هدف نهایی بسیاری از پروژه‌ها و برنامه‌های صورت پذیرفته در مناطق روستایی، بهبود کیفیت زندگی ساکنان است. با توجه به محدودیت منابع، سیاست‌گذاران باید کارآترین راه را برای توزیع منابع کمیاب در مسیر نیازها و اولویت‌های مردم قرار دهند. این امر می‌تواند با استفاده از نتایج حاصل از تحقیقات مرتبط به عنوان ورودی فرایند تصمیم‌گیری حاصل گردد. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نوع اکتشافی است و با روش توصیفی- تطبیقی انجام شده است. جامعة آماری را تمامی سرپرستان خانوار ساکن در روستاهای هدف گردشگری تاریخی- فرهنگی (بالای 30 خانوار) شهرستان مرودشت تشکیل دادند (2269 سرپرست خانوار). حجم نمونه با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و بر اساس فرمول کوکران تعداد 170 نفر تعیین شد. از سویی برای مقایسه 170 نفر از سرپرستان خانوار روستاهای غیرهدف گردشگری به‌عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. رتبه‌بندی شاخص-ها با توجه به مدل موریس (ضریب D.I) و میزان پراکندگی شاخص‌های مورد مطالعه با استفاده از ضریب تغییرات (C.V.) صورت پذیرفت. نتایج حاصل از D.I نشان داد کیفیت زندگی عینی روستاهای هدف گردشگری با ضریب (49/0) در وضعیت نسبتاً مناسب و روستاهای غیرهدف گردشگری با ضریب (39/0) در وضعیت نامناسب قرار دارند. مقایسه‌ی (C.V.) نشان داد گردشگری موجب افزایش کیفیت زندگی ساکنان شده است به گونه‌ای که بیشترین اثر را در شاخص‌های کالبدی، معیشت محلی و پایداری محیط و بعد زیست محیطی داشته است. پرونده مقاله

This research aimed at investigating the impacts of tourism on residents' subjective quality of life in tourist destination villages of Marvdasht County, Iran. The statistical population included 170 heads of households living in the tourist destination villages of Marvdasht County, selected by the simple randomization method and based on Cochran’s formula. The data collection instrument was a researcher-made questionnaire whose validity and reliability was confirmed. Data were analyzed by exploratory factor analysis and Morris’s model. The results of factor analysis showed that the components including cost, local livelihood, and asset accounted for 61.27, 58.77, and 58.06 percent of the total variance in the economic dimension of subjective quality of life, respectively. Social dimension components (including local community and nutrition and health) also captured 66.17 and 60.48 percent and environmental dimension components (including environmental sustainability and physical dimensions) captured 61.28 and 67.87 percent of the total variance in residents' subjective quality of life, respectively. According to the findings, the level of subjective quality of life was medium (with the coefficient of 0.55) based on the Morris method. While the economic (with a coefficient of 0.53) and environmental (with a coefficient of 0.54) dimensions of subjective quality of life were at the medium level, the social dimensions of subjective quality of life (with a coefficient of 0.6) were at the favorable level. Therefore, the highest score of the subjective quality of life in the tourist destination villages was related to the social index. These findings can be used to identify previous policy strategies and design future planning policies. پرونده مقاله