مدیریت تلفیقی تغذیه گیاه، راهکاری مناسب برای افزایش بهره‌وری گیاهان زراعی و بهبود محیط زیست به شمار می رود. به منظور بررسی اثر کاربرد باکتری‌های محرک رشد همراه با سطوح مختلف ورمی‌کمپوست بر عملکرد کمّی و کیفی کلزا، آزمایشی در سال‎ ‎زراعی 94-1393 به صورت مزرعه‌ای به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش شامل تلقیح و عدم تلقیح (شاهد) بذرهای کلزا با باکتری‌های محرک رشد و کاربرد سطوح مختلف ورمی‌کمپوست به مقدار صفر (شاهد)، 4، 8 و 12 تن در هکتار بودند. نتایج نشان داد که اثرات ساده و برهم‌کنش کاربرد ورمی‌کمپوست و باکتری‌های محرک رشد بر صفات کمّی و کیفی کلزا معنی‌دار بودند. به طوری که با افزایش مقدار کاربرد ورمی‌کمپوست از ۴ تا ۱۲ تن در هکتار، افزایش معنی‌داری در صفات مورد بررسی نسبت به شاهد مشاهده شد. هم چنین، تلقیح بذرها با باکتری‌های محرک رشد نیز باعث افزایش مقدار صفات اندازه‌گیری شده نسبت به شاهد گردید. کاربرد 12 تن ورمی‌کمپوست در هکتار به همراه باکتری‌های محرک رشد ، باعث افزایش تعداد خورجین در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، شاخص برداشت و عملکرد روغن به ترتیب به میزان 28.63 عدد، 4.68 گرم، 2.10785 کیلوگرم، 3484.2 کیلوگرم، 38.02% و 1795.93 کیلوگرم در هکتار نسبت به شاهد شد. کاربرد 12 تن ورمی‌کمپوست در هکتار به همراه باکتری‌های محرک رشد در سه صفت عملکرد دانه، شاخص برداشت و عملکرد روغن منجر به افزایش به ترتیب 83، 45 و 43 درصد نسبت به شاهد گردید. بنابراین، در خاک‌هایی با کمبود مواد آلی، کاربرد هم‌زمان ورمی‌کمپوست و باکتری‌های محرک رشد می‌تواند سبب افزایش معنی‌داری در عملکرد کمی و کیفی کلزا شود. پرونده مقاله

به منظور ارزیابی اثر روش‌های مختلف آبیاری بر عملکرد و برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانی گیاه ماریتیغال (Silybum marianum L.) در شرایط کاربرد ورمی کمپوست و سالیسیلیک اسید، آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در منطقه شهرری طی سال زراعی 94-1393 به اجرا در آمد. روشهای آبیاری در چهار سطح (آبیاری قطره ای، جوی و پشته ای، کرتی و جوی و پشته ای یک در میان) بعنوان عامل اصلی و کاربرد ورمی کمپوست در دو سطح (صفر و 15 تن در هکتار) و سالیسیلیک اسید در دو سطح (صفر و یک میلی مولار) بعنوان عوامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که بیشترین میزان فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدان شامل کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز، پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز و گلوتاتیون پراکسیداز در وضعیت آبیاری جوی و پشته یک در میان و مصرف توأم ورمی کمپوست و سالیسیلیک اسید مشاهده شد و کمترین آنها در آبیاری قطره ای بدست آمد. مقدار مالون دی آلدئید در تیمار آبیاری جوی و پشته یک در میان بیشتر از آبیاری قطره ای بود و مصرف ورمی کمپوست و سالیسیلیک اسید بطور همزمان میزان مالون دی آلدئید را کاهش داد. بیشترین عملکرد دانه و محتوای کلروفیل نیز در تیمار آبیاری قطره ای با مصرف توأم ورمی کمپوست و سالیسیلیک اسید حاصل گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف ورمی کمپوست و سالیسیلیک اسید در رفع اثرات منفی تنش نقش دارند و می‌توانند موجب بهبود فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدان و افزایش عملکرد گیاه ماریتیغال شود. پرونده مقاله