مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی تأثیردرمان­مبتنی بر ایماگو بر باورهای فراشناختی، بخشودگی و بهزیستی روان‌شناختی زنان متقاضی طلاق در شهرری انجام شده است.
روش: طرح پژوهش از نوع پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه آزمایش و گواه می­باشد. جامعه­ی آماری پژوهش شامل کلیه­ی زنان متقاضیان طلاق در شهر، شهرری بود که از میان آن­ها 28 نفر به عنوان 14نفر  به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. از این 28 نفر به شکل تصادفی، 14 نفر در گروه آزمایش و 14 نفر در گروه کنترل گماشته شدند. درمان مبتنی بر ایماگو به شیوه گروهی طی 8 جلسه بر دو گروه آزمایش اجرا شد. و افراد گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند و هیچ مداخله­ای دریافت نکردند. ابزار استفاده شده در این پژوهش شامل پرسش‌نامه­ باورهای فراشناخت ولز، پرسش‌نامه­ بخشودگی پولارد و همکاران و پرسش‌نامه بهزیستی روان‌شناختی ریف می­باشد که شرکت کنندگان در مرحله پیش­آزمون و پس­آزمون به سؤالات آن پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل نتایج از روش­های آماری توصیفی و تحلیل کواریانس استفاده شده است.
یافته ­ها: اثر درمان مبتنی بر ایماگو، بر باورهای فراشناختی، بخشش و بهزیستی روان‌شناختی زنان متقاضی طلاق معنادار بود. هم‌چنین، میزان باورهای فراشناختی، بخشودگی و بهزیستی روان‌شناختی در گروه آزمایش در مرحله­ پس آزمون به گونه معنی داری متفاوت از گروه کنترل بود.
نتیجه­ گیری: نتایج پژوهش بیانگر آن است که میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ متغیر های  باورهای فراشناختی، بخشودگی و بهزیستی روان‌شناختی تفاوت معنی­داری وجود دارد (001/0>P).درمان مبتنی بر ایماگو از درمان­های جدید و مطرح در درمان تعارض های خانواده و زوج‌هاست که توانسته است باورهای فراشناختی، بخشودگی و بهزیستی روان‌شناختی زنان متقاضی طلاق را تغییر دهد. پرونده مقاله