع، ...) و شاخص بنیه ارزیابی شد. کلیه آزمایش‌ها بر اساس طرح آماری بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید. بر اساس نتایج تحقیق، بذر زرشک معمولی، تحت تاثیر تیمارهای اسید آسکوربیک، اسید سالسیلیک و پراکسید هیدروژن تقریبا تمامی ویژگی‌های فیزیولوژیک در مقایسه با شاهد نتیجه بهتری حاصل شد. ولی در تیمار اسید جیبرلیک با افزایش غلظت، میزان رشد و جوانه‌زنی افزایش یافته و در غلظت 1000 قسمت/ میلیون بهترین نتایج حاصل شد. تیمارهای اسید اسکوربیک با غلظت 200 میلی‌گرم/ لیتر کمترین میزان جوانه‌زنی و رشد را نشان داده است و به عنوان ضعیف‌ترین تیمار می‌باشد. بنابراین بجز اسید جیبرلیک، تمامی تیمارها ، به عنوان عامل بهبود دهنده جوانه‌زنی و استقرار تحت تنش‌های محیطی مناسب نبودند. اما تیمار اسید جیبرلیک با غلظت 1000 قسمت/ میلیون می‌تواند تیمار مناسبی در بهبود جوانه‌زنی باشد. بنابرین پیشنهاد می‌شود بدلیل ارزش بالای دارویی این گونه‌، سایر تیمارها به منظور شکست خواب در این گونه آزمایش گردد، تا بهترین و مقرون به صرفه‌ترین تیمار انتخاب و اجرایی گردد. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر پیش تیمار های جیبرلیک، اسکوربیک، سالیسیلیک اسید بر جوانه زنی گونه‌هایLolium prenne L.، Lolium rigidum Gaudin. آزمایشی در آزمایشگاه مرکز بذر جنگلی خزر طراحی شد. این تحقیق با تیمار جیبرلیک اسید با غلظت های 125، 250 میلیون در قسمت در مدت زمان 24 ساعت و اسکوربیک اسید با غلظت های 100، 200، 300 میلی گرم بر لیتر وسالیسیلیک اسید با غلظت های 200، 300، 400 میلی گرم بر لیتر در مدت زمان 12 ساعت در قالب طرح آماری تصادفی با 3 تکرار انجام شد. ضمناً آب مقطر به عنوان تیمار شاهد در نظر گرفته شد. به طوری که در این آزمایش صفاتی از قبیل درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، ارزش جوانه زنی و شاخص بنیه بذر مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس و مقایسه میانگین نشان داد که بین تیمارها از نظر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، ارزش جوانه زنی و شاخص جوانه زنی در سطح 1 درصد تفاوت معنی دار وجود دارد و پرایمینگ باعث افزایش درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، ارزش جوانه زنی و شاخص جوانه زنی می شود. در نتیجه تیمارهای جیبرلیک، اسکوربیک، سالیسیلیک اسید به عنوان تیمارهای مناسب باعث افزایش معنی داری بذرهای گونه هایLolium rigidum Gaudin. و Lolium prenne L. در مرحله جوانه زنی می شوند و تیمار اسکوربیک اسید در غلظت 300 میلی گرم بر لیتر موجب جوانه زنی بهتری در مقایسه با سایر تیمارها شد. پرونده مقاله

اوجا از جمله درختان با ارزش جنگل‌های شمال است که قابلیت کاربرد در فضای سبز را دارد. 10 اصلـه درخت از درختان اوجا از جنگل حاشیه روستای وسطی کلای شهرآمل انتخاب گردید. جمع‌آوری بذر در اوایل فرورین‌ماه در سه فاصله زمانی ده روزه یعنی 9، 19 و 29 فروردین ماه انجام گرفت. خصوصیـــات فیـــزیکی (درصد بذر‌های سالم، درصد رطوبت و وزن هزار دانه) بذرها بلافاصله بعد از جمع‌‌آوری در آزمایشگاه اندازه‌گیری شد. سپس بذر‌ها در دو محیط متفاوت گلدان (شرایط مزرعه) و ژرمیناتور کشت گردیدند. پس از گردآوری داده‌ها، ابتدا نرمال بودن و همگنی آن‌ها با آزمون کولموگروف- اسمیرنوف و آزمون لون بررسی و آنگاه مقایسه کلی، با تجزیه واریانس و آنالیز واریانس دوطرفه و مقایسه‌های چندگانه با آزمون دانکن انجام گرفت. بررسی اثر زمان جمع‌آوری و نحوۀ کاشت بر ویژگی‌های فیزیولوژیکی نشان داد که هر دو عامل مذکور بر این ویژگی‌ها اثر معنی‌دار دارند. نتایج آنالیز واریانس دوطرفه نشان داد که دو عامل مورد بررسی و اثر متقابل آنها بر روی تمامی ویژگی‌های فیزیولوژیک اندازه‌گیری شده تأثیر معنی‌دار دارند. همچنین بیشترین درصد جوانه‌زنی و شاخص بنیه بذر و بیشترین جوانه‌زنی در روز مربوط به زمان دوم و کاشت در ژرمیناتور می‌باشد. پرونده مقاله

