به منظور بررسی همزیستی میکوریزایی گیاه سویا رقم ویلیامز، تحت سیستم های مختلف آبیاری آزمایشی به صورت کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه ارومیه طی سال 1394 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شـامل سیستم های آبیـاری (قطره ای و بارانی) به عنوان فاکتور اصلی و گونه های مختلف قارچ میکوریزا (بدون تلقیح، Funneliformis mosseae،Rhizophagus intraradices و Simiglomus hoi) به عنوان فاکتور فرعی بودند. نتایج نشان داد که بیشترین ارتفاع بوته، وزن غلاف، عملکرد دانه، وزن صد دانه، تعداد گره در ساقه اصلی، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت روغن، درصد و عملکرد روغن در آبیاری قطره ای، و بالاترین مقادیر LWR (نسبت وزن برگ به وزن کل گیاه) و SPAD (شـاخص کلروفیل) در سیستم بارانی به دست آمدند. اثرات متقابل معنی دار نشان دهنده پاسخ متفاوت گیاه به گونه های قارچی در سیستم های آبیاری می باشد. رنگیزه های فتوسنتزی (کلروفیل a، b و کل) و کارتنوئید برگ سویا در شرایط همزیستی با هر سه گونه قارچی در آبیاری بارانی وضعیت مطلوب تری داشتند. بیشترین مقدار فسفر برگ در گیاهان آبیاری شده با سیستم بارانی و همزیست با F. mosseae مشاهده شد. گیاهان میکوریزایی در هر سه گونه قارچ به یک اندازه پروتئین برگ را افزایش دادند، در حالی که مقدار پتاسیم برگ در گیاهان میکوریزایی تغییر معنی داری نسبت به شاهد نداشت. با وجود بیشترین درصد کلونیزاسیون ریشه با گونه R. intraradices در آبیاری بارانی، هر سه گونه قارچ در سیستم های قطره ای و بارانی کلونیزاسیون بالاتری نسبت به شاهد داشتند. نسبت ترکیبات اسیدهای چرب روغن سویا (اسیدهای چرب غیراشباع حدود چهار برابر اسیدهای چرب اشباع بودند) در هر دو سیستم آبیاری برای گیاهان میکوریزایی مشابه شاهد بودند. بدون توجه به وجود پاسخ متفاوت سویا به گونه های میکوریزا، عملکردهای بیولوژیک، دانه و روغن در سیستم آبیاری قطره ای به ترتیب 23، 53 و 84 درصد بیشتر از آبیاری بارانی به دست آمدند. پرونده مقاله

برای بررسی اثر محلول پاشی ذرات نانوپتاسیم بر تنظیم کننده های اسمزی، رنگیزه های فتوسنتزی، مجموع کارتنوئیدها و عناصر غذایی بخش هوایی سالیکورنیای اروپایی، یک آزمایش فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی در سال 1391 در زمین های اطراف دریاچه ارومیه در سه تکرار انجــام شد. عـوامل آزمایش شامل غلظت های محلول پاشی در 5 سطح (صفر، 1، 2، 3 و 4 در هزار نانوذرات پتاسیم) و تعداد دفعات محلول پاشی در 3 سطح (یک، دو و سه بار محلول پاشی) اعمال شدند. اثرمتقابل بین تعداد دفعات محلول پاشی و غلظت نانوذرات پتاسیم بر پرولین، قند محلول، کلروفیل کل، کلروفیل a و b، مجموع کارتنوئیدها (گزانتوفیل و کاروتن) و عناصر غذایی (نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم و سدیم) بخش هوایی معنی دار شد. بیشترین مقادیر پرولین (1.84 میلی گرم در گرم ماده خشک) در یک نوبت محلول پاشی 4 در هزار، قند محلول (66.9 میلی گرم در گرم ماده خشک) در سه بار محلول پاشی با غلظت 2 در هزار، کلروفیل کل (26.23 میلی گرم برگرم وزن تر) و کلروفیل b ( م22.85 میلی گرمبرگرم وزن تر) در دو بار محلول پاشی، و کلروفیل a ( م9.93 میلی گرمبرگرم وزن تر) در سه بار محلول پاشی 4 در هزار نانوذرات پتاسیم به دست آمدند. بیشترین مقدار نیتروژن (0.95 درصد) و فسفر بخش هوایی (2.99 گرم در کیلوگرم ماده خشک) مربوط به سه نوبت محلول پاشی بود. در حالی که بالاترین مقادیر پتاسیم (65.08 گرم در کیلوگرم ماده خشک) و سدیم (403 گرم در کیلوگرم ماده خشک) در دو نوبت، و بالاترین انباشت کلسیم (29.23 گرم در کیلوگرم ماده خشک) درسه نوبت محلول پاشی با غلظت چهار در هزار پتاسیم مشاهده شدند. با وجود تجمع زیاد اسمولیت ها در محلول پاشی پتاسیم، از نظر عناصر غذایی سطوح مختلف محلول پاشی دارای برتری معنی داری نسبت به هم نبودند. پرونده مقاله

