فضاهای شهری در گذشته به گونه‌ای منسجم در هماهنگی نانوشته‌ای میان معماران و ارباب حِرَف مرتبط شکل می‌گرفته و در آن الگوهایی از آرایه‌ها و نقشمایه‌های تزئینی، افزون بر کارکردهای اقلیمی و حتی نیارشی، به عنوان عناصر کیفیت‌زا و هویت‌بخش به کار گرفته می‌شدند که نشان از توجه ویژه نسبت به عناصر تأثیرگذار بر کیفیات فضاهای شهری داشته است. به نظر می‌رسد که امروزه در اثر کاهش توجه به کیفیت‌ها و ویژگی‌های طراحی فضاهای شهری و معماری جداره‌ها از یک سو و روند سریع از میان رفتن آثار مربوط به معماری شهری و آرایه‌ها و تزئینات وابسته به آن در بافت‌های تاریخی از سوی دیگر، معماری فضاهای شهری را در معرض تهدیدی جدی قرار داده است. بازشناسی مفاهیم، کیفیت‌ها و نیز موتیف‌ها و مصادیق آرایه‌های معماری شهری از طریق بحث نظری و بررسی نمونه‌های میدانی و در نهایت، آسیب‌شناسی و تبیین ضرورت‌های نگاهداشت این آثار، هدف اساسی و دستاورد اصلی این مقاله خواهد بود.    پرونده مقاله