ساقی‌نامه یکی از دل‌انگیزترین انواع شعر فارسی است که در آن مضامین متنوع به کار می‌رود. شاعر در ساقی‌نامه ابیاتی را خطاب به ساقی، مغنّی و مطرب می‌سراید و از او طلب باده و نواختن ساز و سرود می‌کند. این پژوهش، به روش توصیفی-تحلیلی و با تکیه بر منابع کتابخانه‌ای نوشته شده است. در این مقاله به تعریف و تبیین ویژگی‌های ساقی‌نامۀ معین‌الدین احمد بن محسن فیض کاشانی پرداخته‌شده است. از این جهت که این پژوهش دربردارندة تعبیرات و توصیفاتی دربارۀ ساقی، باده، میخانه، مطرب، آلات و نغمات موسیقی و همچنین مضامین عرفانی است اهمیت دارد. بررسی مضامین طرح شده در شعر معین‌الدین احمد نشان می‌دهد که وی در مهم‌ترین بخش ساقی‌نامه که نکوهش روزگار و مذمت اهل آن است، در جايگاه عارف و واعظ، با نگاهي اعتقادي بيشتر از ناپايداري و زودگذر بودن هستي سخن مي‌گويد، تا مخاطب خود را متوجه عالم آخرت كند كه دست از بدكاري و مال‌اندوزي صرف بردارد. شراب هم در ساقي‌نامه معين‌الدين احمد، مِي عرفاني  و محبت الهي است و شاعر آن را همان حس سرخوشي وصل با محبوب ازلي مي‌داند. نكته ديگر حضور تفكر خيامي در ساقي‌نامه اين شاعر است.  .