به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی و مصرف کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه کتان روغنی، آزمایشی به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه ارومیه در سال 95-1394 انجام گرفت. فاکتور اصلی شامل 3 تیمار آبیاری (یکبار آبیاری، دو بار آبیاری و شرایط دیم) و فاکتور فرعی شامل 4 تیمار کود زیستی (میکوریزا گونه Glomus mossea، کود بیوسولفور تیوباسیلوس (Thiobacillus)، میکوریزا + بیوسولفور و شاهد بود. نتایج آزمایش نشان داد که تیمار دو بار و یک بار آبیاری تکمیلی در مقایسه با شرایط دیم، عملکرد دانه کتان را به ترتیب به میزان 51 و 35 درصد افزایش داد. بیشترین (76/788 کیلوگرم بر هکتار) و کمترین (81/394 کیلوگرم بر هکتار) عملکرد روغن به ترتیب از تیمار دو بار آبیاری تکمیلی و شرایط دیم بدست آمد. کشت دیم در مقایسه با آبیاری تکمیلی، عملکرد بیولوژیک، قطر ساقه، وزن هزار دانه، ارتفاع بوته، تعداد دانه در کپسول و درصد روغن را کاهش داد. در شرایط دیم، تلقیح با میکوریزا، بیوسولفور و کاربرد توام میکوریزا و بیوسولفور، تعداد دانه در کپسول، وزن 1000 دانه، عملکرد روغن، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه کتان را به ترتیب به میزان (15، 15 و 12)، (17، 18 و 19)، (32، 28 و 31)، (45، 40 و 39) و (31، 26 و 28) درصد افزایش داد. با توجه به نتایج این تحقیق، با اعمال آبیاری تکمیلی دو بار آبیاری و استفاده از کودهای زیستی میکوریزا و بیوسولفور بخصوص در شرایط دیم می‌توان کارایی گیاه کتان را افزایش داد. پرونده مقاله

به منظور مطالعه جوانه¬زني و رشد گياهچه در مرحله هتروتروف در گياه بادرشبي، آزمايشي به صورت كرتهاي كاملا تصادفي در 4 تكرار و در سطوح شوري 0 ، 4 ، 8 ، 12 ، 16 و 20 دسي¬زيمنس بر متر کلریدسدیم اجرا گرديد. در اين مطالعه اثر كلريدسديم بر درصدجوانه¬زني، سرعت جوانه¬زني و درصد كاهش جوانه¬زني در بادرشبي غيرمعني¬دار و بر شاخص جوانه¬زني، زمان تا 50درصد جوانه¬زني، طول¬ساقه¬چه، طول ريشه¬چه، نسبت طول ساقه¬چه به ريشه¬چه، وزن تر و خشك گياهچه معني¬دار شد. بیشترین (1/33) و کمترین (9/20) شاخص جوانه¬زنی و کمترین (54 ساعت) و بیشترین (122ساعت) زمان جوانه¬زنی 50درصد بذور به ترتيب مربوط به شوری¬هاي 4 و 20 دسی¬زیمنس برمتر بود. طویل¬ترین ساقه-چه (91/3سانتی¬متر) و ریشه¬چه (97/1سانتی¬متر) از تیمار شاهد و کمترین طول ساقه¬چه (11/1سانتی¬متر) و ریشه¬چه (46/0سانتی¬متر) از شوری 20 دسی¬زیمنس برمتر حاصل شد كه اين تفاوت در روند تغییرات طول، منجر به حداکثر و حداقل نسبت طول ساقه¬چه به ریشه¬چه به¬ترتيب در شوري¬هاي 4 و 16 دسی¬زیمنس برمتر شد. بیشترین وزن¬تر (7/95میلی-گرم) و خشک (68/7میلی¬گرم) گیاهچه از شوری 4 و كمترين وزن¬تر (5/64میلی¬گرم) و خشک (73/5میلی¬گرم) گیاهچه از 20 دسی¬زیمنس برمتر به¬دست آمد. پرونده مقاله