سابقه و هدف: امروزه مایکوباکتریوم های غیرتوبرکلوزی (NTM)، به دلیل افزایش شیوع بیماری زایی و ظهور مقاومت های آنتی بیوتیکی اهمیت فراوان یافته اند. رایج ترین مایکوباکتریوم غیرسلی در ایران ، مایکوباکتریوم فورچوئیتوم می باشد. این مطالعه با هدف شناسایی مولکولی و بررسی تنوع ژنتیکی در میان جدایه های بالینی مایکوباکتریوم فورچوئیتوم در ایران با استفاده از روش RAPD-PCR انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی- توصیفی بر روی 81 ایزوله NTM جداسازی شده از نمونه های مختلف بالینی انجام شد. به منظور شناسایی اولیه مایکوباکتریوم فورچوئیتوم از رنگ آمیزی اسیدفست و تست های رایج بیوشیمیایی استفاده گردید. جدایه ها با روش PCR تایید شدند و محصولات PCR به وسیله 3 آنزیم برش دهنده AvaII، HphI وHpaII هضم گردیدند. در نهایت تیپ بندی مولکولی جدایه های مایکوباکتریوم فورچوئیتوم به کمک آنالیز RAPD انجام شد. یافته ها: از مجموع 81 ایزوله NTM بررسی شده، 36 سویه به عنوان مایکوباکتریوم فورچوئیتوم شناسایی شدند. این سویه ها بر اساس پرایمرهای RAPD در 10 خوشه اصلی قرار گرفتند. بیشتر جدایه ها در رپید تایپ 1 (9 عضو ، 25%)، 2 (8 عضو ، 22.2%) و 6 (6 عضو ، 16.6%) طبقه بندی شدند. در آنالیز رپید، قطعه اصلی 300 جفت بازی (94.4%) و پس از آن قطعه 1000 جفت بازی (66.6%) وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر، قدرت تمایزی بالای RAPD-PCR را نشان می دهد. این آنالیز می تواند تنوع ژنتیکی و اطلاعات اپیدمیولوژیکی را در مورد جدایه های مایکوباکتریوم فورچوئیتوم ارائه دهد. آنالیز RAPD ساده، سریع، ارزان و پیچیدگی کمتری نسبت به سایر روش های تیپ بندی مولکولی دارد. پرونده مقاله

سابقه و هدف: در بیماران سرطانی که تحت شیمی درمانی قرار می‌گیرند پلاکت خونشان پایین می‌آید اینترلوکین 11، یک سایتوکین افزاینده پلاکت خون است. اینترلوکین 11 نوترکیب انسانی، تنها دارویی است که برای درمان اثرات ناشی از شیمی درمانی تأیید شده است. در این تحقیق از دو شاتل وکتور pHT43 و pMR12 جهت کلون کردن و بیان ژن اینترلوکین 11در باسیلوس سوبتیلیس استفاده شد و میزان بیان در این دو وکتور بررسی گردید.مواد و روش ها: در این مطالعه ژن اینترلوکین 11 به صورت ساختاری بسته با دو جایگاه برشBamHI وXbal با اندازه نهایی bp609 طراحی و سنتز شد. سپس این ژن بر روی شاتل وکتورهای pHT43 و pMR12 کلون و به باکتری باسیلوس سوبتیلیس WB600 انتقال یافت. میزان بیان پروتین نوترکیب اینترلوکین 11 بوسیله معرف بردفورد مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: با روشPCR وجود ژن اینترلوکین 11 را بر روی شاتل وکتورهای pHT43 و pMR12 نشان می‌دهد. میزان بیان توسط باکتری حاملpMR12-int11 پس از 9 ساعت انکوباسیون بیشترین میزان یعنی حدود µg/mL 75 و باکتری حامل pHT43-int11 پس از 4 ساعت، به میزانµg/mL 61/4 بوده است.نتیجه گیری: میزان بیان پروتین نوترکیب اینترلوکین 11 با استفاده از وکتور pMR12 نسبت به وکتور pHT43 بیشتر می‌باشد و تاکنون چنین میزان بیانی برای اینترلوکین 11 گزارش نشده است. باسیلوس سوبتیلیس قادر به بیان و تولید پروتین اینترلوکین 11 می‌باشد و می‌توان از آن به عنوان یک میزبان مناسب برای تولید دارو استفاده نمود. پرونده مقاله

سابقه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا دارای چندین پمپ پروتینی است که با آنها آنتیبیوتیکها را به بیرون تخلیه میکند. این موضوع باعث شکلگیری مقاومتهای چند دارویی شده است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر نانوذرات طلا بر روی بیان ژن‌های mexA/B در سویههای سودوموناس آئروژینوزای مقاوم به چند دارو بوده است. مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی-توصیفی تعداد 74 نمونه مشکوک به جنس سودوموناس جمعآوری و از تستهای فنوتیپی و ژنوتیپی برای غربالگری سودوموناس آئروژینوزا استفاده شد. سپس با استفاده از جداول استاندارد 2020CLSI و به روش انتشار دیسک با بکارگیری 11 آنتیبیوتیک از کلاسهای مختلف، تست آنتیبیوگرام انجام شد. فراوانی ژنهایmexA/B به روش واکنش زنجیرهای پلیمراز بررسی گردید و پس از تعیین حداقل غلظت بازداندگی نانوذرات طلا، تاثیرنانوذرات طلا بربیان ژنهای mexA/B بااستفاده ازتکنیک SYBER Green-Real Time PCR مورد بررسی قرار گرفت. یافتهها: در این مطالعه (67/57%)50 جدایه سودوموناس آئروژینوزا شناسایی شد. بیشترین وکمترین میزان مقاومت آنتیبیوتیکی مربوط به آزترونام (98%) و سفپیم (26%) بود. میزان شیوع ژنها به ترتیب، mexA(74%)، mexB(70%) و mexA/B(58%) و 12% نیز فاقد هر دو ژن بودند. نانوذرات طلا در ppm50≤MIC اثر بازدارندگی رشد و در غلظتppm25 به همراه سیپروفلوکساسین، اثر بازدارندگی در بیان ژنهایmexA/B ازخود نشان داد. نتیجهگیری: نانو ذرات طلا میتوانند از بیان ژنهایmexA وmexB در سودوموناس آئروژینوزاهای مقاوم به چند دارو جلوگیری کنند. باتوجه به اینکه نانوذره طلا اثرات سمی برسلولهای یوکاریوتی ندارد، میتواند در فرایند درمان این گروه از باکتریها، حائز اهمیت باشد. پرونده مقاله