هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر فناوری های هوشمندسازی مدارس (مدارس هوشمند) بر خلاقیت دانش آموزان بود. روش: روش پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا نیمه آزمایشی با استفاده از روش پیش آزمون-پس آزمون دو گروهی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر تهران بودند. بر اساس شرایط و طرح انتخاب شده در این پژوهش و همچنین امکانات اجرایی تعداد 50 نفر از دانش آموزان با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان افراد نمونه انتخاب شدند. معیارهای ورود افراد نمونه به پژوهش عبارت بودند از : 1-رضایت والدین. 2- تجانس فرهنگی کودکان ار لحاظ نوع آموزش های قبلی 3- عدم وجود سابقه طلاق و جدایی در خانواد آن ها 4- عدم ابتلا به اختلالات یادگیری و ... . لازم به ذکر است که دانش آموزان در دو گروه به مدت یک ترم (یک گروه روش سنتی و دیگر گروه در مدارس هوشمند) آموزش دیده بودند. ابزار اندازه گیری آزمون خلاقیت تورنس بود که خلاقیت را در 4 بعد، سیالی، انعطاف پذیری، ابتکار و بسط اندازه گیری می کند. روایی و پایایی آزمون هم در پژوهش های پیشین و هم در این پژوهش مورد تایید قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که هوشمند سازی مدارس بر خلاقیت دانش آموزان تأثیر مثبت و معناداری داشته است و بین نمرات خلاقیت دانش آموزان با احتساب متغیرهای کنترل و و تعدیل نمرات پیش آزمون در دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: لازم است برنامه ای جامع برای ورود فناوری اطلاعات به مدارس و هوشمندسازی آن ها در راستای ارتقا خلاقیت دانش آموزان تدوین و ارائه شود. پرونده مقاله

هدف: یادگیری تفکر انتقادی به شیوه آموزش مناسب با آن نیازمند است که از طریق آن اندیشه، کاوش، استدلال، قیاس منطقی دانش آموزان تغییر یابد. بنابراین هدف این پژوهش آن است که آیا آموزش روش کاوشگری بر تفکر انتقادی دانش آموزان مؤثر است یا خیر؟ روش: روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه‌ آماری این پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهر همدان در سال 1393 بود. در این تحقیق از شیوه نمونه‌گیری در دسترس استفاده شد و تعداد 30 نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه‌های تحقیق انتخاب شد ند و به صورت تصادفی 15 نفر در گروه کنترل و 15 نفر در گروه آزمایش قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه تفکر انتقادی کالیفرنیا بود. آموزش کاوشگری توسط محقق به مدت 20 جلسه 45 دقیقه ای برای گروه آزمایش ارائه شد، داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین میزان تفکر انتقادی دانش‌آموزان گروه آزمایش و گروه کنترل در پیش‌آزمون و پس‌آزمون تفاوت معنی‌داری وجود داشت، بنابراین آموزش با روش کاوشگری در درس علوم تجربی بر روی تفکر انتقادی دانش آموزان مؤثر بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آموزش روش کاوشگری موجب تقویت تفکر انتقادی دانش آموزان در درس علوم تجربی می شود، لذا به معلمان این درس توصیه می شود به نقش آموزش روش کاوشگری جهت تقویت تفکر انتقادی آنان توجه کنند. پرونده مقاله

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر روش تدریس درام کاربردی بر خلاقیت و تفکر انتقادی در بین دانش آموزان بود. روش: پژوهش حاضر از نوع کمی و روش آن شبه آزمایشی بود و ازطرح پیش آزمون _ پس آزمون تک گروهی استفاده شد، جامعه آماری در این پژوهش عبارت است از کلیه دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی شهر تهران منطقه 15 که نمونه به صورت در دسترس از مدرسه پسرانه فلسطین 2 و به صورت نهایی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه بود. برای سنجش خلاقیت از آزمون خلاقیت تورنس و پرسشنامه تفکر انتقادی فاشیون استفاده شد. روش تدریس درام کاربردی در طی 10 جلسه آموزش اجرا شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش آماری تی گروه های وابسته مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد روش تدریس درام تاثیر مثبت و معنی داری بر خلاقیت دانش آموزان دارد. نتایج نشان داد روش تدریس درام تاثیر مثبت و معنی داری بر تفکر انتقادی دانش آموزان دارد. نتایج نشان داد روش تدریس درام کاربردی بر مؤلفه های خلاقیت و تفکر انتقادی در بین دانش آموزان تاثیر دارد. نتیجه گیری: در نتیجه آموزگاران و دبیران باید با استفاده از روش تدریس درام کاربردی و ارایه مدل های آموزشی مناسب سعی کنند خلاقیت و تفکر انتقادی دانش آموزان را ارتقا دهند. پرونده مقاله

