مقدمه: طلاق یکی از تجارب تنش زای خانواده است که می تواند منجر به بروز تعارضات و ناسازگاری در بین زوجین شود. هدف این پژوهش، مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر تحمل ابهام زنان مطلقه مراجعه کننده به بهزیستی بود. روش: روش این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری را کلیه زنان مراجعه کننده به بهزیستی شهر تبریز در شش ماهه دوم سال 1402-1401 تشکیل می‌دهد که از این ‌بین تعداد 60 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی و در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (در هر گروه 20 نفر) گمارش تصادفی شد. پیش آزمون و پس آزمون بعد از مداخلات درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی اجرا گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه‌‌ تحمل ابهام مکلین (1993) و برای تحلیل فرضیه ها نیز از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که هر دو مداخله بر روی متغیر تحمل ابهام اثربخشی داشتند (05/0>p). با توجه به نتایج پژوهش حاضر بین میزان اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی در متغیر وابسته تفاوت وجود داشت که میزان اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بیشتر از طرحواره درمانی بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش تحمل ابهام و بهبود وضعیت زنان مطلقه تاثیر دارد. پرونده مقاله

شوخی فعالیتی جهان شمول و به طور کلی مثبت است که افراد متعلق به بافت های اجتماعی و فرهنگی متفاوت در سراسر جهان آن را تجربه می کنند. شوخ طبعی رگه شخصیتی پایدار و متغیر مهم تفاوت های فردی است که در انواع رفتارها، تجربه ها، عاطفه ها، بازخوردها و توانایی های مرتبط با سرگرمی، خندیدن، خنداندن و مانند آن تجلی می یابد. لذا در این تحقیق به بررسی رابطه سه رگه تاریک شخصیت (خودشیفته، ضداجتماعی و ماکیاولی) با شوخ طبعی پرداخته شد. جامعه آماری شامل کلیه ی دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی هستند که در سال تحصیلی93-92 مشغول به تحصیل بودند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای 228 نفر (شامل 129 مرد و 99 زن) انتخاب شدند و پرسشنامه های سه رگه تاریک شخصیت و شوخ طبعی را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد بین سه رگه تاریک شخصیت با شوخ طبعی همبستگی معناداری وجود دارد . همچنین، بین رگه خودشیفته با شوخ طبعی همبستگی مثبت ولی رگه های ضد اجتماعی و ماکیاولی رابطه ای منفی معناداری با شوخ طبعی داشت. بعلاوه، برای تعیین قدرت پیش بینی کنندگی متغیرها از تحلیل رگرسیون گام به گام نیز استفاده شد. با توجه به رابطه مثبت رگه خودشیفته با شوخ طبعی می توان گفت افراد خودشیفته به میزان بیشتری از ابعاد شوخ طبعی استفاده می کنند ولی افراد دارای رگه های ضد اجتماعی و ماکیاولی از ابعاد شوخ طبعی به میزان کمتری استفاده می کنند. پرونده مقاله

روابط دوستی قبل از ازدواج با جنس مخالف یکی از آسیب‌های اجتماعی است که در سال های اخیر گسترش زیادی داشته است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه سبک‌های هویت، خودپنداره بدنی و جهت‌گیری مذهبی در دانشجویان دختر با و بدون دوست پسر انجام گرفت. روش این پژوهش علی‌_مقایسه‌ای بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دختر دانشگاه محقق اردبیلی بود. تعداد 30 نفر از دانشجویانی که طبق گزارش خود دارای دوست پسر بودند به صورت تصادفی چند مرحله‌ای و تعداد 30 نفر نیز به تصادف از بین جامعه دانشجویان عادی به عنوان گروه مقایسه انتخاب و در پژوهش حاضر شرکت کردند. داده‌های جمع آوری شده نیز با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری تحلیل شد. نتایج نشان داد که میانگین نمرات دانشجویان دختر دارای دوست پسر در متغیرهای جهت گیری مذهبی درونی، هویت اطلاعاتی، هنجاری و تعهد پایین تر از گروه عادی بود ولی در متغیرهای ظاهر بدنی، انعطاف بدنی، عزت نفس و هویت سردرگم به طور معناداری بالاتر از گروه عادی می‌باشد (05/0 >p). پژوهش حاضر نشان می‌دهد که نقص در هویت‌یابی، نارضایتی از تصویر بدنی و فقدان جهت گیری مذهبی درونی می تواند در شکل گیری این آسیب اجتماعی نقش داشته باشد. پرونده مقاله

