هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین هدف‌های پیشرفت و هدف‌های دوستی با عملکرد ریاضی با توجه به نقش واسطه‌ای انواع کمک‌طلبی در میان دانش‌آموزان عادی و تیزهوش به روش مدل‌یابی معادله‌های ساختاری بود. جامعه مورد مطالعه دانش‌آموزان دختر تیزهوش و عادی پایه نهم ناحیه 4 شهر اهواز بودند. بدین منظور، 120 دانش آموز تیزهوش به روش سرشماری و 120 دانش آموز عادی با روش تصادفی چند مرحله‌ای نسبتی انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌های پرسش‌نامه کمک‌طلبی، هدف‌های دوستی و پرسش‌نامه هدف‌های پیشرفت تجدید نظر شده پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان دادند که در هر دو گروه تیزهوش و عادی، هدف تبحرگرا و دوستی گرا، کمک‌طلبی سازگار را پیش‌بینی می‌کنند که آن نیز به نوبه خود عملکرد ریاضی بالاتر را پیش‌بینی می‌کند در حالی که هدف های تبحر‌گریز، عملکردگریز، عملکردگرا و دوستی گریز، اجتناب از کمک‌طلبی را پیش بینی می‌کنند و آن نیز عملکرد ریاضی پایین‌تر را پیش‌بینی می‌کند. هم‌چنین، تفاوت‌های بین دو گروه، در مقایسه‌های چند گروهی فقط در مسیر کمک‌طلبی سازگار با عملکرد ریاضی و هدف عملکردگرا با اجتناب از کمک‌طلبی، بالاتر از 96/1 و معنی دار بود و در سایر مسیرها تفاوتی معنی دار بین گروهها مشاهده نشد. پرونده مقاله