این پژوهش با هدف تعیین تأثیر مؤلفه های ذهن آگاهی بر نشخوار فکری و تعلل ورزی تحصیلی انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعۀ آماری شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه بوعلی سینا همدان بود که 367 دانشجو به شیوۀ نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی از میان آنها انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه های تعلل ورزی تحصیلی Solomon & Rothblum, 1984))، نشخوار فکریYousefi, 2008) )، مقیاس پنج وجهی ذهن‌آگاهی (Baer et al., 2006) استفاده شد. داده های به‌دست آمده با استفاده از روش تحلیل رگرسیون چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که مؤلفه های ذهن آگاهی قادرند تغییرات نشخوار فکری و تعلل ورزی تحصیلی را پیش بینی کنند (01/0 p<) و همچنین بین مؤلفه های ذهن آگاهی با نشخوار فکری و تعلل ورزی تحصیلی رابطۀ معناداری وجود دارد (01/0 p<). بر اساس نتایج پژوهش، ذهن آگاهی باعث عدم محوریت ذهن فرد نسبت به الگوهای فکری تکراری و کاهش نشخوار ذهنی می‌گردد و با نگه داشتن ذهن فرد در زمان حال از به وجود آمدن تعلل ورزی در انجام کارها جلوگیری می‌کند. نشخوار فکری نیز با مرور افکار ذهنی بی فایده، انگیزۀ انجام به‌موقع کارها را گرفته و باعث تعلل‌ورزی می شود. پرونده مقاله

زمینه:یک ازدغدغه های همیشگی دانش روانشناسی تربیتی ارایه روشهایی برای افزایش خلاقیت کودکان است که این نگاه گاهی نیازمندبررسی روشهادربازیها ورفتارهای گذشتگان است.هدف: خلاقیت وروشهای ارتقاء آن یکی ازدغدغه های همیشگی جامعه علمی است ولذادراین راستا این پژوهش به دنبال بررسی تاثیر بازی با حروف الفبای فارسی بر خلاقیت دانش آموزان پایه سوم ابتدایی بود. روش: روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل نابرابر بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان دختر و پسر پایه سوم ابتدایی شهر همدان که در سال 1392 در مدارس این شهر مشغول به تحصیل بودند تشکیل می دادند. ابزار ها در این پژوهش آزمون هوش ریون رنگی کودکان، آزمون خلاقیت تورنس فرم ب و بازی با حروف الفبای فارسی بودند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس یک متغیره و چند متغیره، آزمون تعقیبی و برای محاسبه مداخله آزمایشی بر متغیر های خلاقیت از اندازه اثر به روش گلاس استفاده شد. یافته: نتایج نشان داد که آموزش واژه سازی از طریق بازی با حروف الفبای فارسی باعث افزایش کل نمره خلاقیت و زیرمولفه های آن در دانش آموزان شده است.بحث : بنابراین به نظرمی رسد که خلاقیت به عنوان یک متغیرتغییرپذیرمتاثرازبازی به عنوان یک روش موثراست. پرونده مقاله

هدف: هدف این پژوهش بررسی اثر بخشی لگوی آموزشی بر افزایش خلاقیت کودکان پیش دبستانی بود. روش: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان 5 تا 6 ساله بود که در سال تحصیلی 99-98 در یکی از مراکز پیش دبستانی استان اصفهان حضور داشتند. این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری اطلاعات، از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه است. حجم نمونه در این پژوهش 30 نفر بود(15 نفر گروه آزمایش 15 نفر گروه گواه). روش نمونه‌گیری در این پژوهش روش داوطلبانه بوده است و جایگذاری در دو گروه آزمایش و گواه به‌صورت تصادفی انجام شده است. برای سنجش خلاقیت در پیش آزمون – پس آزمون از آزمون تصویری تورنس که کوتاه شده و استاندارد شده آن توسط عابدی (1372) ساخته شد است، استفاده شد. این تست تصویری دارای چهار مؤلفه (ابتکار، بسط، سیالی و انعطاف‌پذیری ) بود که ضریب پایایی هرکدام از مؤلفه‌ها به‌ترتیب 89/0، 91/0، 82/0، 78/0 و پایایی کل آزمون 84/0 به‌دست آمد. پایایی کل آزمون 84/0 بوده است. دوره آموزش لگو طی شش جلسه یک ساعته اجرا شد. برای آزمون فرضیات از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش از طریق لگو بر خلاقیت کودکان که شامل مؤلفه‌های ابتکار، بسط تفکر، سیالی تفکر و انعطاف‌پذیری تفکر است، تأثیر مثبت و معنادار دارد. نتیجه‌گیری: می‌توان با آموزش از طریق بازی، خلاقیت کودکان را پرورش داد. پرونده مقاله

