زمینه: موانع خلاقیت به طور کلی به چهار دسته موانع تاریخی-فرهنگی، موانع اجتماعی- محیطی، موانع سازمانی و موانع شخصی تقسیم می‌شوند. در بررسی موانع شخصی خلاقیت، موانع شناختی از مهم‌ترین موانع به حساب می‌آید که در این میان مدل‌های ذهنی نقش بارزی را در ایجاد مانع شناختی برای خلاقیت ایفا می‌کنند. هدف: پژوهش حاضر به بررسی رابطه تفکر قطعی نگر با خلاقیت و خلاقیت هیجانی در میان دانشجویان پرداخته است. جامعه‌ آماری شامل همه دانشجویانی است که در سال تحصیلی 1390- 1389 در مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه‌های دولتی شهر تهران مشغول به تحصیل بوده اند. از میان آنها، 200 نفر به روش خوشه‌ای – تصادفی انتخاب شدند. روش: روش پژوهش، پیمایشی است و ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خلاقیت عابدی، پرسشنامه تفکر قطعی نگر و فهرست خلاقیت هیجانی بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون ساده انجام گرفت. یافته‌ها: بین خلاقیت و تفکر قطعی نگر رابطه معکوس و معنادار وجود دارد (40/0-). همچنین، از میان مؤلفه‌های تفکر قطعی نگر، رابطه مطلق نگری و قطعی نگری در حوادث منفی با خلاقیت معنادار و در جهت عکس می‌باشد. ضمن اینکه رابطه دو مؤلفه پیش بینی آینده و قطعی نگری در تعامل با دیگران با متغیر خلاقیت، معنادار گزارش نشده است. به علاوه، رابطه تفکر قطعی نگر با خلاقیت هیجانی (47/0- ) معنادار و معکوس است. همچنین، از میان مؤلفه‌های قطعی نگری، مؤلفه‌های قطعی نگری در تعامل با دیگران، قطعی نگری در حوادث منفی و مطلق نگری با متغیر خلاقیت هیجانی، رابطه عکس و معنادار نشان داده اند و مؤلفه پیش بینی آینده،رابطه معناداری با خلاقیت هیجانی نداشته است. بحث و نتیجه گیری: پیشنهاد می‌شود در مورد انحراف شناختی تفکر قطعی‌نگر در سطح جامعه بیشتر آموزش داده شود و توصیه‌هایی از سوی محققین و کارشناسان برای برطرف ساختن این موانع ارائه شود. پرونده مقاله

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش پایگاه هویت تحصیلی و جهت گیری هدف در پیش بینی راهبردهای فراشناختی یادگیری خودتنظیمی بود. بدین منظور 155 نفر از دانشجویان سال اول مقطع کارشناسی دانشگاه‌های دولتی شهر بیرجند در سال تحصیلی 95-1394 به روش نمونه گیری خوشه‌ای تصادفی چندمرحله‌ای؛ انتخاب شدند. مشارکت کنندگان پرسش نامه هویت تحصیلی واس و ایساکسون (2008)؛ مقیاس جهت گیری هدف میدگلی (1998) و پرسش نامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری پنتریچ و دی گروت (1990) را تکمیل نمودند. روایی صوری پرسش نامه‌ها با استفاده از نظر متخصصان تائید گردید و ضریب آلفای کرونباخ برای هویت تحصیلی (0/80)، جهت گیری هدف (0/93) و راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (0/86) به دست آمد. تحلیل نتایج با استفاده از آزمونهای آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی و با استفاده از نرم افزار spss صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که رابطه مثبت معناداری بین متغیرهای پایگاه هویت تحصیلی و جهت گیری هدف (32%) با متغیر ملاک راهبردهای فراشناختی یادگیری خودتنظیمی وجود دارد و مقدار بتا (0/526) برای متغیر پیش‌بین جهت‌گیری هدف نشان داد که ضمن تأثیر متغیر هویت تحصیلی بر یادگیری خودتنظیمی، متغیر جهت گیری هدف می‌تواند پیش‌بینی‌کننده‌ی قوی‌تری برای راهبردهای فراشناختی یادگیری خودتنظیمی باشد. در بررسی خرده متغیرها نیز نتایج نشان داد که در کنار مؤلفه هویت تحصیلی موفق (38%) به‌عنوان پیش بین قوی راهبردهای فراشناختی یادگیری خودتنظیمی؛ جهت گیری هدف تسلط یاب (8%) نیز می‌تواند گرایش به استفاده از این راهبردها را تبیین نماید. پرونده مقاله

هدف از این پژوهش، بررسی مقایسه تاثیر دو روش طرح‌واره درمانی و افشای هیجانی در کاهش میزان افسردگی دانشجویان بود. این بررسی بر اساس روش نیمه آزمایشی بر روی 45 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد واحد کرمان با روش نمونه گیری هدفمند، از افرادی که میزانی از افسردگی را گزارش کرده بودند، صورت گرفت و سپس افراد از طریق گمارش تصادفی در سه گروه 15 نفری شامل یک گروه گواه و دو گروه آزمایش طرح واره درمانی و افشای هیجانی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه افسردگی بک(1998) بوده است. گروه های آزمایش تحت 8 جلسه طرحواره درمانی و 8 جلسه افشای هیجانی قرار گرفتند. برای بررسی یافته های پژوهش از آزمون T و تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد و برای بالابردن روایی درونی تحقیق گروهها را هم در درون و هم با یکدیگر مقایسه شد. یافته های پژوهش نشان داد که هر دو روش طرح واره درمانی و افشای هیجانی در هر دو گروه آزمایش در کاهش نمرات افسردگی تغییر معناداری نشان دادند. و بر اساس یافته های پژوهش با توجه به نتایج حاصل نمی‌توان گفت این دو روش تفاوت معناداری از لحاظ اثربخشی با یکدیگر دارند، اما مقایسه میانگین ها نشان داد که به طور نسبی طرح‌واره درمانی عملکرد بهتری را نشان داده است. پرونده مقاله