نادر نادرپور، شاعرِ تصویرگرای فارسی و نزار قبّانی، عاشقانه‌سرای عرب از چهره‌های مشهور معاصر هستند. شعر نادرپور، تصویرِ ناب است. قبّانی، عشق را در مفهوم تمام دلبستگی‌ها گسترش می‌دهد و تصویرهای باشکوه و بکری می‌سازد. بازتاب دادخواهی او از بیدادها و حق پایمال شدۀ زن در عاشقانه‌ها با تصویرهای تازه نمایان می‌شود. درون‌مایۀ شعر دو شاعر، غم و عشق است؛ هر دو از وطن خود دور افتادند و زمان و مکان غربت را به تصویر می‌کشند. این پژوهش روش توصیفی‌‌ _ تحلیلی دارد و با رده‌بندی تصویرهای برجستۀ سروده‌های دو شاعر به سنجش و تطبیق آن‌ها می‌پردازد و کارسازی جلوه‌های طبیعت را در ساختار تصویرها نقد و بررسی می‌نماید. نادرپور در فضاسازی بسیار چیره‌دست است و به شعر گونۀ روایی می-بخشد. یافته‌ها نشان می‌دهد؛ پدیده‌ها در سازه‌های تصویر آن‌ها نقش بنیادین دارند. بازتاب احساسات عاشقانه و تصویرسازی با نگاره‌های زیبای آفرینش سبب جاذبۀ شعر آن‌ها می‌شود. ژرفای اندیشگی هر دو به انسان و فراسوی دنیای آرمانی، غم گسترده‌ و عشق در تصویرها تأثیر می‌گذارد و هم‌حسی ایجاد می‌کند. اندیشۀ آزاد دو شاعر در شکل‌گیری ایماژها نقش برجسته‌ دارد و با ساختار مدرن به نوآوری‌ دست می‌یابند. شعر نادرپور و قبّانی از نظر مضمون‌ و سازه‌های ایماژ، هم‌سو و قابل تطبیق است. پرونده مقاله

پروین اعتصامی به عنوان شاعری متعهد و مردمی، در اشعار خود به دغدغه های گروهی اهمیت بسیاری داده است. او در این راستا در قصیدۀ این سیه مار جهان را شده افسونگر، نگاهی تعلیمی دارد و مجموعه ای از بایسته ها و نبایدهای اخلاقی را تشریح می کند و کلام خود را به بهترین نحو برای برقراری ارتباط با مخاطب عام و خاص به کار می گیرد. هدف و مسألۀ اصلی پژوهش حاضر، پرداختن به کیفیت بازنمایی آموزه های اندرزی در شعر مذکور بر اساس مبانی نظریۀ ارتباط کلامی یاکوبسن است. دلیل استفاده از نظریۀ یاکوبسن این است که او در آراء خود به ابعاد گوناگون سویه های ارتباط گیری گیرنده (مخاطب) و فرستنده (خالق اثر) اشاره کرده است. از این رو، با کاربست آن می توان زوایای جدیدی از سطح فکری سبک شعر پروین را مورد بررسی قرار داد. نتایج تحقیق نشان می دهد که نقش ترغیبی زبان در این شعر برای سوق دادن مخاطب به انجام بایسته های اخلاقی و پرهیز از کاستی های منشی بوده است. شاعر با تکیه بر نقش همدلی، نقش مخاطب را در خوانش و درک متن برجسته تر کرده است. نقش عاطفی، بیانگر چیرگی منِ اجتماعی پروین بر منِ فردی اوست. نقش ارجاعی، بیانگر تلاش شاعر جهت شرح مفهوم دنیاگریزی با تأکید بر مؤلفه های دینی و عرفانی است. نقش ادبی مبین قدرت تصویرگری پروین برای برانگیختن حس زیبایی شناسی مخاطب و افزودن بر قدرت درک وی است. نقش فرازبانی در این شعر، با بهره گیری از رمزهای حیوانی ساده و زودیاب شکل گرفته است که این ویژگی دسترسی طیف وسیع تری از مخاطبان را به محتوای اشعار او فراهم می کند. پرونده مقاله

شمنیسم بَدَوی را که ریشه‌های آن به ده‌ها هزار سال پیش می‌رسد، می‌توان نوعی سحر و جادوی ابتدایی و توانایی خاصّ که به کمک ارواح و موجودات غیر ارگانیک در شفای بیماران و در حوادث و ناگواری‌ها مؤثر دانست. شمن دارای قدرتی بود که از جسم خود درآید و به کمک روحی که حافظ اوست به قلمرو ارواح قدم بگذارد و در آن‌جا ارواحی را که موجب بیماری و گرفتاری شخصی شده‌اند از میان بردارد.در این مقاله با هدف اینکه، شمن‌ها چه کسانی هستند و چه ویژگی‌هایی دارند و از چه زمانی و در چه سرزمین‌هایی ظهور کرده و در چه جوامعی نمود بیشتری داشته و یا دارند، به سیر تاریخی حضور شمن و آیین شمنی در اقلیم‌ها و مکان‌های مختلف، به شیوۀ توصیفی- تحلیلی و کتابخانه‌ای با غور ومطالعۀ کتابهای تاریخی، دینی و عرفانی و آثار منظوم از گذشته تا معاصر پرداخته شده است.نتایج حاصله نشان می‌دهد، شامان یا شمن پدیده‌ای جادویی-مذهبی است که در جوامع ابتدایی ازجمله: اسکیموها و دوران زرتشت ظهور کرده و بقایای آن در قسمت بزرگی از آسیای مرکزی، شمالی، سیبری، اورال و آلتایی را فرا گرفته بود. شمن حتی، دین ابتدایی کلیه اقوام و گروه‌های نژادی مغول و تاتار و بوده است. این فرهنگ و اعتقادات هنوز هم در میان اقوام و جوامع گوناگون از جمله: سرخپوستان آمریکای شمالی و بومی‌های استرالیا و مالزی و حتی ایران، دیده می‌شود. پرونده مقاله