سابقه و هدف: در سودوموناس آئروژینوزا بخشی مهمی از مقاومت دارویی مربوط به سیستم‌های پمپ افلاکس است. در این مطالعه، اثر ضدمیکروبی نانوذره اکسید نقره و پروبیوتیکلاکتوباسیلوس پلانتارومبر بیان ژن‌ MexX مطالعه شده است. مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی-توصیفی 49 نمونه از شهر مشهد جمعآوری و با استفاده از روشهای استاندارد تعیین هویت شدند. سویههای دارای مقاومت چند دارویی برای تعیینMIC و بررسی فراوانی ژن MexX به روشPCR انتخاب شدند. روش رقت سازی در براث برای پروبیوتیک، نانوذرات اکسید نقره و ترکیب هردو انجام شد تا MIC وMBC بدست آید. از روش میکرودایلوشن و تکنیک Real time-PCR به ترتیب برای تعیین رقت اثربخش نانوذرات اکسید نقره و پروبیوتیک و بیان ژن MexX استفاده شد. دادههای مربوط به تغییرهای بیان ژن MexX با روش ΔΔCT– 2 با استفاده از آزمون آماری T مستقل در دو گروه تحلیل شد. یافتهها: تمام سویهها واجد ژن MexX بودند و تمام آنها به بیش از دو آنتیبیوتیک مقاوم بودند. حداقل غلظت مهار رشد در روش رقت در آگار برای نانوذرات اکسید نقره تا رقت 500 میکروگرم بر میلیلیتر و برای پروبیوتیک تا رقت 16 میکروگرم بر میلیلیتر بود. نانوذرات نقره در مقایسه با پروبیوتیک تاثیر بیشتری در مهار رشد باکتری داشت و میزان این تاثیر نسبت به اثر ترکیبی پروبیوتیک و نانوذرات نقره نیز بیشتر بود (P>0.05). نتیجهگیری: نانوذرات اکسید نقره و پروبیوتیک اثر آنتی باکتریال برای کاهش عملکرد پمپ افلاکس MexXY-OprM در باکتری سودوموناس آئروژینوزا دارد. پرونده مقاله