هدف: پژوهش حاضر باهدف اثربخشی مداخلات بازی محور بر خلاقیت و خود ارزشمندی دانش‌آموزان ابتدایی انجام شد. روش: پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون و پیگیری یک‌ماهه با گروه گواه بود. با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای در مرحله غربالگری،30 نفر انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری (آزمایش و گواه) جایگزین شدند. گروه آزمایش طی 10 جلسه تحت مداخله بازی محور شناختی رفتاری قرار گرفت. برای جمع‌آوری اطلاعات موردنیاز از پرسش‌نامه‌های خلاقیت عابدی و خود ارزشمندی کروکر استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر تحلیل شد. یافته ها: یافته‌ها نشان داد که بین دو گروه (آزمایش و گواه) در متغیرهای خلاقیت و خود ارزشمندی تفاوت معناداری وجود دارد (001/0 > p). به‌علاوه معنادار نبودن تفاوت بین نمره‌های پس‌آزمون و پیگیری در گروه آزمایش حاکی از ماندگاری تأثیر مداخله بر روی متغیرهای پژوهش بود.نتیجه گیری: به نظر می‌رسد که بتوان از این روش مداخله ای در حوزه افزایش خلاقیت و خود ارزشمندی دانش‌آموزان ابتدایی بهره برد. پرونده مقاله

زمینه: خلاقیت یکی از عرصه‌های اصلی دانش بشری است و بخشی از فعالیت‌های دانشجویان در دانشگاه باید در این راستا باشد. هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه خلاقیت و مدیریت زمان بر اساس متغیر تعدیل کننده جنس و رشته تحصیلی انجام شده است. روش: روش پژوهش حاضر، از نوع همبستگی می باشد که در آن به دنبال پیش بینی تغییرات متغیر ملاک خلاقیت بر اساس متغیرهای پیش بین هستیم. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا در سال 1391 بوده است که از میان آنها 375 نفر به عنوان گروه نمونه به شیوه طبقه ای نسبی انتخاب شده و به وسیله دو پرسشنامه مدیریت زمان بریتون و تیسر و بخش کلامی آزمون خلاقیت تورنس، آزموده شده‌اند. یافته‌ها: بیانگر این است که بین خلاقیت و مدیریت زمان در دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد؛ به گونه ای که هرچه برنامه ریزی کوتاه مدت در دانشجویان بیشتر باشد خلاقیت فردی آنها نیز بیشتر است. همچنین، می‌توان بیان کرد برنامه ریزی کوتاه مدت در دانشجویان پسر نسبت به دانشجویان دختر رابطه قوی تری با خلاقیت فردی دارد. افزون بر این، بین نگرش به زمان و خلاقیت هم رابطه مثبت معنی دار وجود دارد و نمره خلاقیت کلامی دختران بالاتر از پسران است. نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های تحقیق، متغیرهای ساختاری چون جنسیت، رشته تحصیلی و مدیریت زمان دارای سهم مثبت و معنی دار در پیش بینی خلاقیت کلامی دانشجویان می‌باشند. پرونده مقاله

این پژوهشبا هدفمقایسه ی اثر بخشی فنون مختلف آموزش تفکرخلاق بر خلاقیت دانش آموزان انجام پذیرفت. روش تحقیق، نیمه آزمایشی از نوع گروه های کنترل نابرابر بود. تعداد 70نفر از دانش آموزان پایه ی اول متوسطه انتخاب و به صورت تصافی در چهار گروه جایابی شدند. سپس فنون تفکر خلاق شامل یورش فکری، اسکمپر[1] و سینکتیکس[2] در سه گروه اجرا و یک گروه به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. برای گردآوری اطلاعات، از پرسشنامه ی خلاقیت عابدی استفاده گردید. پس از 10 جلسه آموزش 90دقیقه ای،نتایج با استفاده از تحلیل کوواریانس[3] مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفت. یافته ها نشان داد که تنها فن بارش فکری بر خلاقیت تأثیر معنا داری گذارده (05/0p)، اثر روش اسکمپر قابل توجه ولی غیر معنا دار است و سینکتیکس هیچ تأثیری در آن نداشته است بنابراین، آموزش فن بارش فکری می تواند منجر به افزایش خلاقیت دانش آموزان شود. Br پرونده مقاله

زمینه: یکی از مسائل و مشکلاتی که امروزه بسیاری از دانشجویان با آن مواجه هستند، سطح پایین عزت‌نفس و به‌تبع آن مشکلات مختلف درزمینهٔ تحصیلی، فردی و اجتماعی است. هدف: این مطالعه باهدف بررسی رابطهٔ بین عزت‌نفس با شادکامی و خلاقیت در دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا در سال تحصیلی 92-1391 انجام شد. روش: پژوهش حاضر به روش توصیفی (همبستگی) انجام شد. 375 نفر از دانشجویان به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای دومرحله‌ای انتخاب شدند و پرسشنامه‌های عزت‌نفس روزنبرگ، شادکامی آکسفورد و خلاقیت عابدی را پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته‌ها: نتایج حاکی از آن است که بین عزت‌نفس با شادکامی و خلاقیت در دانشجویان رابطهٔ مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین عزت‌نفس با شادکامی، عزت‌نفس با خلاقیت و شادکامی با خلاقیت از نظر آماری همبستگی مثبت و معناداری به دست آمد (05/0 > P). بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده می‌توان گفت شادکامی و خلاقیت پیش‌بینی کنندهٔ عزت‌نفس دانشجویان می‌باشند. پرونده مقاله