در کشورهای درحال توسعه که فاقد مکانیزم مشارکت شهروندان در تأمین هزینه‌های شهر هستند، تأمین درآمد شهرداری‌ به سمت درآمد ناپایدار می‌رود. هدف از پژوهش حاضر اصلاح ساختارهای درآمدزایی پایدار شهرداری و ارائه الگوی درآمدی می‌باشد. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش مصاحبه و پرسشنامه بوده که برای تأیید روایی و پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد.روش تحقیق در این پژوهش به صورت کیفی و کمی و انجام تحقیق توصیفی- پیمایشی بوده است. در زمینه جمع‌آوری داده‌ها نیز از پرسش‌نامه‌ی استانداردی که برای تحلیل پایدار منابع درآمدی، مورد مطالعه و قابلیت اجرای آنها در شهر تهران تهیه شد استفاده گردید. جامعه آماری تحقیق حاضر از دو گروه تشکیل شده است: گروه اول خبرگان سرمایه‌گذاری که تعداد آنها نامشخص و نحوه انتخاب آنها گزینشی است و نظراتشان در بخش تدوین و طراحی مدل استفاده شده و گروه دوم شامل مدیران، معاونان، مشاوران و کارشناسان بخش سرمایه‌گذاری، مالی و تشخیص درآمد 582 نفر بودند و با توجه به فرمول کوکران 232 نفر از آنان به‌عنوان نمونه انتخاب گردیدند. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری در دو سطح توصیفی و استنباطی نظیرآزمون ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t تک متغیره، آزمون کولموگروف – اسمیرنوف ، تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی ، از نرم ‌افزارهای SPSS ویراست 21، MINITAB ویراست 17 و LISREL ویراست 8/8 استفاده شد. نتایج نشان داد بین ایجاد و گسترش منابع پایدار با رویکرد سرمایه گذاری و مشارکت و تقویت سرمایه گذاری و مشارکت به عنوان یکی از پایدارترین منابع کسب درآمد در شهرداری تهران ارتباط معناداری وجود دارد. پرونده مقاله