کنترل بیماری پوسیدگی رایزوکتونیایی ریشه فلفل دلمه ای در گلخانه با استفاده از قارچکش های شیمیایی و زیستی

محورهای موضوعی : آفات گیاهی

مریم شیرمحمدی ¹ (دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، گروه بیماری‌شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، اراک، ایران)
عزت اله صداقت فر ² (استادیار، گروه بیماری‌شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، اراک، ایران)
رضا حجازی ³ (استادیار، گروه بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، اراک، ایران)
هادی رهاننده ⁴ (استادیار، گروه گیاه پزشکی دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رشت، رشت، ایران)

تاریخ دریافت : 1401/11/23 تاریخ پذیرش : 1401/11/23 تاریخ انتشار : 1401/06/01

کلید واژه: کنترل شیمیایی, پوسیدگی ریشه, Bacillus, Rhizoctonia solani, فلفل, کنترل زیستی,

چکیده مقاله :

فلفل دلمه ای با نام علمی Capsicum annuum L.از خانواده Solanaceae است. در بین بیماری‌های فلفل، پوسیدگی ریشه ناشی از قارچ Rhizoctonia solani اهمیت اقتصادی زیادی دارد. روش رایج کـنترل این بیماری، استـفاده از قارچ کش های شیمیایی است. در این مطالعه، به منظور کنترل بیماری پوسیدگی رایزوکتونیایی ریشه فلفل دلمه ای، تعدادی از عوامل زیستی تجاری بر پایه قارچ Trichoderma harzianum، قارچ مایکوریز Glomus sp.، باکتری های Bacillus وPseudomonas و سه قارچ کش شیمیایی تبوکونازول، اکسی کلرور مس و مانکوزب در شرایط گلخانه ای بررسی گردید. مقایسه تیمار ها بر مبنای میزان کنترل بیماری شامل صفات طول بافت نکروزه، بزرگترین زخم و شاخص بیماری و بر مبنای تحریک رشد گیاه شامل صفات وزن تر بوته، ارتفاع بوته، وزن خشک ریشه و وزن خشک اندام هوایی ارزیابی شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد تیمار ها در تمامی صفات مورد بررسی در سطح 1% اختلاف معنی داری داشتند. تیمار های شاهد منفی (فاقد بیمارگر) و قارچ کش تبوکونازول از نظر صفات مورد بررسی بیشترین و تیمار های پتابارور و مایکوروت و شاهد مثبت (دارای بیمارگر) کمترین تأثیر را داشتند. در میان تیمار های زیستی بر اساس کمترین شاخص بیماری و کمترین طول زخم، به ترتیب ترکیب عوامل زیستی، پارس باسیل، پروبیو 96، آلکاگرین، تریکوران پی و تریکو قرار گرفتند. در بررسی صفات زراعی تیمار های زیستی، ترکیب عوامل زیستی، پارس باسیل و پروبیو 96 بالا ترین نتایج را داشتند. در مدیریت این بیماری به غیر از روش کنترل شیمیایی (تبوکونازول)، با سطح آماری نسبتاً مشابه، ترکیب پارس باسیل (SC) حاوی باکتری Bacillus velezensis strain M11-RTS و پروبیو 96 حاوی باکتری Bacillus subtilis قرار گرفتند (P≤ 0.01).

چکیده انگلیسی:

Bell pepper with the scientific name Capsicum annuum L. belongs to the Solanaceae family. Among the major pepper diseases, root rot caused by the fungus Rhizoctonia solani has the economic importance. The common method to control this disease is to use the chemical fungicides. In order to control Rhizoctonia root rot disease of bell pepper, a number of commercial biological agents based on Trichoderma harzianum, Glomus sp. mycorrhizal fungus, Bacillus sp. and Pseudomonas sp. bacteria and three chemical fungicides Tebuconazole, Copper oxychloride and Mancozeb were investigated in greenhouse conditions. The analysis of variance showed that the treatments had significant difference (P≤ 0.01) in all the examined traits. The mean comparisons of the treatments were evaluated based on disease inhibition traits including the length of the necrotic tissue with the largest wound and the disease index and plant growth promotion traits, including plant fresh weight, plant height, root dry weight and shoot dry weight. The treatments of negative control (no pathogen) and fungicide tebuconazole had the greatest effect on most of the traits, and the treatments of Potabarvar and Mycoroot and positive control (with pathogen) had the least effect. Among the biological control treatments, based on the lowest disease index and the lowest wound length, the combination of biological agents, Parsbacil, Probio96, Alkagreen, Trichoran-P and Tricho were ranked respectively. In the study of agricultural traits, biological treatments, combination of biological agents, Parsbacil and Probio-96 showed the highest values. In the management of this disease, apart from the chemical control method (Tebuconazole), the best option with a relatively similar statistical level was Parsbacill combination (SC) containing Bacillus velezensis strain M11-RTS, and Probio-96 containing Bacillus subtilis bacteria (P≤ 0.01).