فلفل دلمه ای با نام علمی Capsicum annuum L.از خانواده Solanaceae است. در بین بیماری‌های فلفل، پوسیدگی ریشه ناشی از قارچ Rhizoctonia solani اهمیت اقتصادی زیادی دارد. روش رایج کـنترل این بیماری، استـفاده از قارچ کش های شیمیایی است. در این مطالعه، به منظور کنترل بیماری پوسیدگی رایزوکتونیایی ریشه فلفل دلمه ای، تعدادی از عوامل زیستی تجاری بر پایه قارچ Trichoderma harzianum، قارچ مایکوریز Glomus sp.، باکتری های Bacillus وPseudomonas و سه قارچ کش شیمیایی تبوکونازول، اکسی کلرور مس و مانکوزب در شرایط گلخانه ای بررسی گردید. مقایسه تیمار ها بر مبنای میزان کنترل بیماری شامل صفات طول بافت نکروزه، بزرگترین زخم و شاخص بیماری و بر مبنای تحریک رشد گیاه شامل صفات وزن تر بوته، ارتفاع بوته، وزن خشک ریشه و وزن خشک اندام هوایی ارزیابی شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد تیمار ها در تمامی صفات مورد بررسی در سطح 1% اختلاف معنی داری داشتند. تیمار های شاهد منفی (فاقد بیمارگر) و قارچ کش تبوکونازول از نظر صفات مورد بررسی بیشترین و تیمار های پتابارور و مایکوروت و شاهد مثبت (دارای بیمارگر) کمترین تأثیر را داشتند. در میان تیمار های زیستی بر اساس کمترین شاخص بیماری و کمترین طول زخم، به ترتیب ترکیب عوامل زیستی، پارس باسیل، پروبیو 96، آلکاگرین، تریکوران پی و تریکو قرار گرفتند. در بررسی صفات زراعی تیمار های زیستی، ترکیب عوامل زیستی، پارس باسیل و پروبیو 96 بالا ترین نتایج را داشتند. در مدیریت این بیماری به غیر از روش کنترل شیمیایی (تبوکونازول)، با سطح آماری نسبتاً مشابه، ترکیب پارس باسیل (SC) حاوی باکتری Bacillus velezensis strain M11-RTS و پروبیو 96 حاوی باکتری Bacillus subtilis قرار گرفتند (P≤ 0.01). پرونده مقاله

قارچ عامل سرخشکیدگی Sclerotinia sclerotiorum می باشد که اولین بار در سال 1932 میلادی از بلغارستان و در ایران در سال 1364 برای اولین بار از توتستان های دیسام سیاهکل و پسیخان فومن گزارش گردید. بیماری سرخشکیدگی درخت توت با عامل S. sclerotiorum، از بیماری‌های مهم درخت توت در ایران و جهان می‌باشد. هدف از این پژوهش، بررسی آزمایشگاهی تأثیر پنج عصاره گیاهی بر کنترل قارچ عامل بیماری بود. تأثیر عصاره پنج گیاه سیر، آویشن، نعناع فلفلی، چای، و چریش در سه حلال آبی، اتانولی، متانولی با روش اختلاط در محیط کشت طی سال های 99-1397 مورد مطالعه قرار گرفت. عصاره ها در سه غلظت ppm10، ppm100 و ppm1000 به صورت تلقیح در محیط کشت مورد بررسی قرار گرفتند. در عصاره آبی بیشترین مهار کنندگی را عصاره سیر (بیش از 80%) روی قارچ عامل بیماری نشان داد. در گروه اتانولی، چای و نعناع فلفلی به ترتیب با 16/54% و 66/66% بیشترین باز دارندگی را نشان دادند. در عصاره های متانولی و اتانولی چای و چریش به ترتیب با (91/%48 و 5/61%) و (32/%56 و 5/51%) بیشترین مهار کنندگی را نشان دادند. با کاهش میزان غلظت عصاره های حاصل از گیاهان در حلال های مختلف، قدرت بازدارندگی از رشد رویشی قارچ در سطح ظرف پتری کاهش یافت. نتایج این تحقیق نشان داد که میزان مهار کنندگی قارچ بیماری زای S. sclerotiorum به واسطه عصاره های گیاهی به عوامل مختلف همانند حلال، غلظت و نوع قارچ بستگی دارد. پرونده مقاله

