مقدمه: جلبک سیستوسریا یک ماکروجلبک قهوه ای متعلق به خانواده فیافیتا می باشد. این جلبک با انشعابات نامنظم، در آب های گرم، در مناطق کم عمق و در نزدیکی سنگ‌ها و تالاب ها یافت می‌شود. این مطالعه با هدف شناسایی ترکیبات فعال زیستی عصاره جلبک قهوه ای سیستوسریا و ارزیابی خصوصیات فیزیکوشیمیایی و حسی ژله خوراکی غنی شده با آن انجام گرفت. مواد و روش ها: ترکیبات شیمیایی عصاره جلبک سیستوسریا توسط روش GC-MS شناسایی شدند و عصاره آن به غلظت های 50، 100 و 150 میلی گرم به فرمولاسیون ژله افزوده شد و سپس تأثیر آن بر ویژگی های حسی و سینرسیس مورد مطالعه قرار گرفت. ارزیابی حسی ژله خوراکی توسط ده ارزیاب و با استفاده از آزمون هدونیک پنج امتیازی جهت بررسی رنگ، عطر و طعم، بافت و پذیرش کلی ژله های تهیه شده انجام گرفت. یافته ها: آنالیز GC-MS، تعداد دوازده ترکیب فعال زیستی موثر در غذا و دارو را نشان داد. این مطالعه نشان داد که امتیاز رنگ با افزودن عصاره جلبک افزایش می یابد. بر اساس نتایج پذیرش کلی، افزودن 50 میلی گرم عصاره به ژله، بیشترین تاثیر را از نظر رنگ، طعم و بافت دارا بود. کاهش ﺳﯿﻨﺮﺳﯿﺲ در تیمارها، گواه بر ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺣﻔﻆ آب درون ﺑﺎﻓﺘﯽ ژﻟﻪ و در نتیجه افزایش ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻇﺎﻫﺮی ژﻟﻪ بود. نتیجه گیری: به طور کلی می توان نتیجه گرفت که افزودن 50 میلی گرم عصاره جلبک سیستوسریا می تواند به عنوان معیار انتخاب بهترین فرمولاسیون باشد که بتوان از ارزش تغذیه ای بالای آن نیز بهره برد. پرونده مقاله

سابقه و هدف: بیوفیلم های میکروبی یکی از مهمترین فرم های حیات میکروارگانیسم ها در محیط هستند. هدف از این پژوهش استفاده از بیوفیلم باکتری سودوموناس بومی خاک‌های ایران به منظور تجزیه فنانترن بود.مواد و روش ها: از بین 63 سودوموناس جداشده از خاک، جدایه باکتریایی با توان بالا در تولید بیوفیلم و تجزیه نفت خام انتخاب و شناسایی شد. سپس تاثیر حامل‌های معدنی (پومیس خام، پومیس فرآوری شده و پرلیت) و آلی (بیوچار و باگاس) بر تولید بیوفیلم میکروبی بررسی شد و ساختار بیوفیلم ها بوسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی گردید. همچنین تاثیر تیمارهای باکتری سودوموناس آئروجینوزا در دو فرم رشدی پلانکتونی و بیوفیلم بر روی حامل بیوچار بر تولید آنزیم لاکاز و تجزیه فنانترن در محیط مایع بررسی شد.یافته ها: جدایه های خالص سازی شده از نظر تولید بیوفیلم و توان تجزیه نفت خام غربالگری شدند. جدایه B59 (سودوموناس آئروجینوزا) با 56/62% بیشترین درصد تجزیه نفت خام را نشان داد. بیشترین میزان لگاریتم واحد تشکیل کلنی مربوط به بیوفیلم تشکیل شده بر حامل بیوچار و برابر 8/8 و کمترین در حامل پومیس فراوری شده و برابر 9/2 بود. میزان فعالیت آنزیم لاکاز در فرم بیوفیلمی 8/39 و در فرم پلاکتونی1/33 واحد در دقیقه بود. همچنین فرم بیوفیلمی و پلانکتونی به ترتیب موجب تجزیه 17/97% و 37/91 % از فنانترون موجود در محیط شدند.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که فرم بیوفیلمی باکتری در مقایسه با فرم پلانکتونی از طریق افزایش معنی‌دار واحد تشکیل کلنی و تولید بیشتر آنزیم لاکاز، موجب تجزیه بیشتر فنانترون در محیط مایع می گردد. پرونده مقاله