مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ ارزش‌های والدینی، رضایت والدینی و بهزیستی در والدین ساکن مناطق مختلف شهر تهران انجام شد. روش: روش پژوهش توصیفی و از نوع علّی-مقایسه‌ای است. جامعۀ پژوهش حاضر دوگروه از پدران و مادران ساکن شهر تهران بودند که از آن میان تعداد 447 والد (225 مادر و 222 پدر) به روش دردسترس از نقاط مختلف شمال، جنوب، مرکز، شرق و غرب شهر تهران انتخاب شدند و از حیث سطح رفاه ادراک‌شده به سه گروه برخوردار، غیربرخوردار و متوسط دسته‌بندی شدند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامۀ اهداف و ارزش‌ها در بزرگسالان (سوئیزو، 2007) با ضرایب همسانی درونی در دامنه 94/0-60/0، شاخص بهزیستی سازمان بهداشت جهانی (WHO-5) با ضرایب همسانی درونی در محدودۀ 94/0-92/0، مقیاس رضایت والدینی کانزاس (جیمز و همکاران، 1985) با آلفای کرونباخ در دامنه 85/0-82/0 بود. یافته‌ها: نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد سه گروه غیربرخوردار، متوسط و برخوردار در پرورش ارزش‌های سنت و همنوایی، قدرت و پیشرفت، ارتباط با دیگران، سخاوتمندی و خیرخواهی، منحصربه‌فردبودن و دینداری در فرزندانشان و نیز میزان رضایت از نقش والدینی ِخود ‏با یکدیگر تفاوت معنادار داشته، اما در بهزیستی با یکدیگر تفاوت آماری معناداری نداشتند (01/0>p). نتایج آزمون تعقیبی نشان داد گروه برخوردار به پرورش ارزش­های همنوایی، پیشرفت، خیرخواهی و منحصربه­فردبودن اهمیت داده و رضایت والدینی بیش‌تری داشتند و گروه غیربرخوردار به پرورش ارزش دینداری در فرزندانشان اهمیت می­دادند. نتیجه‌گیری: سطح رفاه ادراک‌شدۀ خانواده‌ها می‌تواند به عنوان یکی از عوامل مؤثر بر اولویت‌دهی به ارزش‌های فرزندپروری و رضایت والدین از والدگری مورد توجه قرار گیرد. پرونده مقاله