در سال‌های اخیر به علت استفاده بی رویه از روش‌های شیمیایی و مقاوم شدن بیمارگر ها به آن، استفاده از گیاهان دارویی برای بازدارندگی از فعالیت بیمارگر ها رونـق یافـته است. این مطالـعه با هدف بررسی اثر ضد قارچی عصاره چای سبز، Camellia sinensis، با استفاده از حلال‌های آبی، اتانولی و متانولی علیه هشت گونه‌ قارچ بیماری زای گیاهی شامل Rhizoctonia solani،R. oryzae-sativa ، Sclerotium rolfsii، Macrophomina phaseolina،Fusarium solani ، Sclerotinia sclerotiorum، F. oxysporum و F. sporotrichioides انجام شد. عصاره های چای سبز، با استفاده از روش اختلاط عصاره در محیط کشت PDA در غلظت‌های ppm10، ppm100 و ppm1000 تهیه شدند. نتایج آزمون های عصاره چای سبز نشان داد، عصاره آبی چای بیشترین تأثیر بازدارندگی از رشد رویشی را روی قارچ M. phaseolina در سطح ظرف پتری در غلظت های ppm100 و ppm1000 به ترتیب با 2/35% و 75/46% و S. sclerotiorum در غلظت ppm1000 به میزان 11/36% داشت. عصاره متانولی نیز بیشترین تأثیر بازدارندگی از رشد قارچ را روی دو قارچ فوق الذکر در غلظت ppm1000 به ترتیب به میزان 12/%35 و 45% داشت. عصاره اتانـولی بیشترین تأثیر بازدارندگی از رشد رویـشی قـارچ را روی طیف بیشـتری از قـارچ ها شـامل 5 جدایه قارچی S. sclerotiorum، F. oxysporum، F. solani، F. sporotrichioides و M. phaseolina به ترتیب به میزان 5/%41، 6/%43، 5/%44، 16/%45 و 66/48% بازدارندگی درون شیشه ای نشان داد. این نتایج نشان داد تأثیر عصاره چای سبز بر اساس حلال، غلظت و جدایه قارچی متفاوت می باشد. پرونده مقاله

The effect of five fungicides and tea extracts was tested against anthracnose disease and leaf spot of Azalea during summer (2015) at the laboratory in Rasht Branch, Islamic Azad University. Commercially formulated fungicides at 1000, 2000 and 3000 ppm concentrations and the regression of normalized growth rate were used to determine the EC50. The application of different fungicides on Pestalotia sp., Bavistin 50WP, Dithane M-45, Aliette, Benlate 50 WP and Topsin M 70 WP gave significant reduction in colony growth, i.e. 0.5, 0.5, 0.50, 3.38 and 2.56 mm, respectively as compared to control (88.00 mm) in 2000 ppm at recommended doses. The application of different fungicides on Colletotrichum sp. Resulted in significant reduction in colony growth. The fungicides were tested against Colletotrichum sp. at 1000, 2000 and 3000 ppm concentrations, and no growth was observed in Mancozeb, Thiophanate-methyl and Fosetyl aluminum at any concentrations. Three of the tested fungicides suppressed mycelial pathogen growth effectively. However, there were significant differences in the sensitivities exhibited by the examined pathogen isolates. Concentrations of extracts from fresh tea leaves used to control the disease agents could not prevent the growth of fungal colony. پرونده مقاله

