در میان تنش‌ها، تنش آبی تاثیر زیادی بر محدودیت تولید ذرت (.Zea mays L) دارد. مدیریت پتاسم در شرایط محدودیت آب عامل مهمی برای به دست آوردن عملکرد بالا در ذرت است. به‌منظور بررسی اثر تنش آبی، مصرف تلفیقی کودهای شیمایی و زیستی پتاسیم بر ویژگی‌های کمی و کیفی هیبرید‌ای ذرت، این پژوهش در دو سال زراعی 1395 - 1394 در شهرستان دهلران انجام شد. آزمایش به صورت کرت‌های دو بار خورد شده در قالب طرح بلوک-های کاملاً تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. تیمارها شامل سه تنش آبی (شرایط مطلوب آبیاری، قطع یک دوره آبیاری در مراحل 12 برگی و ظهور گل تاجی ذرت) در کرت‌های اصلی، سه نحوه کاربرد پتاسیم (100 درصد سولفات پتاسیم، کاربرد 70 درصد سولفات پتاسیم و 30 درصد پتابارور-2، کاربرد 50 درصد سولفات پتاسیم و 50 درصد پتابارور-2) در کرت‌های فرعی و سه هیبرید ذرت (AS71، NS640 و CORDONA) بودند. نتایج نشان داد که کاربرد تلفیقی کودهای زیستی و شیمیایی پتاسیم با تعدیل اثرات تنش آبی منجر به افزایش ویژگی‌های ذرت شد. هیبرید AS71 متحمل‌ترین و هیبرید NS640 حساس‌ترین هیبرید به تنش آبی بودند. بیشترین ارتفاع بوته، عملکرد دانه و بیولوژیکی، مجموع کلروفیل (b + a)، پروتئین دانه و آهن دانه در شرایط کاربرد 50 درصد سولفات پتاسم و 50 درصد پتابارور-2 به دست آمد و کاربرد این کود در منطقه دهلران قابل توصیه است. پرونده مقاله