وابستگی به مواد، تاثیرات مخربی بر رشد و شکوفایی فرد و جامعه دارد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی حساسیت اضطرابی، ناگویی خلقی و خودتنظیمی در افراد وابسته به مواد و عادی صورت گرفت. برای این منظور طی یک مطالعه ی علی- مقایسه ای 30 نفر دارای وابستگی به مواد که در نیمه دوم سال 1395 به مراکز ترک اعتیاد شهرستان تبریز مراجعه کرده و تحت درمان بودند به شیوه ی در دسترس انتخاب و با 30 فرد عادی به عنوان گروه مقایسه همتاسازی شدند. آزمودنی ها از نظر حساسیت اظطرابی، ناگویی خلقی و خودتنظیمی مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که بین افراد گروه وابسته به مواد و عادی از نظر حساسیت اضطرابی، ناگویی خلقی و خودتنظیمی و مولفه های آنها تفاوت معناداری وجود دارد؛ بدین صورت که متغیرهای حساسیت اضطرابی و ناگویی خلقی و همه ی مولفه های آنها در افراد وابسته به مواد، به طور معنادار بیشتر از افراد عادی نمونه ی مورد پژوهش بود ولی در متغیر خودتنظیمی و مولفه های آن میانگین نمرات افراد عادی بیشتر از افراد وابسته به مواد بود. یافته های این پژوهش نشان می دهدکه می توان از پرورش توانایی های خودتنظیمی به عنوان یک سپر دفاعی در برابر اعتیاد بهره جست و همچنین می توان با کاهش اضطراب و مهار هیجانات منفی، افرادی را مستعد انحرافات اجتماعی نظیر اعتیاد هستند، یاری رساند. پرونده مقاله

یکی از متغیرهایی که به عنوان یک مفهوم کلیدی در تداوم وابستگی، سو مصرف و عود نقش دارد، ولع مصرف است. ولع مصرف مواد به عنوان مهم ترین عامل بازگشت به مصرف مواد، و هسته مرکزی اعتیاد است. ادراک از بیماری نیز با توجه به موضوعاتی مانند ادراک ماهیت، علت، مدت و مؤثر بودن کنترل، درمان و بهبود می‌تواند در انگیزش افراد برای درمان موثر باشد. هدف این پژوهش بررسی نقش ادراک بیماری و ولع مصرف در پیش‌بینی انگیزش درمان افراد وابسته به مواد بود. برای این منظور، 150 نفر با تشخیص سومصرف مواد از مراکز ترک اعتیاد شهر شیراز به شیوه ی نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و از نظر ادراک بیماری، ولع مصرف و انگیزش درمان مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل رگرسیون چند گانه نشان داد که بازشناسی مشکل با پیامدهای درمانی و انسجام بیماری رابطه مثبت و با ولع مصرف رابطه منفی دارد. دوسوگرایی با انسجام بیماری رابطه مثبت، با ولع مصرف رابطه منفی دارد. گام برداری با انسجام بیماری رابطه مثبت، با ولع مصرف رابطه منفی دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که 16 درصد واریانس بازشناسی، 10 درصد واریانس دوسوگرایی و 15 درصد واریانس گام برداری به وسیله ادراک بیماری و ولع مصرف تبیین می‌شود. پژوهش حاضر از نقش ادراک بیماری و ولع مصرف در پیش‌بینی انگیزش درمان افراد وابسته به مواد حمایت می‌کند. پرونده مقاله