The present study explored the efficacy of Bacillus spp. and protease production for biocontrol of the root-knot nematode Meloidogyne javanica in African violet media. Among 100 bacterial isolates from various soils, the highest nematode mortality was observed for treatments with isolate GM-18, which was identified as Bacillus subtilis based on cultural and morphological characteristics and 16S rDNA sequencing analyses. The Bacillus spp. showed nematicidal activity 74.01 to 28.33. Strain GM18 showed the most inhibitor zone in medium containing casein (13 mm) and nematicidal activity in our tests targeting Meloidogyne javanica. The effect of different variables such as time (1-24 h), pH (7- 8.5), and temperature (25- 37 °C) on the protease production was checked. The maximum enzyme production was noted when B. subtilis GM18 was grown on mineral medium and incubated at 31°C for 12 h with initial pH = 8. Three protease inhibitors that had the greatest influence on EDTA were studied. Protease produced by B. subtilis GM18belonged to different groups. پرونده مقاله

Thuja is one of the ornamental plants belonging to the conifers and Cupressales order. Coniferous trees are always important as creators of urban green spaces in terms of environmental values due to practical reasons and fast growth. In recent years, thuja wilt disease has caused irreparable damage to urban greenery, and its symptoms appear in the form of weakness and drying of the branches, which eventually causes the death of the tree. This research was conducted in order to investigate the causes of root and collar drying of thuja (Thuja plicata) in the west of Guilan province, during 2021-2022. In this study, samples were taken from the western regions of Guilan province. 40 samples were taken from the infected parts of the root and collar. After culturing the infected parts on the culture media, five fungal isolates were isolated in this study, the pathogenicity of this fungus was confirmed on potted thuja seedlings. Out of five isolates, two isolates showed wilting and rotting of the root and drying of the tips of the leaves with the same intensity of pathogenicity. These two isolates were similar in terms of their shape, and only one isolate was subjected to further laboratory work. Different cultures and molecular methods were used to identify this fungus. Based on the identification key and the molecular method, the disease-causing fungus F. oxysporum was identified. پرونده مقاله

بيماري پژمردگي و پوسيدگي ريشه و طوقه تویا با عامل Fusarium oxysporum يكي از بيماري‌هاي مهم در كشت تویا مي‌باشد. در این پژوهش اثر هشت سویه باکتریایی Bacillus licheniformis ، Bacillus megaterium ، Bacillus pumilus ، Bacillus subtilis ، Bacillus velezensis، Pseudomonas flurescens، Pseudomonas koreensi و Pseudomonas putida در مهار این بیماری در آزمایشگاه بررسی شد. در ميان آن‌ها براساس آزمون کشت متقابل و مشاهده هاله بازدارندگي، دواسترین B. velezensis و B. subtilis به ترتیب با33/9 و6/5 درصد بیشترین بازدارندگی را داشتند. در بررسي ميزان تاثير تركيبات فرار ضد قارچي غیر همزمان P. flurescens با 33/58 درصد بیشترین بازدارندگی را داشت. ترکیبات فرار همزمان باکتری های P. koreensi، P. flurescens، B. pumilus و B. megaterium بطور کامل باعث کنترل عامل بیماری شدند. در بررسي تأثير متابوليت هاي مايع خارج سلولي فيلتر شده روي رشد کلنی بيمارگر، مشاهده گرديد که با افزايش غلظت متابوليت ها، درصد بازداري از رشد پرگنه بيمارگر توسط تمامي استرين‌هاي باکتريايي افزايش مي يابد. بهترين استرين‌ها در مقابل F. oxysporum استرين های B. velezensis، B. subtilis و B. pumilus بودند که در غلظت 25%به ترتیب با50، 27/72 و 67/86 درصد، در غلظت 15% استرین B. pumilus با66/75 درصد و استرین B. velezensis با 66/46 درصد بازدارندگی و در غلظت 5% استرین B. pumilus با 44 درصد بيشترين بازداري از رشد پرگنه قارچي را به خود اختصاص دادند. در تست تولید پروتئاز در بررسی¬های به عمل آمده، تمامی جدایه ها قادر به تولید پروتئاز بودند. تنها استرين P. fluorescent قادر به توليد سيدروفور بود. در بررسي هاي ميكروسكوپي تمامي استرين‌هاي مورد بررسي باعث تغييرات مرفولوژيكي و به هم تابيدگي قسمتهاي مختلف ريسه و تخريب شدند. پرونده مقاله