اقاقیا درختی است که در چند دهه اخیر کاربرد فراوانی در فضای سبز داشته، ضمن اینکه این گونه خاصیت دارویی هم دارد. بذر این گیاه دارای خواب است و بایستی خواب آن بوسیله تیمارهای مختلف شکسته تا جوانه زنی انجام شود. خراش دهی، اسید سولفوریک و آب جوش تیمارهای هستند که باعث شکست خواب بذر اقاقیا می شود. به منظور بررسی اثر این تیمار ها بر جوانه زنی گونه‌ اقاقیا، آزمایشات مربوطه در آزمایشگاه مرکز بذر جنگلی خزر طراحی شد. این تحقیق به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار انجام شد. تیمارها شامل چهار گروه، آب جوش (طی زمان 24 ساعت)، تیمار شیمیایی (سولفوریک اسید 98 درصد به مدت 5 دقیقه)، خراش دهی (بمدت 24 ساعت) و تیمار شاهد (آب مقطر) بودند. نتایج نشان داده است که از بین تیمارهای مختلف، تیمار آب جوش بعد از 5 روز بیشترین تاثیر را بر جوانه زنی بذر داشته و به عنوان موثرترین تیمار تعیین شد. پرونده مقاله

آتریپلکس یک گونه بردبار در برابر عوامل محدود کننده محیط‌های خشک و بیابانی مانند شوری و خشکی است که از نظر تولید علوفه و تثبیت خاک نیز اهمیت دارد. از آنجا که تکثیر این گیاه بوسیله بذر انجام می‌شود، استفاده از روش پرایمینگ با بهبود جوانه‌زنی بذرها باعث افزایش کارکرد آنها در شرایط تنش می‌شود. در این تحقیق تاثیر اسموپرایمینگ با سطوح مختلف غلظت-های کلرورسدیم بر رشد ریشه‌چه، ساقه‌چه و گیاه چه سه گونه مرتعی A. canescens A. verciffera, Atriplex griffithi, مورد بررسی قرارگرفت. آزمایش فاکتوریـل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1397 انجام شد. تیمارهای پرایمینگ شامل غلظت‌های مختلف کلرور سدیم (10، 20، 30 میلی‌گرم/لیتر) در سه زمان (24، 48 و72 ساعت) و شاهد (آب مقطر) بود. اثرات متقابل تیمارها و مقایسه میانگین‌ها با استفاده از آزمون تجزیه واریانس و آزمون دانکن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که پرایمینگ باعث افزایش طول ریشه‌چه، ساقه‌چه و گیاه چه در گونه‌های مورد مطالعه می‌شود. تأثیر تیمار گونه در سطح یک درصد و تیمارهای غلظت و زمان در سطح پنج درصد بر میانگین طول ریشه‌چه معنی‌دار شدند. همچنین بین سطوح مختلف تیمارهای گونه، شرایط و غلظت، به لحاظ میانگین طول ساقه‌چه، اختلاف معنی‌داری در سطح یک درصد وجود داشت. از طرفی بررسی اثرات متقابل سه‌‌گانه نشان داد که میانگین طول گیاه چه تحت تأثیر تیمارهای گونه، شرایط و زمان در سطح پنج درصد معنی‌‌دار شد. همچنین نتایج نشان داد که گونه‌ی A.canescens از نظر شاخص‌های اندازه‌گیری شده بر اثر تیمارها عملکرد بهتری نسبت به دو گونه‌ی دیگر داشت. پرونده مقاله

