پدیده کارآفرینی خیلی دیر و به صورت کمرنگ در عرصه ارائه خدمات بهداشتی و درمانی وارد شده و هنوز هم نتوانسته است به جایگاه واقعی خود در اینحیطه دسترسی پیدا کند. این مقاله با هدف بررسی عوامل مؤثر بر کارآفرینی سازمانی در هئیت مدیره های سازمان نظام پرستاری ایران در سال 1391انجام پذیرفته است. در این تحقیق، توصیفی- پیمایشی، با توجه به اینکه هیئت مدیره های سازمان نظام پرستاری 30 استان کشور جامعه آماری راتشکیل می دهند و بر اساس فرمول حجم نمونه نیاز به جمع آوری 100 پرسشنامه بود. از روش نمونه گیری تصادفی ساده جهت تحقیق استفاده شد. دراین روش محقق به کلیه آزمودنی ها در جامعۀ آماری فرصت انتخاب یکسان می دهد. نتایج تحقیق نشان دهنده این مطلب است که بین شش عاملسازمانی با کارآفرینی سازمانی رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه گام به گام نشان می دهد که علیرغم معنی داربودن رابطه ساختار سازمانی، سیستم تحقیق و توسعه، ویژگی های کارکنان، فرهنگ سازمانی با کارآفرینی سازمانی این شاخص ها جزء عوامل مؤثر برکارآفرینی سازمانی نیستند و فقط سبک رهبری و استراتژی سازمانی از عوامل مؤثر بر کارآفرینی سازمانی هستند. پرونده مقاله

ماهیت بیماری اسکلرودرمی سیستماتیک بسیار تهدیدکننده و ناتوان کننده است و بهداشت روانی را تحت تاثیر قرار می دهد، از جمله منجر به تخریب عزت نفس در بیمار می شود. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر روان درمانی یکپارچه نگر با جهت گیری چهار عامل مشترک بر افزایش عزت نفس و چهار مولفه آن (عمومی، اجتماعی، خانوادگی و شغلی یا تحصیلی) در زنان مبتلا به اسکلرودمی بود. بدین منظور، پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بعد گذشت 3 ماه از مداخله بود. جامعه آماری، شامل زنان مبتلا به اسکلرودرمی است که در سال 2016 به بیمارستان شریعتی و مرکز رماوتیسم ایران مراجعه داشتند. از این میان، 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار این پژوهش، پرسشنامه عزت نفس کوپراسمیت (1967) بود. نتایج تحلیل واریانس با اندازگیری مکرر نشان داد کهروان درمانی یکپارچه نگر با جهت گیری چهار عامل مشترک، عزت نفس و کلیه مولفه ی آن را در زنان مبتلا به اسکلرودمی را افزایش داده و این اثر بخشی بعد از سه ماه نیز ماندگار بوده است. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، درﻣﺎن یکپارچه نگر با جهت گیری چهار عامل مشترک (رابطه درمانی، امید و انتظار درمان، آگاهی افزایی و نظم بخشی رفتار) ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﻣﻮﺛﺮ در ﺑﯿﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اسکلرودرمی ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﮔﺮدد. پرونده مقاله