زمینه: خلاقیت یکی از فعالیت‌های متعالی فرایندهای روانی است که در فرایند تحول روانی به اشکال گوناگون اما در یک سبک منحصر به فرد، نمود پیدا می کند. خلاقیت توانایی یا ظرفیت روانی و جسمانی است که جهت ساختن یا باز سازی واقعیت در یک روش خاص به کار گرفته می شود. هدف: هدف از این پژوهش مقایسه اثر بخشی دو شیوه جدید و قدیم ارزشیابی تحصیلی در بروز خلاقیت و پیشرفت درسی دانش آموزان دوره ابتدایی است. روش: روش این پژوهش از نوع علَی- مقایسه ای یا پس رویدادی است که در زمره طرح های پس از وقوع قرار می گیرد در این پژوهش جامعه آماری کلیه مدارس دوره ابتدایی دخترانه شهرستان اسلامشهر هستند، یعنی مدارس ابتدایی که شیوه قدیم ارزشیابی هنوز در آنها به کار‌گرفته می‌شود و مدارس ابتدایی که در آنها شیوه‌های جدید ارزشیابی (ارزشیابی توصیفی)، به کار بسته می‌شود. در این پژوهش از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شده است که از طریق آن 2 مدرسه که شیوه قدیم ارزشیابی را به کار می گرفتند و همچنین 2 مدرسه که شیوه های جدید ارزشیابی را به کار می گرفتند به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته‌ها: با توجه به نتایج، به جز تعاملات درمتغیرهای جنسیت، پایه تحصیلی و گروه (روش جدید ارزشیابی در مقابل روش قدیمی)، در نگرش به خلاقیت تفاوت معناداری مشاهده شده است. عملکرد دختران، بهتر از پسران بوده، دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی، عملکرد بهتری نسبت به دانش آموزان پایه پنجم داشته اند و همچنین دانش آموزانی که به روش مرسوم ارزشیابی شده اند در نگرش به خلاقیت، عملکرد مطلوب تری ازدانش آموزانی داشته اند که به روش جدید ارزشیابی شده اند، اما در پیشرفت درسی تفاوت معنا داری بین دو گروه دیده نشد. نتیجه گیری: روش ارزشیابی جدید (توصیفی)، نتوانسته به اهداف مورد نظر که سبب به کارگیری آن بوده است براساس نتایج این پژوهش دست یابد. پرونده مقاله

فراگیر شدن استفاده از رایانه ها، ضرروت توجه به خلاقیت و تأثیر آن بر خودکارآمدی دانشجویان از عوامل مهم در موفقیت دانشجویان و دانش آموزان می باشد. از این تحقیق بررسی رابطه ی بین خلاقیت و خودکارآمدی رایانه ای در بین دانشجویان کارشناسی رشته ی تکنولوژی آموزشی دانشگاه علامه طباطبایی می باشد. جامعه ی آماری پژوهش، دانشجویان روزانه و شبانه کارشناسی رشته ی تکنولوژی آموزشی دانشکده ی روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی می باشند که نمونه ی آماری پژوهش موردنظر به تعداد 159 نفر از دانشجویان دانشگاه علامه بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای در دسترس انتخاب شدند ابزار مورد استفاده در این تحقیق آزمون خلاقیت عابدی و پرسشنامه ی مقیاس خودکارآمدی رایانه ای مورفی، کوور و اوون[1] بود که به شیوه ی همبستگی اجرا شد. یافته های این پژوهش نشان داد که 1. بین خلاقیت و خودکارآمدی رایانه ای، رابطه ی معنا داری وجود دارد؛ 2. بین سیالی و خودکارآمدی رایانه ای رابطه ی معناداری وجود دارد؛ 3. بین ابتکار و خودکارآمدی رایانه ای رابطه معناداری وجود دارد؛ 4. بین انعطاف پذیری و خودکارآمدی رایانه ای رابطه معناداری وجود دارد؛ 5. بین بسط و خودکارآمدی رایانه ای رابطه ی معناداری وجود دارد؛ 6. بین دختران و پسران در مورد میزان رابطه بین خلاقیت و خودکارآمدی رایانه ای تفاوت معناداری وجود ندارد؛ 7. میزان این رابطه در دانشجویان ترم های بالاتر تحصیلی بیشتر از دانشجویان ترم های پایین تر است. به طور کلی نتایج این پژوهش در بخش های مختلف آن نشان دهنده ی رابطه ی بالای بین خلاقیت و خودکارآمدی رایانه ای بود و همچنین مشاهده شد که در این مورد بین دختران و پسران دانشجو تفاوت معناداری وجود ندارد و همچنین میزان این رابطه در میان دانشجویان ترم های هشتم، هفتم و پنجم تحصیلی بالاتر از دانشجویان ترم های دوم، سوم و ششم تحصیلی، بود و این یافته ها تا حدود زیادی نیز با نتایج سایر پژوهش های انجام شده، مطابقت داشت. [1]. Murphy ,cover,owen پرونده مقاله