پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخلات شناختی رفتاری به شیوه ی گروهی بر میزان افسردگی و امید به زندگی زنان یائسه بود، که به روش نیمه آزمایشی در یک طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان یائسه مراجعه کننده به کلینیک های زنان و زایمان شهر رامسر در بهار 1394 بودند که از میان آنها 32 زن که مطابق معیارهای ورود و خروج مطالعه بودند به شیوه دردسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه 16 نفری ( آزمایش و گواه ) قرار گرفتند . همه شرکت کنندگان ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه افسردگی بک (BDI –II ) و امید به زندگی میلر را در پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند . گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت مداخلات شناختی – رفتاری قرار گرفتند ولی گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد . داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره تحلیل شدند . نتایج به دست آمده ، تغییرات معناداری را در تمام متغیرها نشان داد . طبق یافته های این مطالعه می توان گفت مداخلات شناختی رفتاری روش مناسبی برای کاهش افسردگی و افزایش امید به زندگی زنان یائسه بوده است . پرونده مقاله