عبدالله میرزا دارا، یکی از شاهزادگان قاجار و از جمله شعرای قرن سیزدهم هجری است. وی از فرزندان خوش‌ذوق فتحعلی‌شاه بود که در عصر خویش به عنوان شاعر شناخته می‌شد. دارا، شاعر دوره‌ی بازگشت است. زبان قصاید او به شعرای قرن چهار و پنج و غزلیاتش به زبان سعدی و حافظ شباهت دارد. مضامین قصایدش مدحی و غزل‌هایش عاشقانه است. نعت‌ها و مرثیه‌های مذهبی دارا، وی را از شاعران هم عصر خویش ممتاز می‌کند. برخی از مرثیه‌های وی به زبان ترکی است. این مقاله ضمن بیان احوال دارا و معرفی آثارش، ویژگی‌های سبکی شعر وی را نیز بررسی می‌نماید تا جایگاه شعر او در میان شاعران دوره‌ی بازگشت نمایان شود. در نهایت می‌توان گفت که او اگرچه از شاعران سرآمد این مکتب به حساب نمی‌آید، امّا نباید از نظر دور داشت که دیوان وی خالی از اشعار زیبا و تاثیرگذار نیست. لازم است ذکر شود که دیوان عبدالله میرزا دارا تاکنون تصحیح نشده بود و این مقاله برگرفته از اوّلین تصحیح دیوان وی که توسط نگارنده صورت گرفته است. پرونده مقاله

هانری لوفوربه عنوان یک جامعه‌شناس مارکسیست و فیلسوف فرانسوی دارای آثار و نظریه‌هایی حول محور دیالکتیک، مارکسیسم، زندگی روزمره، شهرها و فضاهای اجتماعی است. هانری لوفور را باید اولین نظریه‌پرداز نظریه‌ی تولید فضا دانست. او در این نظریه فضا را محصولی اجتماعی می‌داند؛ حاصلی از مجموع روابط انسان‌ها با یکدیگر. محمدتقی بهار شاعری آزادیخواه و مردمی است که در بیشتر اشعارش به فضاسازی، رویکردهای گوناگون جامعه‌شناسی شهری و روستایی و تفکرات گوناگون سیاسی توجه کرده است. او شاعری است که در بیشتر اشعارش به فضاسازی، رویکردهای گوناگون جامعه‌شناسی شهری و روستایی و تفکرات گوناگون سیاسی توجه کرده است. در این پژوهش سعی شده تا با روش توصیفی- تحلیلی کاربست نظریه‌ی جامعه‌شناسانه‌ی هانری لوفور در اشعار محمد تقی بهار نشان داده شود. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که نظریات هانری لوفور بیانگر پیوندی است میان فضای فیزیکی، طبیعت، فضای ذهنی، فضای اجتماعی و تخیل مرتبط با پدیده‌های حسی. چند اصل نظریه‌ی لوفور -که در دیوان بهار نیز وجود دارند- عبارتند از: فضاهای اجتماعی، حقوق شهروندی، جامعه و بستر فکری نویسنده، تصویرگری شهر، اختراعات و تولیدات.[1]. Henri Lefebvreتاریخ دریافت: 22/2/1402 تاریخ پذیرش: 1/5/1402 پرونده مقاله