Sustainable agriculture is a holistic approach to produce food, fiber, feed and fuel in a way that does not damage the environment and also must meet the needs of the present and future population of the world, while considering agro-ecosystem health, social and economic equity and profitability. Therefore, the sustainable agriculture cannot be isolated from the concept of sustainable development in any country or region. The current survey was conducted in order to study the sustainability of agricultural systems in Golestan Province in the north of Iran during the period of 2002-2011. The required data were obtained from formal statistical database. The total numerical value of sustainability was calculated for individual years using 21 different indexes. Because of the diverse nature of the selected indexes and their wide range, they were normalized to facilitate their comparison. The results show that the agricultural sustainability has been increased significantly over the studied period. The lowest value of sustainability was observed in the first year of the studied period (i.e., 2002) but the highest value was calculated for 2009 and thereafter the sustainability of agro-ecosystem has decreased slightly. The improvement of sustainability could be attributed to the application of less chemical inputs such as pesticides and fertilizers, higher water and nitrogen use efficiencies, higher yield of different crops, especially dry land crops and the higher cultivation area of nitrogen fixing species. پرونده مقاله

به منظور مطالعه تاثیر تنش خشکی آخر فصل و همچنین محلول‌پاشی اوره بر ویژگی‌های فیزیولوژیک و همچنین عملکرد دانه گندم، آزمایشی به صورت کرت‌های نواری در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجراشد. فاکتور افقی این آزمایش شامل 3 سطح آبیاری ( = IR1آبیاری کامل تمام فصل، IR2 = قطع آبیاری در مرحله خمیری شدن دانه‌ها و = IR3 قطع آبیاری در مرحله شیری شدن دانه‌ها) و فاکتور عمودی شامل چهار سطح محلول‌پاشی کود اوره (N1 = شاهد، N2 = محلول‌پاشی اوره به میزان 20 کیلوگرم در هکتار در مرحله گل دهی،N3 = محلول‌پاشی اوره به میزان 20 کیلوگرم در هکتار در مرحله شیری وN4 = محلول‌پاشی اوره به میزان 20 کیلوگرم در هکتار در دو مرحله گل‌دهی و شیری شدن دانه) بود. بر اساس نتایج آزمایش اثر سطوح مختلف آبیاری و همچنین اثر متقابل آبیاری و محلول پاشی نیتروژن بر محتوای نسبی آب برگ معنی‌دار شد، ولی محلول‌پاشی نیتروژن تاثیر معنی‌داری بر این صفت نداشت. اثرات مربوط به تیمارهای آزمایشی و همچنین اثر متقابل آن‌ها بر شاخص کلروفیل برگ گندم معنی‌دار بود. بر اساس نتایج فقط اثر تیمارهای آبیاری بر کاهش درجه حرارت پوشش گیاهی و همچنین وزن هکتولیتر معنی‌دار شد. سطوح مختلف آبیاری و محلول‌پاشی و همچنین برهمکنش آن‌ها تاثیر معنی داری بر میزان پروتئین دانه داشتند و بیشترین درصد پروتئین مربوط به تیمار حذف آبیاری از مرحله شیری شدن دانه‌ها و کمترین مقدار آن مربوط به تیمار آبیاری کامل بود. پرونده مقاله