زمینه و هدف: گسترش حاشیه ای سکونت گاه های انسانی بر روی اراضی مطلوب کشاورزی یکی از چالش های مدیریت اراضی در جهان است. این امر در ایران بواسطه کمبود منابع برای فعالیت های کشاورزی و ناکارآمدی رویکردهای مدیریت توسعه به شدت نیازمند توجه است. روش بررسی: در این پژوهش ابتدا توان اکولوژیک واحد هیدرولوژیک نجف آباد برای کاربری کشاورزی ارزیابی شد. سپس دو رویکرد توسعه روند کنونی و توسعه محیط زیستی با استفاده از روش ترکیب خطی وزن دار به نقشه های مطلوبیت تبدیل و به مدل CA-Markov وارد شد تا نحوه توسعه سکونت گاه در سال های 1410، 1420 و 1430 شبیه سازی گردد. در نهایت به بررسی میزان تضاد، در دو بخش وسعت و مقدار مطلوبیت اراضی کشاورزی از دست رفته پرداخته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که اتخاذ رویکرد محیط زیستی بیش از توسعه روند کنونی منجر به حفاظت از اراضی مطلوب کشاورزی خواهد شد (نزدیک به هزار هکتار). همچنین رویکرد توسعه روند کنونی بیش تر در مناطقی گسترده خواهد شد که مقدار مطلوبیت اراضی کشاورزی به میزان قابل توجهی بالاتر از رویکرد محیط زیستی است. این میزان تفاوت برای آینده نزدیک (سال 1410) معنی دار نبوده ولی با رسیدن به مقطع زمانی پایانی (سال 1430) به میزان چشم گیری معنی دار خواهد شد. بحث و نتیجه گیری: اتخاذ رویکرد محیط زیستی می تواند به شیوه ای موثر منجر به حفاظت از کمیت و کیفیت اراضی کشاورزی شود. با اجرایی شدن این رویکرد از هم اکنون، حدود 35 سال طول خواهد کشید تا تضاد بین این دو کاربری به میزان معنی داری کاهش پیدا کند، حال آن که که میزان عملی بودن آن در گرو توجه هم زمان به عامل های اقتصادی- اجتماعی است. پرونده مقاله

Background and objective: There are several methods of measuring desert pavement roughness. Among these methods, one can name laser and sonic rangefinder, 3D photography, and close-range photogrammetry. Remote sensing techniques need less and cheaper equipment than laser and sonic methods. In short-range photogrammetry, the quantitative amount of terrains can be obtained by processing the images of a digital camera using special methods of photography and camera calibration.Materials and methods:This method can be introduced as an accurate and cost-effective measuring method to provide a digital model of complications and a three-dimensional model of objects. The present study aimed to evaluate the possibility of using close-range photogrammetry in measuring desert pavement roughness. In this research, first, the calibration parameter of the camera was calculated by taking photos of standard patterns. Then, the meshed samples of desert pavement were photographed and the photos were three-dimensionally simulated.Results and conclusion:The results showed that since in this method the selected points have more effective height and uniform dispersion, the measurement of the average height of roughness is more accurate. It means that measuring the roughness of the soil surface is done with high accuracy in a short time. پرونده مقاله