هدف این پژوهش، بررسی نقش کشاورزی در توسعه پایدار روستایی بخش بردخون و شناسایی توان‌ها و استعدادهای کشاورزی منطقه می‌باشد. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی بوده و بر اساس مطالعات پیمایشی و کتابخانه‌ای اطلاعات لازم جمع‌آوری گردیده و از مدل سوات برای شناسایی نقاط ضعف و قوت و فرصت‌ها و تهدیدها و از روش آزمون دوجمله‌ای برای آزمون فرضیه‌ها استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش، کشاورزان گوجه‌فرنگی‌کار و کارشناسان روستایی منطقه مورد مطالعه می‌باشد که تعداد 235 نفر از کشاورزان و 20 نفر از کارشناسان بخش، به عنوان حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شدند و تعداد 200 پرسشنامه کشاورزان برگشت داده شد. از ضریب آلفای کرونباخ جهت تعیین پایایی پرسشنامه استفاده شده که برای پرسشنامه کشاورزان مقدار آن 77/0 و برای پرسشنامه کارشناسان 71/0 می‌باشد. در این پژوهش از نرم‌افزار EXEL و SPSS برای تجزیه و تحلیل داده‌ها و برای تهیه نقشه‌های موقعیت جغرافیایی از نرم‌افزار GIS استفاده شده است. یافته‌‌ها نشان می‌دهد که فرضیه منطقه بردخون استعداد زراعت و باغداری را دارد از نظر کشاورزان رد و از نظر کارشناسان تأیید شده است و فرضیه‌‌های کشاورزی موجب افزایش اشتغال و درآمد مطمئن کشاورزی منطقه مورد مطالعه خواهد شد و صیفی‌کاری به‌ویژه کشت گوجه‌فرنگی در رسیدن به توسعه پایدار روستایی بیش‌ترین تأثیر را دارد، از نظر هر دو گروه تأیید شده است. نتایج نهایی پژوهش نشان می‌دهد که کشاورزی به‌ویژه کشت گوجه‌فرنگی در توسعه پایدار روستایی بخش بردخون تأثیر بسزایی داشته است. پرونده مقاله