مقدمه: شهرهای امروزی به اصلی‌ترین مکان برای کار و زندگی انسان‌ها تبدیل شده‌اند. هدف غایی یک شهر ایجاد محیطی دلنشین و راحت برای مردمی است که در آن زندگی می‌کنند. زیست‌پذیری به عنوان رویکردی در راستای دستیابی به توسعه پایدار شهری و مجموعه‌ای از ویژگی‌هایی که محیط شهر را به مکانی جذاب برای زندگی تبدیل می‌کند، مطرح می‌باشد. هدف: هدف این پژوهش تحلیل زیست‌پذیری در منطقه 12 شهر تهران است. روش شناسی تحقیق: روش تحقیق به صورت توصیفی – تحلیلی بوده و نوع آن کاربردی می‌باشد. منطقه‌‌ 12 طبق ‌آمار‌ سال‌‌ 1395،‌‌ 240720 نفر ‌جمعیت ‌‌دارد‌. برای ‌برآورد ‌تعداد‌ نمونه ‌از ‌فرمول‌ کوکران ‌استفاده ‌گردید.‌ بر‌ این ‌اساس ‌تعداد ‌نمونه‌ مورد‌ مطالعه ‌در ‌منطقه 12،‌382 مورد ‌است که در‌ بین ‌‌13 محله توزیع ‌گردید‌. و در نهایت داده‌های بدست آمده با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و ArcGIS تجزیه و تحلیل شدند. ‌ یافته ها و بحث: نتایج نشان‌ داد ‌که‌ وضعیت ‌کنونی ‌زیست‌پذیری‌ منطقه‌ 12، ‌اگرچه ‌ارتباط ‌و ‌پیوندهای ‌محکمی ‌با‌ وضعیت ‌و ‌شرایط‌ خاص ‌و ‌درونی ‌موجود ‌آن ‌چون‌ کمبود ‌امکانات‌ تفریحی‌ و ‌گذران ‌اوقات ‌فراغت،‌ کاهش ‌تمایل ‌به ‌سکونت ‌در ‌منطقه ‌و‌ محله‌های ‌آن، ‌ناامنی، ‌عدم‌ مشارکت‌ در ‌تصمیمات‌ شورای ‌شهر،‌ ‌نبود ‌فضاهای‌ عمومی ‌مطلوب،‌ عدم ‌حفاظت ‌شهرداری ‌و‌ میراث ‌فرهنگی ‌از ‌آثار ‌و ‌بناهای ‌تاریخی ‌منطقه‌ و ‌بسیاری ‌موارد‌ دیگر‌ دارد، ‌اما ‌به ‌هیچ‌روی‌ جدایی ‌از ‌تحولات ‌و ‌فراینددهای‌ مختلف ‌سیاسی، ‌اقتصادی‌، اجتماعی،‌ محیطی ‌و‌..‌. اثرگذار ‌بر ‌شهر ‌تهران ‌و ‌بخش ‌مرکزی ‌آن ‌در ‌طول ‌زمان ‌نبوده ‌است.‌ پرونده مقاله