این پژوهش با هدف بررسی رویکرد محیط زیستی زنان خانه‌دار شهر ایلام و مقایسه آن در گروه‌های مختلف زنان انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه زنان خانه‌دار 45-20 ساله ساکن شهر ایلام تشکیل داده‌اند که نمونه‌ای به حجم 400 نفر از آن ها انتخاب گردید. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، یک پرسشنامه محقق ساخته بوده که پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای همه مولفه‌های رویکرد محیط زیستی قابل قبول برآورد گردیده است. رویکرد محیط زیستی شامل علاقه‌مندی به محیط زیست، مسئولیت‌پذیری در قبال محیط زیست و رفتار محیط زیستی بوده است. نتایج حاکی از میزان بالای علاقه‌مندی، میزان کم مسئولیت‌پذیری و انطباق کم رفتارهای محیط زیستی زنان خانه‌دار با اصـول محیط زیستی می باشد. در مجموع می توان گفت که زنان خانه دار از میزان علاقه مندی زیادی به محیط زیست برخوردار بــوده اند. وضعیت رفتـــارهــای محیط زیستی آن ها نسبتاً خوب و میزان مسئولیت پذیری آنان در قبال محیط زیست کم ارزیابی شده است. پرونده مقاله

این مقاله بخشی از نتایج یک پژوهش را گزارش می‌نماید که با استفاده از یک طرح نیمه‌آزمایشی دو گروهی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون در سال 1391 انجام گرفته و به مقایسه تأثیر پادکست با روش مشارکتی در قیاس با روش رایج (سخنرانی معلم، بحث گروهی) بر میزان یادگیری و یادداری (یادگیری بلندمدت) دانش‌آموزان در زمینه مباحث زیست محیطی پرداخته است. به ‌این منظور، دو گروه از دانش‌آموزان پایه دوم راهنمایی از یک مدرسه دخترانه انتخاب گردید و با رعایت اصل انتخاب تصادفی در هر یک از گروه‌ها جای داده شدند. سپس دانش‌آموزان گروه آزمایش در طول 8 جلسه به تولید پادکست آموزشی پرداختند و دانش‌آموزان گروه گواه نیز به همان میزان از جلسات و با استفاده از روش رایج در معرض آموزش قرار گرفتند. نتایج تجزیه و تحلیل کوواریانس داده‌ها نشان داد، نوع روش آموزشی به‌طور معناداری در میزان یادگیری و یادداری دانش‌آموزان در زمینه مباحث زیست محیطی مؤثر بوده است. بدین صورت که میانگین یادگیری و یادداری دانش‌آموزان گروه آزمایشی (گروه پادکست) به طور معناداری از دانش‌آموزان گروه گواه (روش رایج) بیشتر بوده‌ است. هم‌چنین، دقت در ضرایب اتا نشان می‌دهد که استفاده از پادکست مشارکتی به‌عنوان یک روش آموزشی در زمینه آموزش مباحث زیست محیطی، به ترتیب 31 و 40 درصد از میزان یادگیری و یادداری (یادگیری با تأخیر) را تبیین نموده‌ است. پرونده مقاله

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی میزان تحقق اهداف طرح هوشمندسازی مدارس شهر ایلام و شناسایی چالش‌ها و موانع پیش‌روی این مدارس با استفاده از روش ترکیبی (کمی و کیفی) انجام شده است. مدیران ارشد و کارشناسان مسئول، مدیران، معاونین فناوری و معلمان مدارس، دانش‌آموزان و والدین جامعه آماری این پژوهش بودند. در بخش کیفی، 4 گروه 5 نفره (شامل مدیران ارشد و کارشناسان مسئول، معاونین فناوری و معلمان مدارس، دانش‌آموزان و والدین) به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در بخش کمی نیز از جامعه آماری 235 نفری مدیران، معاونین فناوری و معلمان تعداد 144 نفر و از جامعه آماری 1274 نفری دانش‌آموزان، 297 نفر بر اساس جدول مورگان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای انتخاب نمونه در بخش کمی پژوهش از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و در بخش کیفی از روش نمونه‌گیری هدفمند استفاده شد. پرسشنامه محقق‌ساخته، مصاحبه و گروه‌های متمرکز، ابزارهای جمع‌آوری داده‌ها در این پژوهش بودند. نتایج نشان داد که طرح هوشمندسازی در دستیابی به اهداف مورد نظر خود در سه حیطه شناختی، عاطفی و روانی حرکتی در حد متوسط عمل کرده و اهداف مهارتی طرح هوشمندسازی در مقایسه با اهداف عاطفی و شناختی آن بیشتر محقق شده است. چالش‌ها و موانع پیش‌روی هوشمندسازی مدارس نیز از دیدگاه گروه‌های کلیدی و مطلع شناسایی و در 8 بعد شامل زیرساخت سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، محتوا، معلم، دانش‌آموز، والدین، ابزارهای پشتیبانی، قوانین و مقررات آموزشی و نظام ارزشیابی و فرهنگ آموزشی دسته‌بندی شدند. پرونده مقاله