به‌منظور بررسی اثر شوری بر جوانه‌زنی ارقام سویا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه بذر مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی مازندران در سال 1400 اجرا شد. تیمارها شامل 11 رقم سویا (ویلیامز، صبا، تپور، ساری، امیر، کاسپین، کوثر، کتول، سحر، تلار، نکادر) و چهار سطح شوری (صفر، 20، 40 و 60 میلی‌مولار کلرید سدیم) بود. تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمارها و اثر متقابل آن‌ها بر تمام صفات در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار و با افزایش شوری، میزان صفات کاهش معنی‌داری یافت. مقایسه میانگین اثر رقم بر درصد جوانه‌زنی نشان داد که در بین ارقام، درصد جوانه‌زنی یکنواخت بوده و بیشترین میزان در رقم کتول (3/83 درصد) مشاهده شد. مقایسه میانگین اثرات متقابل شوری و رقم نشان داد که بیشترین مقادیر صفات در ترکیب تیماری ارقام و غلظت صفر میلی‌مولار مشاهده و با افزایش شوری، از میزان صفات کاسته و کمترین مقدار آن‌ها در ترکیبات تیماری ارقام و سطح 60 میلی‌مولار بود. تجزیه خوشه‌ای، ژنوتیپ‌ها را در سه گروه قرار داد. آنالیز همبستگی نشان داد که تمامی ضرایب همبستگی مثبت و معنی‌دار بوده و صفت سرعت جوانه‌زنی بیشترین همبستگی را با صفات درصد جوانه‌زنی (88/0) و وزن خشک کل (78/0) داشت. درصد جوانه‌زنی به‌عنوان اولین صفت در مدل رگرسیونی صفت سرعت جوانه‌زنی وارد و سهم قابل توجهی (77/0) از تغییرات آن را توجیه نمود. در بین ارقام مختلف، ارقام امیر و صبا به عنوان ارقام متحمل و ارقام سحر و ویلیامز به عنوان ارقام حساس شناخته شدند. پرونده مقاله

هدف از این پژوهش بررسی اثر غلظت‌های مختلف نانوذره کلسیم و پوترسین بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی گیاه دارویی استویا تحت شرایط تنش شوری بود. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار صورت پذیرفت. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح نانوذره کلسیم (صفر، 75 و 150 پی پی ام)، دو سطح پوترسین (صفر و 1 میلی‌مولار) و سه سطح شوری (صفر، 75 و 150 میلی‌مولار) بود. بر اساس نتایج تجزیه واریانس، اثر ساده هر کدام از تیمارهای شوری، نانوذره کلسیم و پوترسین بر صفات مورد مطالعه در سطح احتمال 5 درصد معنی‌دار شد، در حالیکه اثر متقابل این تیمارها معنی‌دار نشدند. نتایج تنش شوری نشان داد که غلظت 150 میلی‌مولار شوری سبب کاهش کلروفیل a به میزان 21/0، کلروفیل b به میزان 47/0 و کلروفیل کل به میزان 68/0 میلی‌گرم بر گرم وزن خشک نمونه نسبت به شاهد شد. در حالیکه، افزایش میزان کاروتوئید به میزان 10/0 در غلظت 150 میلی‌مولار شوری مشاهده شد. همچنین، اثر نانوذره کلسیم (150 پی‌پی‌ام) و پوترسین (1 میلی‌مولار) سبب افزایش محتوای رنگیزه‌های فتوسنتزی شد. در ارتباط با آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی، شوری 150 میلی‌مولار مقادیر آنزیم‌های کاتالاز را به میزان 69/1 و پراکسیداز را 02/5 واحد گرم در وزن تر برگ افزایش داد. به علاوه، اثر پوترسین (1 میلی‌مولار) سبب افزایش آنزیم کاتالاز به میزان 18/2 و پراکسیداز 46/4 گرم در واحد وزن تر برگ شد. غلظت 150 پی پی ام نانوذره کلسیم نیز سبب افزایش آنزیم کاتالاز به میزان 87/1 و پراکسیداز به میزان 84/4 گرم در واحد وزن تر برگ شد. از نتایج بدست آمده از این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که استفاده از نانوذره کلسیم و پوترسین باعث جبران خسارت وارده به صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در گیاه استویا در شرایط تنش شوری می گردد و از الیسیتورهای مورد نظر می‌توان جهت بررسی‌های سایر صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در گیاه استویا در پروژه های آتی بهره برد. پرونده مقاله

این پژوهش به‌منظور بررسی تاثیر نانوذره آهن و پوترسین بر برخی صفات گیاه کاملینا به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در مزارع تحقیقاتی ایستگاه تحقیقات کشاورزی بایع‌کلا (شهرستان نکا) در سال 1400 انجام گرفت. تیمارهای مورد استفاده شامل نانوذره آهن در چهار غلظت صفر، 20، 40 و 60 ppm و پلی‌آمین پوترسین در چهار غلظت صفر، 5/0، 1 و 5/1 میلی‌مولار بود. تجزیه واریانس بیانگر معنی‌داری اثر ساده نانوذره آهن و پوترسین و اثر متقابل آنها بر میزان رنگیزه‌های فتوسنتزی و صفات مورفولوژیکی در سطح 5 درصد بود. نتایج مقایسه میانگین اثر ساده تیمارها نشان داد که بیشترین میزان کلروفیل a و کارتنوئید در مرحله رویشی و کارتنوئید در مرحله زایشی در سطح 60 ppm نانوذره آهن و بیشترین میزان کلروفیل a در سطح 1 میلی‌مولار پوترسین و بیشترین میزان کارتنوئید در سطح 5/1 میلی‌مولار پوترسین بود. بیشترین میزان رنگیزه‌های کلروفیل b و کل در مرحله رویشی در ترکیب تیماری 40 ppm آهن با 5/1 میلی‌مولار پوترسین و در مرحله زایشی در ترکیب تیماری 60 ppm آهن با 1 میلی‌مولار پوترسین مشاهده شد. بیشترین میزان عملکرد و تعداد دانه در کپسول و نیز میزان بالایی از وزن هزار دانه و ارتفاع بوته در ترکیب تیماری 40 ppm نانوذره آهن با 1 میلی‌مولار پوترسین مشاهده شد. به‌طور کلی ترکیب تیماری 60 ppm نانوذره آهن و غلظت‌های مختلف پوترسین بیشترین میزان رنگیزه‌ها و صفات عملکردی را داشته و محلول‌پاشی این دو محرک می‌تواند موجب بهبود رشد، نمو و عملکرد محصول کاملینا شود. پرونده مقاله