به دلیل ارزش بالای دارویی، غذایی، جلوگیری از فرسایش خاک و استفاده در طراحی فضای سبز، بذر گونه زرشک معمولی از مبدأ کلاردشت مورد مطالعه قرار گرفت. بذرها تحت تاثیر تیمارهای اسید سالیسلیک، اسید جیبرلیک، اسید اسکوربیک و پراکسید هیدروژن قرار گرفت و شاخص های جوانه زنی (درصد، سرعت، زمان شروع، ...) و شاخص بنیه ارزیابی شد. کلیه آزمایش‌ها بر اساس طرح آماری بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید. بر اساس نتایج تحقیق، بذر زرشک معمولی، تحت تاثیر تیمارهای اسید آسکوربیک، اسید سالسیلیک و پراکسید هیدروژن تقریبا تمامی ویژگی‌های فیزیولوژیک در مقایسه با شاهد نتیجه بهتری حاصل شد. ولی در تیمار اسید جیبرلیک با افزایش غلظت، میزان رشد و جوانه‌زنی افزایش یافته و در غلظت 1000 قسمت/ میلیون بهترین نتایج حاصل شد. تیمارهای اسید اسکوربیک با غلظت 200 میلی‌گرم/ لیتر کمترین میزان جوانه‌زنی و رشد را نشان داده است و به عنوان ضعیف‌ترین تیمار می‌باشد. بنابراین بجز اسید جیبرلیک، تمامی تیمارها ، به عنوان عامل بهبود دهنده جوانه‌زنی و استقرار تحت تنش‌های محیطی مناسب نبودند. اما تیمار اسید جیبرلیک با غلظت 1000 قسمت/ میلیون می‌تواند تیمار مناسبی در بهبود جوانه‌زنی باشد. بنابرین پیشنهاد می‌شود بدلیل ارزش بالای دارویی این گونه‌، سایر تیمارها به منظور شکست خواب در این گونه آزمایش گردد، تا بهترین و مقرون به صرفه‌ترین تیمار انتخاب و اجرایی گردد. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر پیش تیمار های جیبرلیک، اسکوربیک، سالیسیلیک اسید بر جوانه زنی گونه‌هایLolium prenne L.، Lolium rigidum Gaudin. آزمایشی در آزمایشگاه مرکز بذر جنگلی خزر طراحی شد. این تحقیق با تیمار جیبرلیک اسید با غلظت های 125، 250 میلیون در قسمت در مدت زمان 24 ساعت و اسکوربیک اسید با غلظت های 100، 200، 300 میلی گرم بر لیتر وسالیسیلیک اسید با غلظت های 200، 300، 400 میلی گرم بر لیتر در مدت زمان 12 ساعت در قالب طرح آماری تصادفی با 3 تکرار انجام شد. ضمناً آب مقطر به عنوان تیمار شاهد در نظر گرفته شد. به طوری که در این آزمایش صفاتی از قبیل درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، ارزش جوانه زنی و شاخص بنیه بذر مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس و مقایسه میانگین نشان داد که بین تیمارها از نظر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، ارزش جوانه زنی و شاخص جوانه زنی در سطح 1 درصد تفاوت معنی دار وجود دارد و پرایمینگ باعث افزایش درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، ارزش جوانه زنی و شاخص جوانه زنی می شود. در نتیجه تیمارهای جیبرلیک، اسکوربیک، سالیسیلیک اسید به عنوان تیمارهای مناسب باعث افزایش معنی داری بذرهای گونه هایLolium rigidum Gaudin. و Lolium prenne L. در مرحله جوانه زنی می شوند و تیمار اسکوربیک اسید در غلظت 300 میلی گرم بر لیتر موجب جوانه زنی بهتری در مقایسه با سایر تیمارها شد. پرونده مقاله

اوجا از جمله درختان با ارزش جنگل‌های شمال است که قابلیت کاربرد در فضای سبز را دارد. 10 اصلـه درخت از درختان اوجا از جنگل حاشیه روستای وسطی کلای شهرآمل انتخاب گردید. جمع‌آوری بذر در اوایل فرورین‌ماه در سه فاصله زمانی ده روزه یعنی 9، 19 و 29 فروردین ماه انجام گرفت. خصوصیـــات فیـــزیکی (درصد بذر‌های سالم، درصد رطوبت و وزن هزار دانه) بذرها بلافاصله بعد از جمع‌‌آوری در آزمایشگاه اندازه‌گیری شد. سپس بذر‌ها در دو محیط متفاوت گلدان (شرایط مزرعه) و ژرمیناتور کشت گردیدند. پس از گردآوری داده‌ها، ابتدا نرمال بودن و همگنی آن‌ها با آزمون کولموگروف- اسمیرنوف و آزمون لون بررسی و آنگاه مقایسه کلی، با تجزیه واریانس و آنالیز واریانس دوطرفه و مقایسه‌های چندگانه با آزمون دانکن انجام گرفت. بررسی اثر زمان جمع‌آوری و نحوۀ کاشت بر ویژگی‌های فیزیولوژیکی نشان داد که هر دو عامل مذکور بر این ویژگی‌ها اثر معنی‌دار دارند. نتایج آنالیز واریانس دوطرفه نشان داد که دو عامل مورد بررسی و اثر متقابل آنها بر روی تمامی ویژگی‌های فیزیولوژیک اندازه‌گیری شده تأثیر معنی‌دار دارند. همچنین بیشترین درصد جوانه‌زنی و شاخص بنیه بذر و بیشترین جوانه‌زنی در روز مربوط به زمان دوم و کاشت در ژرمیناتور می‌باشد. پرونده مقاله